.png?ph=89752c26b8)
Πεζογραφία | Δημήτρης Φύσσας: «Αυτά και οι μετακομίσεις»
Η συλλογή διηγημάτων Αυτά και οι μετακομίσεις του Δημήτρη Φύσσα χωρίζεται σε τρία μέρη: «Μια εφικτή ευτυχία», «Εντυπώσεις ενός πνιγμένου», «Αυτά και οι μετακομίσεις». Το πρώτο μέρος παίρνει τον τίτλο του από ένα διήγημα που εμπεριέχεται σε αυτό, το δεύτερο έχει για τίτλο του την τελευταία φράση από το σημείωμα αυτοκτονίας του Κώστα Καρυωτάκη (Ιούλιος 1928) και το τελευταίο παίρνει τον τίτλο του από την επαναλαμβανόμενη φράση δύο φίλων σε μια βραδιά ευθυμίας και μεθυσιού. Τίτλος, ο οποίος –μεθυσμένος και αυτός– δραπετεύει από εκεί και εγκαθίσταται στο εξώφυλλο του βιβλίου. Ίσως με τον τίτλο αυτόν ο συγγραφέας να θέλει να προϊδεάσει τον αναγνώστη για τις διαδοχικές αλλαγές/μετακινήσεις/πραγματικότητες τις οποίες θα του αφηγηθεί, έχοντας κρύψει μέσα τους τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές από τη «μέθη» της ζωής.
O Δημήτρης Φύσσας στα διηγήματά του, επηρεασμένος όχι μόνο από τις σπουδές του –Πολιτικές Επιστήμες– αλλά και από το επάγγελμά του ως δημοσιογράφος, με βλέμμα ρεαλιστικό και διεισδυτικό περιγράφει τις παθογένειες της κοινωνίας του σήμερα, ξεφεύγοντας όχι μόνο από τα ελληνικά σύνορα, ξεφεύγοντας ακόμη από το χθες και το τώρα, προεκτεινόμενος και στο μέλλον. Θέμα του είναι οι κοινωνικές αξίες – πόσο δύσκολο είναι, λόγου χάρη, για την κυρία Παναρέτου να αντιστέκεται σε ένα σύστημα το οποίο υπάρχει και συντηρείται από όλους, γιατί έτσι βολεύονται όλοι. Η πένα του, ιδιαίτερα σε αυτό το διήγημα, είναι εξαιρετικά πυκνή –σαν κέντημα με απλικαρισμένο το ένα λουλούδι πάνω στο άλλο– ίσως για να μην του ξεφύγει κανένα κομμάτι της συνδεδεμένης, αλληλοϋποστηρίζουσας και επικαλύπτουσας η μία τα συμφέροντα της άλλης ομάδας μιας σαθρής και βολεμένης κοινωνίας, η οποία αντιστέκεται και αυτή με τη σειρά της στις αξίες που έχει το θράσος ένα μέλος της να διαθέτει, η «κόκκινη». Η κοκκινομαλλούσα καθηγήτρια της Χημείας, η οποία έρχεται για να τους χαλάσει τη συνταγή της καλοπέρασής τους, προβάλλοντας τις δικές της αξίες σαν αντιρρήσεις. Η ποινή της, φριχτή.
