Ο Δώρος Αντωνιάδης σε α’ πρόσωπο

2018-11-29 19:29

Όταν το 2015 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη το πρώτο μου βιβλίο –ένα αστυνομικό θρίλερ με μαθηματικούς γρίφους– διάφοροι φίλοι και γνωστοί με ρωτούσαν συνεχώς πότε θα γράψω τη συνέχεια. Ο λόγος; Αν και η ιστορία δεν αφήνει κενά και εξιχνιάζεται πλήρως, αφήνει όμως κάποια ερωτηματικά για την τύχη των πρωταγωνιστών. Το γεγονός αυτό, αντί να μου δώσει κίνητρο να γράψω, τελικά με μπλόκαρε. Κι αν έγραφα κάτι που δεν ήταν αυτό που περίμεναν; Κι αν η συνέχεια ήταν κατώτερη των προσδοκιών, υποδεέστερη του πρώτου βιβλίου; Οι αναγνώστες από την άλλη περίμεναν να μάθουν τι έγινε μετά. Και δικαίως, αφού εγώ το προκάλεσα! Περνούσε ο καιρός και στις ερωτήσεις των φίλων αν γράφω τη συνέχεια, απαντούσα αρνητικά, ώσπου μια μέρα μού ήρθε η ιδέα: Γιατί να μη γράψω για το «πριν», για το πώς έφτασαν οι ήρωές μου να γίνουν αυτοί που έγιναν στο πρώτο βιβλίο; Αυτό –αν και ουσιαστικά δε θα έπρεπε να μου αλλάζει κάτι ως προς το άγχος για το αν το δεύτερο θα είναι εξίσου καλό ή και καλύτερο από το πρώτο βιβλίο– μόνο και μόνο επειδή δε θα ήταν η συνέχεια αλλά ένα πρίκουελ, με αποφόρτισε. Είχα την άνεση να γράψω ό,τι θέλω για τους ήρωές μου, φτάνει στο τέλος να κατέληγαν να είναι οι χαρακτήρες που είχα περιγράψει και είχαν ήδη γνωρίσει οι αναγνώστες μου.

Πώς ξεκινούσε το πρώτο μου βιβλίο; Ο Πέτρος Ελευθεριάδης ήταν ένας αστυνόμος στα όρια της κατάθλιψης, σοβαρός, μετρημένος, αλλά με πολλά προβλήματα και στην επαγγελματική και στην προσωπική του ζωή, έτοιμος να τα παρατήσει όλα και να φύγει με την οικογένειά του στο εξωτερικό. Είχε ήδη υποβάλει την παραίτησή του στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και απλώς μετρούσε μέρες, ώσπου τον κάλεσαν να βοηθήσει σε μια τελευταία υπόθεση με ένα πτώμα τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι, το οποίο έφερε ένα περίεργο τατουάζ στο στήθος και κρατούσε ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής. Στην πορεία των ερευνών, ο Ελευθεριάδης αναφέρει για μια υπόθεση που έλυσε δύο χρόνια πριν και που ήταν η αρχή της κατρακύλας του, η αφορμή –ή ίσως και η αιτία– που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού.

Ενώ σε ένα σίκουελ μπορείς αν θες να «ξεχάσεις» το παρελθόν των ηρώων σου, σε ένα πρίκουελ δεν μπορείς να αποφύγεις το μέλλον τους, γιατί το έχεις ήδη γράψει!

Τι έκανα λοιπόν σε αυτό το βιβλίο; Πήρα αυτή την υπόθεση και την ανέπτυξα! Η ιστορία ξεκινάει στις 14 Φεβρουαρίου, ημέρα των ερωτευμένων, δύο χρόνια πριν από τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου. Ο Ελευθεριάδης είναι στην κορυφή της καριέρας του, γεμάτος όρεξη για τη ζωή και κάνει πλάκες στο τμήμα με τον βοηθό του, τον Αθανασίου. Την ώρα που ψάχνει το πού θα βγάλει το βράδυ τη γυναίκα του για να γιορτάσουν, τον καλεί ο αρχηγός του, ο Αργυρός, για να του πει ότι πρέπει να αναλάβει μια υπόθεση εξαφάνισης. Ένα e-mail που έλαβε ένας παλαίμαχος μπασκετμπολίστας, ο Σέργος, απεικονίζει μια κρεμάλα και επτά γράμματα με παύλες ανάμεσα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Σέργος έλαβε το e-mail αυτό την ώρα που περίμενε τον γιο του για να φάνε μαζί και ο γιος του ούτε εμφανίστηκε, ούτε και απαντάει στα τηλέφωνα. Έχει εξαφανιστεί! Το πρόβλημα μεγεθύνεται επικίνδυνα, μιας και ο αποστολέας του e-mail φαίνεται πως δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Πέτρο Ελευθεριάδη…

Αν και θεωρητικά –στα δικά μου μάτια, τουλάχιστον– φαινόταν πιο εύκολο το εγχείρημα του πρίκουελ, πρακτικά είχε μεγάλες δυσκολίες. Ενώ σε ένα σίκουελ μπορείς αν θες να «ξεχάσεις» το παρελθόν των ηρώων σου, σε ένα πρίκουελ δεν μπορείς να αποφύγεις το μέλλον τους, γιατί το έχεις ήδη γράψει! Ενώ λοιπόν το πρώτο βιβλίο μού πήρε περίπου έναν χρόνο για να το ολοκληρώσω, για το δεύτερο χρειάστηκα σχεδόν δύο.

Όσο για τη συνέχεια; Δεν ξέρω. Ίσως πλέον οι αναγνώστες να μην έχουν το ίδιο ενδιαφέρον, ίσως, απαλλαγμένος από το άγχος, μπορώ τελικά να αφοσιωθώ και να τη γράψω. Ποιος ξέρει; Το βασικό τώρα είναι να χαρεί το κοινό το νέο μου βιβλίο και για τα υπόλοιπα βλέπουμε, γιατί, όπως λέει και ο τίτλος του… memento mori!

 

Memento mori
Αστυνομικό μυθιστόρημα
Δώρος Αντωνιάδης
Εκδόσεις Καστανιώτη
288 σελ.
ISBN 978-960-03-6453-8
Τιμή €14,00

 

 

 

πηγή : diastixo.gr