Θέατρο-«ΘΕ.ΑΜ.Α. (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία). Οι “Πέρσες” του Αισχύλου, όπως δεν τους είχαμε ξαναδεί» του Κωνσταντίνου Μπούρα

2016-08-23 02:16

Έπρεπε να δούμε τα ηρωικά άτομα με αναπηρία να ερμηνεύουν μοναδικά, αυτοθυσιαστικά κι ανεπανάληπτα τους θρηνώντες ηττημένους Πέρσες, ίσως το πιο δύσκολο για εμάς σήμερα έργο του Αισχύλου, για να καταλάβουμε τι εστί αναβίωση του αρχαίου δράματος με σεβασμό στο πνεύμα του συγγραφέα αλλά και στις δομές του κειμένου. Μπράβο τους, ανεπιφύλακτα. Και δεν είμαι από τους κριτικούς θεάτρου που «χαρίζουν κάστανα». Το αντίθετο. Την Αλήθεια ομιλών, «ηρωική αληθεία αρκούμενος» (στο δρόμο που χάραξε ο Μάρκος Αυρήλιος), ασφυκτιώ κι εγώ με τους «συνήθεις υπόπτους», τους ματαιωμένους νάρκισσους, τους επιτυχημένους... loser (παρακαλώ, κρατήστε μου το copyright αυτού του οξυμώρου σχήματος).

Ήταν όλοι τους υπέροχοι. Μηδενός εξαιρουμένου. Αγέρωχοι, συνεργάσιμοι, πιστοί στο ομαδικό κλίμα, περήφανοι για το προτέρημα του υστερήματός τους.

Η αναπηρία είναι πολλές φορές πιο βαριά στους αρτιμελείς, όταν κρύβεται σε βαθιά συναισθηματικά, νοητικά, βουλητικά, ακόμα και πνευματικά επίπεδα. Η τέχνη του θεάτρου είναι εξ ορισμού «ανήθικη» αφού βασίζεται στην «υποκριτική». Ως ικανό και αναγκαίο αντιστάθμισμα πρέπει να φέρει το Ήθος, την Ακεραιότητα, την Ειλικρίνεια, την Τιμιότητα, τη Γενναιότητα, την Αυτοθυσία, την απαλοιφή του Εγώ χάριν του Εμείς. Γι’ αυτό κυρίως θαύμασα και απόλαυσα αυτή την παράσταση από την ομάδα ΘΕ.ΑΜ.Α., γιατί ο σκηνοθέτης Βασίλης Οικονόμου είχε και γνώση και άποψη και αδιαφιλονίκητη αισθητική και σέβας στο αισχύλειο δράμα. Αξιοποίησε τόσο καλά τις ειδικές ικανότητες ατόμων με αναπηρία, αλλά και χωρίς, συνδύασε τη δημοτική παράδοση με τον αρχαίο κοπετό, έστησε ένα απόλυτα λιτό και λειτουργικό σκηνικό χάρη στη Δέσποινα Φλέσσα, έντυσε τους ερασιτέχνες (και μη) ηθοποιούς του με περιγραφική υποδηλωτικότητα (χάρη στη Σοφία Σταυρακάκη), φώτισε με ιδιαίτερα δραματικό (αλλά ποτέ μελοδραματικό τρόπο) τόσο τη σκηνή όσο και τους δρώντες (χάρη στον Φώτη Κίκιρα). Απολύτως υπομνηματική η μουσική επιμέλεια του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη. Στα κρουστά ο Μάκης Σουλελές και ο Αλέξανδρος Χαντζαράς. Εκπληκτική η κομμώτρια και τραγουδίστρια δημοτικών ασμάτων Γιώτα Βέη στο ρόλο της κορυφαίας του Χορού. Απολύτως διακριτική, αλλά και δραματικώς ενεργή η Θεοδώρα Τσαποΐτη στη διερμηνεία της ελληνικής νοηματικής γλώσσας. Εκγύμναση τού εκπάγλου Χορού από την Αιμιλιανή Αβραάμ.

Τι να πω και τι να μην πρωτοπώ; Ήταν όλοι τους υπέροχοι. Μηδενός εξαιρουμένου. Αγέρωχοι, συνεργάσιμοι, πιστοί στο ομαδικό κλίμα, περήφανοι για το προτέρημα του υστερήματός τους. Γεμίσαμε όλοι αισιοδοξία και ανάταση νιώσαμε, για όλα όσα μπορεί ο σύγχρονος Άνθρωπος ως άλλος Σίσυφος να κατορθώσει. Ναι, μπορούμε να προσπεράσουμε τις Συμπληγάδες Πέτρες, να κωφεύσουμε στις Σειρήνες, να ακούσουμε με προσοχή τις Κασσάνδρες και να πράξουμε αναλόγως. Φτάνει να είμαστε γεροί, εσωτερικώς κυρίως. Και γενναίοι. Σαν όλους αυτούς που μας δίδαξαν ήθος, γενναιότητα και υπέρβαση. Ξέρετε, ο άνθρωπος μόνον όταν υπερβαίνει τα όριά του αξίζει αυτόν τον τίτλο. Και μόνον τότε ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζωντανά και έμψυχα. Παραθέτω άπαντα τα ονόματα των εμφανών αυτών ηρώων και σας παρακαλώ να τα αναγνώσετε σε στάση προσοχής:

Άτοσσα: Χριστίνα Τούμπα & Χριστίνα Τσαβλή
Δαρείος: Πάνος Ζουρνατζίδης
Αγγελιαφόρος: Μιχάλης Ταμπούκας
Ξέρξης: Βασίλης Οικονόμου
Κορυφαία Χορού: Γιώτα Βέη
Χορός: Αιμιλιανή Αβραάμ (Β΄ Κορυφαία), Μιχάλης Γραμματάς, Γιώργος Ηλιάκης, Μαρία Μουρελάτου, Μαρίνα Σταμάτη, Μαίρη Σταματουλά, Έφη Τούμπα

Με ιδιαίτερο σεβασμό κι εκτίμηση στο πρόσωπο κάθε ενός εξ αυτών, υποκλίνομαι.

Η παράσταση παίχτηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2016, στις 13 και 14 Ιουλίου στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Πηγή : diastixo.gr