Στο διήγημα αυτό, και όχι μόνο, ο Φύσσας αναδεικνύει πόσο γνώστης είναι της αρχιτεκτονικής ενός κειμένου. Με φαντασία, συνθέτει μια μικρή κοινωνία εντός της οποίας όλες οι εξουσίες υπάρχουν για να συντηρούν τον οχαδερφισμό, που πίσω από αυτόν κρύβεται το προσωπικό συμφέρον ενός εκάστου. Και στα διηγήματα που ακολουθούν πλέκονται μύθοι ευφάνταστοι, ασυνήθιστοι αλλά και πραγματικοί, όπου αποτυπώνονται κοινωνικές αξίες, η δύναμη/καταδυνάστευση του ισχυρού σε άτομα και κράτη, κοινωνίες βίαιες και σκληρές, μια μητέρα βασανίστρια, τραγικά παιδικά χρόνια και εφηβεία, μια άστεγη κυρία γεμάτη αξιοπρέπεια που κοιμάται σε λεωφορεία, εξωγήινοι επισκέπτες που έρχονται στον πλανήτη μας να ψαρέψουν τα τόσο μικρά ψαράκια, εμάς, διότι τόσο μικροί είμαστε στο πλανητικό στερέωμα και ας έχουμε μεγάλη εντύπωση για τον εαυτό μας, ωστόσο και αυτοί αισθάνονται ισχυροί και γινόμαστε έτσι ένας γευστικός μεζές, δύο άστεγοι που μαχαιρώνονται για τους στίχους του Ζαμπέτα, όλες οι γυναίκες του πλανήτη Γη, που έχουν αυτό το ιδιαίτερο «χάρισμα» να σκέπτονται τα ίδια την ίδια στιγμή, ενώ κανένας άντρας δεν τις καταλαβαίνει, η ενδοοικογενειακή βία και σε μελλοντικές κοινωνίες με εξελιγμένους τρόπους αυτοκτονίας, η αιωνιότητα της ποινής σε όποιον σαν τον Προμηθέα θέλει να εξελίξει την κοινωνία, οι θρησκευτικές παρεμβάσεις που υπάρχουν για να υποδουλώνουν και να φανατίζουν συνειδήσεις, για να συντηρούν οι εκάστοτε αρμόδιοι την εξουσία τους, οι τζιχαντιστές, οι σουνίτες, η φρίκη της εκτέλεσης των πολιτικών κρατουμένων του Ισλάμ, η ιερότητα που κατέχει μεταξύ των λαών η γενιά των Εβραίων… αυτά και άλλα πολλά παρελαύνουν στις σελίδες του, κάνοντας το βιβλίο να μοιάζει με ένα διευρυμένο στον χρόνο δελτίο ειδήσεων που ξεφεύγει από το τώρα, γυρίζει στο χθες, εκτοξεύεται στο αύριο, προβάλλοντας ωστόσο τις ίδιες ασκήμιες και κοινωνικές παθογένειες.
Πρόκειται για ένα δυνατό βιβλίο του σήμερα, γεμάτο αγάπη και σεβασμό στον άνθρωπο, γραμμένο με ένα εξαιρετικό μείγμα ρεαλισμού, χιούμορ και ποιητικής διάθεσης.
Όντας και ο ίδιος ο συγγραφέας επαναστάτης –έχει και πολιτικά μηνύματα διάσπαρτα στα διηγήματά του, ιδιαίτερα στο «Σομαλία, αγάπη μου»– στηλιτεύει πρόσωπα και καταστάσεις σαρκάζοντας ταυτόχρονα την πραγματικότητα. Ωστόσο, στέκει με περίσσιο σεβασμό και τρυφερότητα απέναντι στο γυναικείο φύλο. Με τίτλους ανατρεπτικούς –και όλοι με αφιερώσεις– εισάγει τον αναγνώστη στις ιστορίες του. Το σύνολο των διηγημάτων του εμφανίζεται σαν ένα κοινωνικό καλειδοσκόπιο, όπου δεν αφήνει τίποτε ανέγγιχτο. Ιδιαίτερα την κατάχρηση των εξουσιών. Ο ρεαλισμός της γραφής του δίνεται πολλάκις με χιούμορ, δείχνοντας, ταυτόχρονα με τη φαντασία και την ευφυΐα του, τη μεγάλη αγάπη του για τη γλώσσα και την ποίηση.
Πρόκειται για ένα δυνατό βιβλίο του σήμερα, γεμάτο αγάπη και σεβασμό στον άνθρωπο, γραμμένο με ένα εξαιρετικό μείγμα ρεαλισμού, χιούμορ και ποιητικής διάθεσης. Θα το απολαύσετε!
Αυτά και οι μετακομίσεις
Διηγήματα και δυσταξινόμητα πεζά
Δημήτρης Φύσσας
Βιβλιοπωλείον της Εστίας
165 σελ.
ISBN 978-960-05-1762-0
Τιμή €12,00
πηγή : diastixo.gr