.png?ph=89752c26b8)
Ο Γιώργος Γλυκοφρύδης σε α΄ πρόσωπο
Συχνά με ρωτούν τι γράφω. Επιστημονική φαντασία; Ιστορίες αγάπης; Ιστορικά μυθιστορήματα; Περιπέτειες; Τι ακριβώς. Κι εγώ πάντα απαντώ πως γράφω ό,τι απαιτεί η ιστορία που έχω να αφηγηθώ. Ο επιβάτης, για παράδειγμα, είναι μία ιστορία που για να αφηγηθεί, είχε ανάγκη από 10 ενότητες που καθεμία ξεχωριστά θα μπορούσε κάλλιστα να έχει χαρακτηρισμό είδους. Αστυνομικό, ιστορικό, περιπέτεια, αγωνία, βία που έφτανε στα επίπεδα του τρόμου, ερωτικό, και ό,τι άλλο.
Αυτό τηρείται και στα υπόλοιπα μυθιστορήματά μου, αλλά και στις νουβέλες και στα διηγήματα. Ιδίως στο Τρίτο αστέρι, η πρώτη ενότητα, που διαδραματίζεται στο παρόν, μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί μία σύγχρονη ερωτική ιστορία, ενώ η δεύτερη, που διαδραματίζεται στο κοντινό μέλλον, αν και παραμένει ερωτική ιστορία εντάσσεται ξεκάθαρα στην κλασική επιστημονική φαντασία. Παράλληλα, όμως, τα πρώτα κεφάλαια της πρώτης ενότητας χαρακτηρίζονται από την ένοπλη βία σε επίπεδα θρίλερ και τρόμου, αλλά και με αστυνομικές προεκτάσεις.
Οπότε, όπως πιστεύω πως κατάφερα να εξηγήσω με σαφήνεια, το πρωτεύον στα γραπτά μου είναι η ιστορία που έχουν να αφηγηθούν. Το πώς θα γίνει αυτό είναι δευτερεύον. Δεν τα απασχολεί ούτε η ένταξη σε κάποιο λογοτεχνικό είδος ούτε η αναμέτρηση με κάποιο λογοτεχνικό είδος. Οι μόνοι δύο κανόνες όπου υπακούν, είναι να σταθούν άξια απέναντι στη δραματουργία της ιστορίας που έχουν να αφηγηθούν, και να τηρήσουν την καθαρά κινηματογραφική φόρμα στην αφήγηση. Όχι απλά ως κινηματογραφική γραφή, αλλά ως ο γραπτός λόγος να είναι το υλικό που χρησιμοποιείται στην οπτικοακουστική τέχνη του κινηματογράφου. Δηλαδή παλιότερα ήταν το φιλμ, μετά το βίντεο και τώρα η ψηφιακή μνήμη. Και ο γραπτός λόγος. Είναι σαν ο γραπτός λόγος να είναι ένα μέσον καταγραφής εικόνας και ήχου. Όμως, όχι όπως στη λογοτεχνία του 19ου ή και παλιότερα ή και των αρχών του 20ού, όπου δεν υπήρχε ούτε κινηματογράφος ούτε τηλεόραση, οπότε τα γραπτά προσπαθούσαν να αφηγηθούν εξόχως εικονοποιητικά. Όχι, καθόλου έτσι. Αλλά με την κλασική κινηματογραφική αφήγηση και δραματουργία.
«Η γλώσσα μπορεί σίγουρα κάποιες στιγμές να ξεχωρίσει ως πραγματικά καλή λογοτεχνία πολύ αξιόλογης κινηματογράφησης, αλλά ουδέποτε θα σκεπάσει την ιστορία που έχει να αφηγηθεί. Αντίθετα, θα την υπηρετήσει με κάθε τρόπο.»
Ο κλασικός κινηματογράφος και ιδίως αυτός του Χόλιγουντ (να το πω απλά) ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες δραματουργίας και αφήγησης. Αυτούς ακολουθούν και τα γραπτά μου. Και καθώς στόχος τους είναι η προβολή μιας κινηματογραφικής ταινίας μέσω του γραπτού λόγου στον αναγνώστη, ταυτόχρονα ακολουθούν και όλους τους αναγκαίους κανόνες για να το πετύχουν αυτό.
Το αν υπάρχει μεγάλη ή μικρή ή καθόλου, για παράδειγμα, πραγματολογική έρευνα, εναπόκειται στις ανάγκες της ιστορίας. Η φόρμα και η γλώσσα της αφήγησης, ως άλλες παράμετροι της κινηματογραφίας τους (καθώς και ο κινηματογράφος υπόκειται σε γλώσσα και φόρμα αφήγησης), επίσης εναπόκεινται στις ανάγκες της ιστορίας και υποτάσσονται σε αυτήν. Ουδέποτε πρόκειται να ξοδευτεί ο αναγνωστικός χρόνος σε ένα όμορφο πλάνο με όμορφη και μετρημένη γλώσσα μιας καλά γραμμένης παραγράφου. Η γλώσσα μπορεί σίγουρα κάποιες στιγμές να ξεχωρίσει ως πραγματικά καλή λογοτεχνία πολύ αξιόλογης κινηματογράφησης, αλλά ουδέποτε θα σκεπάσει την ιστορία που έχει να αφηγηθεί. Αντίθετα, θα την υπηρετήσει με κάθε τρόπο.
Το τρίτο αστέρι
Γιώργος Γλυκοφρύδης
επιμέλεια σειράς: Ελένη Γκίκα
Διάπλαση
328 σελ.
ISBN 978-960-567-144-0
Τιμή €15,50
πηγή : diastixo.gr