«Ο πραγματογνώμων» του Κώστα Αλεξόπουλου

2016-12-14 09:44

Μετά την πρωινή συνεδρίαση του ιατρικού συμβουλίου, ο γιατρός Σαμουήλ Λαζενές με προσκαλεί στο γραφείο του και σαν να βλέπω στο προσωπό του μια διάθεση κατηγορίας εναντίον μου, σαν να αφήνει να εννοηθεί πως έχω διαπράξει αδίκημα και ο ίδιος είναι εντεταλμένος από τις αρχές να διεξάγει ένορκη διοικητική εξέταση.

Έχει αφήσει την πόρτα του γραφείου ανοιχτή και καθώς μιλάει για τις δραστηριότητες ενός νοσοκόμου, ονόματι Γιάννης, η καθαρίστρια μπαινοβγαίνει, αδειάζει το καλάθι των αχρήστων, σφουγγαρίζει και μετά ξεσκονίζει το καλοριφέρ. Ο Λαζενές μου λέει καθαρά ότι θεωρεί τον νοσοκόμο μεγάλο μαλάκα εξαιτίας της συμπεριφοράς του: Είχε οδηγήσει ομάδα ασθενών για πολιστική δραστηριότητα στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλεως κι εκεί επιδόθηκε σε καμάκι με τουρίστριες και άφησε τους ασθενείς να περιμένουν άπραγοι όλο το απόγευμα στο καφενείο της πλατείας, πίνοντας μπύρες και φραπέ, ενώ αυτός συμμετείχε σε παρτούζα με τρεις ευτραφείς ξανθές Γερμανίδες. Επειδή κανείς δεν ήταν σε θέση να πληρώσει τον λογαριασμό, είχαν παραγγείλει δώδεκα φιάλες καμπανίτου, ο ξενοδόχος αναγκάστηκε να καλέσει τις πρώτες βοήθειες. Τους βρήκαν σε κωματώδη κατάσταση και ο Γιάννης με το πέος σε απόλυτη στύση, ώστε είχε αρχίσει να μελανιάζει, σαν να έπασχε από πριαπισμό. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι είχε πάρει ικανή ποσότητα viagra.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Λαζενές μού αφηγείται αυτά τα γεγονότα αφού δεν με αφορούν άμεσα. Λέω ότι ο εν λόγω νοσοκόμος, τον οποίον γνωρίζω καλά (εργαζόμαστε μαζί στην ίδια θεραπευτική ενότητα δέκα συναπτά έτη), έχει μακρόχρονη επαγγελματική εμπειρία, αλλά πιθανόν η συμπεριφορά του να ήταν το αποτέλεσμα αυτού που ο λαός λέει ότι «το μουνί τραβάει καράβι». Υποθέτω πως οι νεαρές Γερμανίδες θα τον βομβάρδισαν με φερομόνες έτσι όπως τον είδαν μελαχρινό, στιβαρό και μυώδη, με τον αγγιστροειδή του μύστακα.

Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφέρω στον Λαζενές τη δική μου επαγγελματική εμπειρία και εκθέτω, σαν να κάνω απαγγελία ποιήματος, όλο το curriculum vitae. Τότε η καθαρίστρια κάνει σχόλιο, ρωτάει τον γιατρό μήπως μας ενοχλεί η παρουσία της ένεκα του ότι μιλάμε για εμπιστευτικά και απόρρητα ζητήματα.

«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα», απαντάει ο Λαζενές, «είναι πολύ ευχάριστη η παρουσία του», εννοώντας εμένα κι εκείνη τη στιγμή, από το παράθυρο του γραφείου, βλέπω τις φλόγες να υψώνονται μέσα στους κάδους των σκουπιδιών στην αυλή του ιδρύματος. Βγαίνω τροχάδην στο διάδρομο όπου αρπάζω έναν κόκκινο πυροσβεστήρα ενώ με την άκρη του ματιού μου εντοπίζω τον Λαζενές να τρέχει πίσω μου καθώς μιλάει στο κινητό του.

Ευτυχώς η φωτιά δεν έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Τραβάω την ασφάλεια και κατευθύνω το λάστιχο καταπάνω στις φλόγες ενώ ακούγονται οι σειρήνες των πυροσβεστικών οχημάτων που πλησιάζουν.

Ο γιατρός Λαζενές έρχεται δίπλα μου και μου λέει χαμηλόφωνα: «Δεν πρόλαβα να σου πω ότι ο εισαγγελέας σε διόρισε πραγματογνώμονα για την υπόθεση του Γιάννη».

Ο Κώστας Αλεξόπουλος (Λαμία 1961) είναι κλινικός ψυχολόγος. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Το τελευταίο του βιβλίο είναι Τα Πινάκια της Επιδαύρου, εκδόσεις Τόπος, 2014.

 

 

Πηγή : diastixo.gr