Music Soup-Cu To The Chase Καλύτερο Ελληνικό Jazz Album,2016

2017-02-28 17:39

MUSIC SOUP γκρουβιά ημεδαπή

 

Αθηναϊκό organ-trio είναι οι Music Soup, αποτελούμενοι από την Ευγενία Καρλαύτη όργανο, πιάνο, ηλεκτρικό πιάνο, φωνή, τον Νέστορα Δημόπουλο κιθάρες και τον Βαγγέλη Κοτζάμπαση ντραμς. Ασυνήθιστο; Ναι, γιατί το χάμοντ το χειρίζεται γυναίκα (δεν θυμάμαι, αυτή τη στιγμή, να έχει υπάρξει κάτι άλλο ελληνικό ανάλογο). Περαιτέρω, το “Cut to the Chase”, που είναι το παρθενικό CD τους, είναι τυπωμένο για την εταιρεία του οργανίστα Tony Monaco, την αμερικανική Chicken Coup. Ασυνήθιστο; Δεν θα το ’λεγα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την παγκοσμιοποίηση της δισκογραφίας – αφήνω δε το γεγονός πως στην Chicken Coup έχει ηχογραφήσει προσωπικό CD και ο Γιώργος Κοντραφούρης (το “Little Daddy’s Blues” το 2007). Αυτά για αρχή. Πάμε, όμως, και πιο κάτω…

Είναι διάφορα πράγματα (όλα θετικά) που μου κάνουν εντύπωση σ’ αυτό το άλμπουμ. Ας ξεκινήσω από τα πιο πίσω ή τα, εν πάση περιπτώσει, προφανή. Πολύ ωραίο εξώφυλλο, που ανοίγει στα τέσσερα, περιέχον στοιχεία, κείμενα (του φίλτατου Νίκου Φωτάκη) και φωτογραφίες, ενώ credit πρέπει να αποδοθεί και για την άψογη επαγγελματική παραγωγή (για αμερικανικό CD πρόκειται… θα πει κανείς). Από ’κει κάτω…
Οι Music Soup αποδίδουν δικά τους κομμάτια – καθώς και τα εννέα τού “Cut to the Chase” τούς ανήκουν. Αυτό είναι κάπως περίεργο, αλλά, τέλος πάντων, μπράβο τους. Θέλω να πω πως… ενώ με μια-δυο versions θα μπορούσε να κερδίσουν αμαχητί τις εντυπώσεις εκείνοι επιχειρούν να «πολεμήσουν» στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις. Απ’ αυτή τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση ανταμείβονται. Όλα τα tracks έχουν μια συνοχή, δίχως να εμφανίζουν πρόδηλα στοιχεία εντυπωσιασμού, προβάλλοντας μιαν originality. Όχι πως δεν υπάρχουν «αναφορές», χάνονται όμως κάτω από την απλότητα των δικών τους θεμάτων και βεβαίως την μεστότητα των παιξιμάτων.
Το blues, στην τζαζωτή μορφή του, είναι εδώ πανταχού παρόν, με την Καρλαύτη να επιτείνει τη γενικότερη σιγουριά του γκρουπ και με τη φωνή της – που χωρίς να είναι η «φωνάρα» είναι κάτι παραπάνω από σωστή και πρέπουσα, και μάλιστα τραγουδώντας στην αγγλική όχι μόνο πρωτότυπα τραγούδια, αλλά κάνοντας και ξέφρενο σκατ! Δεν γίνονται κάθε μέρα αυτά, αν σκεφθούμε πως μ’ ένα στανταράκι π.χ. μπορείς να τη βγάλεις καθαρή.
Από κοντά και ο Δημόπουλος, βεβαίως, με την εξ ίσου γκρουβάτη φρασεολογία του, απλός και μεστός συγχρόνως είναι πάντα εκεί για να επεκτείνει την ορμή του γκρουπ, με τον ντράμερ Κοτζάμπαση να ακολουθεί το ίδιο λιτά και ουσιαστικά… και με κάποια ακόμη όργανα σε επιμέρους tracks (τρομπέτα, τενόρο και τρομπόνι από τους Παπαδόπουλο, Βασιλάκη και Ανδρέου αντιστοίχως) να προσφέρουν στο τελικό άκουσμα ένα ακόμη πιο πλούσιο χρώμα.
Δεν υπάρχει λόγος να επιμείνουμε σε συγκεκριμένα θέματα (αν και 2-3 πιθανώς ξεχωρίζουν), καθότι εκείνο που προβάλλεται εδώ είναι η ενότητα ενός απλού και δουλεμένου άλμπουμ.
Μπράβο στα παιδιά!
πηγή : diskoryxeion.blogspot.gr

Ετικέτες:

| | |

Πίσω