Παιδικά-Λίλη Σκουλαρίκη: «Τι τους θέλουμε τους νόμους;» κριτική της Ελένης Χωρεάνθη

Όταν έχεις να μιλήσεις σε μικρά παιδιά για θέματα πολύ σοβαρά, όπως: τι σημαίνει «κανόνες», «νόμοι», «αξίες», χωρίς να καταφεύγεις στις εύκολες λύσεις και απαντήσεις με τα καθιερωμένα και μαγικά «πρέπει» και «δεν πρέπει» ή «απαγορεύεται» και «μη», λέξεις και φράσεις-ψωμοτύρι πολλών γονιών και δασκάλων, το έργο είναι παρά πολύ δύσκολο.

Για τα μικρά παιδιά που θέλουν όλο τον κόσμο δικό τους και διεκδικούν αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά τους, δεν σημαίνουν τίποτα οι απαγορεύσεις, είναι λέξεις και φράσεις κενές περιεχομένου, έπεα πτερόεντα. Τα παιδιά θέλουν πραγματικότητα, πράξεις, σωστούς τρόπους συμπεριφοράς, παραδείγματα.

Το βιβλίο Τι τους θέλουμε τους νόμους; Ταξίδι στη χώρα της Μπανανομίας είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη, που τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η Λίλη Σκουλαρίκη γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενό της και κινείται με άνεση σε όλα τα επίπεδα. Το αντιμετώπισε σφαιρικά από περιωπής και κατάφερε να το διαχειριστεί με τον καλύτερο και προσφορότερο δυνατό τρόπο, μιλώντας στα παιδιά με σωστές κινήσεις και ανάλογους τρόπους συμπεριφοράς. Ακόμα και τα ονόματα που έδωσε στους ήρωές της είναι φορτισμένα, έχουν επιλεγεί σκόπιμα, για ευνόητους λόγους.

Ξεκινάει από τις αντιδράσεις του Θέμη και της Θέτιδας, των δύο αδερφιών-ηρώων της, που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι υποχρεούνται να τηρούν τους «κανόνες» του σχολείου και να αποδέχονται κάποιες αναγκαίες απαγορεύσεις και υποχρεώσεις, όπως να βρίσκονται την ορισμένη ώρα στο σχολείο ή να ταχτοποιούν τα πράγματά τους και το δωμάτιό τους. Δεν καταλαβαίνουν γιατί υπάρχουν κανόνες.

Πρόκειται για ένα καλογραμμένο, καλαίσθητο, εντυπωσιακό βιβλίο γνώσεων για παιδιά, επιστημονικά θεμελιωμένο, με καίριες εστιάσεις και στοχεύσεις, τόσο ευχάριστο όσο χρήσιμο και απαραίτητο.  

Στα αβυσσαλέα (!) ερωτήματα/προβλήματα και στις απορίες του Θέμη και της Θέτιδας, απαντάει «η φίλη τους, η σοφή κουκουβάγια που εμφανίζεται από το πουθενά», ως ο από μηχανής θεός στην αρχαία τραγωδία: «Αφού δεν ανέχεστε τους κανόνες αυτής της χώρας, να πάμε μαζί ένα ταξιδάκι αναψυχής στη χώρα της Μπανανομίας, σε μια χώρα όπου δεν υπάρχουν κανόνες και νόμοι. Εκεί κάνει καθένας ό,τι του αρέσει».

Άλλο που δεν ήθελαν τα παιδιά. Όταν έφτασαν στη χώρα χωρίς κανόνες και δίχως νόμους, η κουκουβάγια τα άφησε και πήγαν μόνα τους εδώ, πήγαν εκεί, είδαν κι έμαθαν πολλά και, κυρίως, διαπίστωσαν πως τίποτα δεν λειτουργούσε κανονικά, ήταν ένα μπάχαλο.

Αυτό που τρόμαζε τον Θέμη και τη Θέτιδα και τους έβαλε σε μεγάλη σκέψη ήταν το ότι, με την ίδια ευκολία που μπορούσε να σε δεχτεί ο άρχοντας του τόπου, μπορούσε και να σε πετάξει έξω με τις κλοτσιές χωρίς λόγο. Και το χειρότερο, έμαθαν ότι μπορούσε να έχει δικαίωμα στη ζωή σου.

