Πάνος Κυπαρίσσης: «Το παραμύθι της μοναξιάς»

2018-01-11 14:49

Αλήθεια, μιλούν τα δέντρα; Είναι έμβια όντα: γεννιούνται, τρέφονται, μεγαλώνουν, πολλαπλασιάζονται, γερνούν και πεθαίνουν κλείνοντας τον κύκλο της ζωής του το καθένα. Έχουν όργανα, αισθήσεις, μπορεί και αισθήματα, μπορεί να έχουν κάποιον τρόπο επικοινωνίας! Σίγουρα δεν έχουν φωνή και δεν κινούνται. Μα κι αν δεν έχουν κανένα από τα όργανα επικοινωνίας που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο και τα ζώα, σε έναν κόσμο αθωότητας και θαυμάτων, στον μαγικό κόσμο του παραμυθιού τα πάντα μπορεί να συμβούν. Και τα ανόργανα, τα άψυχα αντικείμενα, όπως οι πέτρες, το νερό, αποκτούν τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο και τα ζώα.

Τον τρόπο των παλιών παραμυθάδων, τον μαγικό κόσμο που προσφέρει το παραμύθι, αλλά και το ποίημα στον δημιουργό επέλεξε ο Πάνος Κυπαρίσσης για να «χτίσει» το «παραμυθοποίημά» του: «το παραμύθι της μοναξιάς»

Ο Πάνος Κυπαρίσσης είναι ένας πολυτάλαντος, σεμνός δημιουργός: φιλόλογος, μαθηματικός, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιητής. Διαβάζοντας το κείμενο και μαζί τις εικόνες, απολαμβάνεις ένα όμορφο παραμύθι που πλαισιώνεται από τις ευρηματικές ζωγραφιές της Μαρίνας Δημοπούλου, χαίρεσαι ένα καλογραμμένο και κοσμημένο με ανάλογα σχέδια και εικόνες ανάγνωσμα. Δυο ταλαντούχοι καλλιτέχνες ένωσαν τις εμπνεύσεις τους και δημιούργησαν ένα χαριτωμένο βιβλίο που επιβάλλεται και ως έργο τέχνης με την αισθητική του άποψη.

Το θέμα που απασχολεί τον ποιητή/συγγραφέα του παραμυθιού είναι σαφές: Η μοναξιά που βιώνει εκών άκων ο σημερινός κάτοικος του πλανήτη, ο «παγκόσμιος» άνθρωπος. Ωστόσο, ήρωές του είναι δυο γειτονικά δέντρα που τα χωρίζει η μοναξιά, ουσιαστικά, και τα ενώνει η ανάγκη να κάνουν τη διαφορετικότητά τους γέφυρα επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης, στη συνέχεια, «συνομιλία» που εξελίσσεται σε αλληλοκατανόηση, αλληλοβοήθεια και καταλήγει σε φιλία για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και να επιβιώσουν.

Η διαφορετικόητά τους έγκειται στο ότι το ένα δέντρο είναι φυλλοβόλο ενώ το άλλο, ο γείτονάς του, είναι αειθαλές. Καθένα βιώνει τη μοναχικότητά του και συχνά:

Θυμώνουν, μαλώνουν, ώσπου σ’ έναν δύσκολο χειμώνα,
αποφασίζουν να τα βρουν και να μιλήσουν.

Έτσι, από τη στιγμή που άρχισαν να μιλούν για τα προβλήματά τους, αναζητούν τρόπους να τα αντιμετωπίσουν για να καλυτερέψει η μονότονη καθημερινότητά τους, το καθένα άνοιξε δειλά μα σταθερά ένα δρομάκι επικοινωνίας με το άλλο. Ιδού ένας υποτιθέμενος διάλογος που φανερώνει πώς βλέπει το καθένα τον πλαϊνό του:

Φυλλοβόλο:
Χρόνια τώρα τρέμω με τον άνεμο, τον κρυφό μας θεριστή,
που λυγίζει τα κλαδιά σου και τρομάζω μη σ’ τα σπάσει κάποτε
και σε γυμνώσει. Θα λυπηθώ γι’ αυτό πολύ.

Αειθαλές:
Βρίσκω τρόπους και τον ξεγελώ. Μη φοβάσαι.
Τον περνώ μέσα απ’ ανοίγματα και χάνεται με μέτωπο ψυχρό,
δίχως να κάνει στο κορμί κακό κανένα.
Ο καθένας έχει φυσικά τα όπλα του κι εκείνος τα δικά του.

Δυο ταλαντούχοι καλλιτέχνες ένωσαν τις εμπνεύσεις τους και δημιούργησαν ένα χαριτωμένο βιβλίο που επιβάλλεται και ως έργο τέχνης με την αισθητική του άποψη

Έτσι, σιγά-σιγά η επικοινωνία τους πυκνώνει, αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο μέσα από τις εμπειρίες τους, ώσπου έρχεται μια ώρα ευλογημένη που αισθάνονται την ανάγκη να ενώσουν τις ζωές τους. Να πώς φτάνουν ίσαμε κει:

Φυλλοβόλο:
Δυο μαζί και ζούμε μόνοι. Ένα σου ζητώ.

Αειθαλές:
Ποιο; Αρκεί να το μπορώ.

Φυλλοβόλο:
Ν’ απλώνεις τους κλώνους και τις ρίζες σου κοντά μου,
έναν να ’χουμε κορμό. Κι όταν βγάζω φύλλα κι άνθη, να χορεύει
θροΐζοντας στην ομορφιά, στην τόση ευωδιά και χάρη.
Να ‘ρχονται παιδιά, να ‘ρχονται πουλιά κρυφά μες στις μασχάλες του,
να κελαηδούν. Έτσι θα ζούμε σε κακό και σε καλό καιρό μαζί,
μια να τον χαιρόμαστε και μια να τον μπορούμε.

Έτσι κι έγινε. Ένωσαν τις δυνάμεις τους, δώσανε τα χέρια, και:

Από τότε ζουν σαν ένα δέντρο και μπορούν μαζί, μέρα νύχτα,
Ν’ ανεβαίνουν χέρι –χέρι, δίχως να φοβούνται τον καιρό.

Κι έγινε ένα πολύ όμορφο, τρυφερό παραμυθάκι εύρυθμο, ευανάγνωστο,
Απλό, αγαπησιάρικο, που διαβάζεται άνετα από μικρούς και μεγάλους. Η απλή, εξ άλλου εικονογράφηση, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των σελίδων, χωρίς να πέφτει πάνω και να παραμορφώνει το κείμενο, ομορφαίνει, ενδυναμώνει παραστατικά τον γραπτό λόγο δίνοντάς του διαστάσεις στον χώρο των κατάλευκων σελίδων απαλού χαρτιού ικανοποιώντας έτσι όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη.

Μικροί, μεγάλοι, διαβάστε το, χαρείτε το! Είναι πανέμορφο!

 

Το παραμύθι της μοναξιάς
Πάνος Κυπαρίσσης
Εικονογράφηση: Μαρίνα Δημοπούλου
Καλειδοσκόπιο
32 σελ.
ISBN 978-960-471-135-2
Τιμή: €12,00

 

 

πηγή : diastixo.gr