Ο Βριλησσιώτης ποιητής Χρήστος Βατούσιος μιλάει στην Σοφία Πολίτου-Βερβέρη για την ποίηση

2019-03-26 18:50

Αφορμή, η νέα του ποιητική συλλογή "Μάρτυς μου ο Μάρτης", από τις εκδόσεις manifesto

Από ποια ηλικία θυμάστε τον εαυτό σας να διαβάζει ποίηση;

Δεν νομίζω ότι είμαι το κλασικό παράδειγμα. Μάλλον καθυστέρησα να τη διαβάσω, ίσως καλλίτερα να την αισθανθώ μέσω της ανάγνωσης. Όμως την τραγουδούσα χωρίς να το ξέρω, από μια έμφυτη κλίση προς την ωδή, την οποία διατηρώ -ευτυχώς- ως σήμερα. Πιστεύω ότι τα τραγούδια μας περιέχουν πολύ βαθιά και καθαρή ποίηση.

Η ποίηση πρέπει να είναι ένα καθαρόαιμο εργαλείο αισθητικής ή οφείλει να υπηρετεί και τον κοινωνικό προβληματισμό;

Ούτως ή άλλως η αισθητική μας προβληματίζει ή θα έπρεπε να μας προβληματίζει και να οδηγεί τον πολυτάραχο βίο μας. Ό,τι ζούμε, γράφουμε ή δημιουργούμε είναι αποτέλεσμα αισθητικής ή μη.

Πώς αισθάνεστε την ποίηση στη ζωή σας, ως ερωμένη, ως μητριά ή ως συνοδοιπόρο; Κάτι άλλο;

Με εγκλωβίζετε... Μάλλον Μητέρα κι Αδελφή. Με την προοπτική του προσώπου, ιδιότητας, στοιχείου που με περιέχει στο βαθμό που αδυνατείς να ξεχωρίσεις τον εαυτό σου.



Στην ποίησή σας συναντάμε γραφές που παίζουν με τις αντιθέσεις, μέσα στην ίδια εικόνα. Είναι μια συνειδητή σας επιλογή αυτό ή βγαίνει αυθόρμητα κατά την ώρα της ποιητικής σύνθεσης;

Πολλές φορές μου συμβαίνει να έχω μια εικόνα, σκέψη ή ιδέα που προσπαθώ να αποτυπώσω με σχετική θα έλεγα αποτυχία. Για αλλού ξεκινάω και αλλού βρίσκομαι. Όπως και στη ζωή. Τελικά, αναγνωρίζοντας πως όλο αυτό με ξεπερνάει, αφήνομαι και νομίζω πως έχει ενδιαφέρον.

Λύπη, θλίψη, μάτια, αλυχτώ, Ελένη και Κωνσταντίνα. Λέξεις που σημειώσαμε διαβάζοντας το πρόσφατο ποιητικό έργο σας. Μιλήστε μας για την καθεμιά από αυτές τις λέξεις μέσα στα ποιήματά σας.

Οι λέξεις φαίνονται αρχικά ως εργαλεία σύνθεσης, αλλά κάποιες κουβαλάνε ένα ειδικό βάρος όση κατάχρηση κι αν έχουν υποστεί. Έτσι η λύπη και η θλίψη μπορούν να αποτυπώσουν κάτι στιγμιαίο αλλά και κάτι απροσδιόριστα βαθύ, ενώ τα μάτια μπορούν να φωτίσουν κόσμους, αφόρητους καθ' όλες τις έννοιες.
Όσον αφορά τα γυναικεία ονόματα, τα χρησιμοποιώ στα γραπτά μου ρεαλιστικά ή συμβολικά, ως αποτέλεσμα του ενδιαφέροντός μου για τη θηλυκή πλευρά των πραγμάτων και φυσικά του εαυτού μου.

Τα ποιήματα της συλλογής σας «Μάρτυς μου ο Μάρτης» προτρέπουν προς κάποια κατεύθυνση, θέση, σκέψη, έχουν μια συγκεκριμένη θεματική ενότητα ή ενότητες ή είναι περισσότερο ένας συνδυασμός καταγραφής εικόνων και εντυπώσεων;

Θα έλεγα ότι αποτελούν μια ενότητα της αισθητικής μου, η οποία εξελίσσεται όπως άλλωστε και εγώ, όχι απαραίτητα και πάντα προς το καλλίτερο.

Μακροσκελή ποιήματα ή ολιγόστιχα; Ομοιοκατάληκτα ή ελεύθερος στίχος; Συναντούμε από όλα τα είδη εδώ, συν ένα με ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο στίχο. Ποιες είναι οι επιρροές σας; Έχετε ποιητές που θαυμάζετε το έργο τους ή έχετε επηρεαστεί από αυτό;

Προτιμώ τα ολιγόστιχα με σφιχτή δομή για τη χαρά της αποκάλυψης και επικοινωνώ με τον ελεύθερο ή ομοιοκατάληκτο στίχο αρκεί να απουσιάζει η επιτήδευση της ρίμας. Φυσικά και έχω επηρεαστεί και επηρεάζομαι από ποιητές είτε γράφουν, είτε όχι. Με ενδιαφέρουν κυρίως τα πρόσωπα που ζουν ποιητικά, όπως τα παιδιά και οι κατά κόσμον "τρελοί". Άλλωστε τι άλλο μπορεί να είναι ο ποιητής αν όχι ένα "τρελό παιδί";




Ο Χρήστος Ι. Βατούσιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973, όπου και ζει. Εργάζεται στα Βριλήσσια.

Από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης» έχουν εκδοθεί οι ποιητικές συλλογές:
–Πεζά και Τροχοφόρα (2009),
–Ρημάτων τύχη (2011),
–Νόμιμη μοίρα (2014)

Από τις εκδόσεις manifesto έχει εκδοθεί η ποιητική συλλογή:
-Μάρτυς μου ο Μάρτης (2019)

Έχουν επίσης εκδοθεί τα θεατρικά του έργα:
–Η ζωή του Δημήτρη εκδόσεις «Γαβριηλίδης» (2012),
–Μια γνωριμία - το μυστικό «24 γράμματα» (2015),
–Θεατρικά διηγήματα εκδόσεις «24 γράμματα» (2017).