«Εγώ είμαι το Κράτος! Κάνω ό,τι θέλω. Εγώ φτιάχνω τους νόμους όπως μου συμφέρει», είπε ο άρχοντας».

«Α, έτσι… Κάτι δεν πάει καλά εδώ, πάμε να φύγουμε», είπαν στην κουκουβάγια.

Κι άλλαξαν γνώμη για τους κανόνες και τους νόμους.

«Μήπως μας χρειάζονται οι κανόνες και οι νόμοι; Αλλά ποιος φτιάχνει τους νόμους ώστε να είναι καλοί και δίκαιοι; Μήπως καμιά νομοπαρασκευαστική μηχανή;»

Όχι βέβαια. Σε μια ευνομούμενη πολιτισμένη χώρα που φροντίζει για το καλό των πολιτών, τους νόμους τους φτιάχνει η Κυβέρνηση με τη Βουλή και τους αντιπροσώπους του λαού, που είναι εκλεγμένοι από τον λαό με εκλογές και με δημοκρατικές διαδικασίες. Η Κυβέρνηση νομοθετεί, οι 360 εκλεγμένοι βουλευτές ψηφίζουν τα νομοσχέδια, τα οποία γίνονται νόμοι. Του Κράτους. Τους νόμους εφαρμόζει η Πολιτεία με τα αρμόδια όργανα, που είναι οι τρεις Εξουσίες:

Η Βουλή νομοθετεί: Φτιάχνει τους νόμους: Νομοθετική Εξουσία.
Η Κυβέρνηση/Διοίκηση: Εκτελεί τους Νόμους: Εκτελεστική Εξουσία
Τα Δικαστήρια: Δικάζουν και απονέμουν Δικαιοσύνη: Δικαστική Εξουσία.

Οι υπουργικές αποφάσεις, τα προεδρικά διατάγματα και οι νόμοι αποτελούν το σύνολο των κανόνων δικαίου: το Σύνταγμα. Ο Κυρίαρχος Λαός έχει τον πρώτο λόγο. Για το καλό του, λέει ναι στους δίκαιους και δημοκρατικούς κανόνες και όχι σε όσους είναι αντίθετοι προς το γενικό καλό.

Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένα δισέλιδο ερωτήσεων, όπου καλούνται τα παιδιά να βρουν τη σωστή απάντηση για εμπέδωση.

Πρόκειται για ένα καλογραμμένο, καλαίσθητο, εντυπωσιακό βιβλίο γνώσεων για παιδιά, επιστημονικά θεμελιωμένο, με καίριες εστιάσεις και στοχεύσεις, τόσο ευχάριστο όσο χρήσιμο και απαραίτητο. Μπορεί, ωστόσο, κι ένας μεγάλος να φρεσκάρει τις γνώσεις του μέσα από ένα απλό, σωστό βιβλίο για παιδιά!

Με τη βοήθεια της κατάλληλης, της λαμπερής, πανέμορφης εικονογράφησης, τη γοητεία, τη μαγεία της δυνάμει «κινούμενης» εικόνας, που ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα παίζει σημαντικό, πρωταρχικό ρόλο, η Ειρήνη Ελευθεριάδη κατάφερε να συνδυάσει, να εναρμονίσει τα δεδομένα του κειμένου και να φέρει στα μέτρα των μικρών παιδιών τη συμπεριφορά τους απέναντι στους κανόνες και τους νόμους, δίνοντας την αρμόζουσα διάσταση στις δυνατότητες που της παρείχε το καλό κείμενο.

Τι τους θέλουμε τους νόμους;
Ταξίδι στη χώρα της Μπανανομίας
Λίλη Σκουλαρίκη
εικονογράφηση: Ειρήνη Ελευθεριάδη
Νομική Βιβλιοθήκη
48 σελ.
Τιμή € 12,00

πηγή : diastixo.gr