Μουσική-«Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών με την Τιάνγουα Γιανγκ στο Μέγαρο Μουσικής» της Μαρίας Κοτοπούλη

2016-03-30 17:42

Ένα έργο υψηλών συνθετικών αρετών, το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, έργο 15 του Μπέντζαμιν Μπρίτεν [Benjamin Britten] , ερμηνευμένο ιδανικά από ένα σπάνιο αστέρι του βιολιού, τη διεθνούς φήμης Κινέζα Τιάνγουα Γιανγκ [Tianwa Yang], είχαμε την τύχη να απολαύσουμε στις 19.02.16 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με την Κρατική Ορχήστρα, υπό την μπαγκέτα του αρχιμουσικού Στέφανου Τσιαλή, και με την ευγενική υποστήριξη της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Και είναι η δεύτερη φορά που η Γιανγκ μας κάνει την τιμή να έρθει στη χώρα μας, μετά από την πρώτη εκείνη αξέχαστη ερμηνεία της στο Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, έργο 35 του Τσαϊκόφσκι, προσκαλεσμένη, όπως και τώρα, από την Κρατική μας Ορχήστρα.

Η συναυλία ξεκίνησε με την Εισαγωγή, σκέρτσο και φινάλε, έργο 52 του Ρόμπερτ Σούμαν [Robert Schumann], μια άτυπη συμφωνία χωρίς αργό μέρος. Ο αρχιμουσικός Στέφανος Τσιαλής με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών αξιοποίησε τον ανάλαφρο και  συναισθηματικό χαρακτήρα που ο συνθέτης προσέδωσε στο έργο του και ανέδειξε μοναδικά τον λεπτό ρομαντικό ήχο των Ξύλινων Πνευστών και τη διάχυτη χάρη και ιλαρότητα της Ορχήστρας. 

Ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν (1913-1976), Άγγλος συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας, με πλούσιο συνθετικό έργο, όπως ο «Ύμνος στην Αγία Καικιλία», το «Πολεμικό Ρέκβιεμ» και την όπερα «Peter Grimes», ολοκλήρωσε το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, έργο 15 τον Σεπτέμβρη του 1939. Η πρώτη εκτέλεση πραγματοποιήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1940 στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης, υπό τον αρχιμουσικό Σερ Τζον Μπαρμπιρόλι [Sir John Barbiroli] και με σολίστ τον μεγάλο φίλο του συνθέτη, Ισπανό βιολονίστα, Αντόνιο Μπρόσα [Antonio Brosa].

Στο πρώτο μέρος του κοντσέρτου το Τύμπανο φέρει μνήμες ιερές μπετοβενικού χτύπου και «καθαρού πνεύματος» που συνεχίζονται υπομνηστικά καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Το βιολί συναρπάζει από την αρχή. Στο κεντρικό Scherzo, με τις εκπληκτικές κυμαινόμενες ταχύτητες και το μεγάλο άνοιγμα δεξιοτήτων, αναμετρήθηκε η νεαρή Κινέζα σολίστ και μεγαλούργησε. Στην Passacaglia, την πανέμορφη σειρά παραλλαγών, τα Τρομπόνια, με τη βαθιά τους περίσκεψη, προκαλούν τον οίστρο του βιολιού και ολόκληρη η Ορχήστρα, υπό τον Αρχιμουσικό της, το συνοδεύουν επάξια στην κορύφωση του θρήνου του. Θρήνου συγκλονιστικού για τα θύματα του πολέμου που, αλίμονο, δεν σταματά ποτέ.

Η Συμφωνία αρ.7, σε λα μείζονα, έργο 92 του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν γράφτηκε μεταξύ των ετών 1811-1812 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Χρόνια αργότερα, ο Βάγκνερ, με ποιητική διάθεση θα την χαρακτηρίσει, «Αποθέωση του Χορού». Και εξηγεί ο άρχοντας του Μπαϊρόιτ: «Ενός Χορού με την υψηλότερη έννοια, η πιο υψηλή πράξη ανθρώπινης κίνησης, ενσωματωμένη σε μια ιδεώδη ηχητική δομή». Αυτή την «ιδεώδη ηχητική δομή» άκουσαν για πρώτη φορά οι Βιεννέζοι στις 8 Δεκεμβρίου του 1813, υπό την διεύθυνση του συνθέτη, στην αίθουσα του Πανεπιστημίου της Βιέννης, σε μια Φιλανθρωπική Συναυλία υπέρ των θυμάτων των Αυστριακών στρατιωτών στη Μάχη του Χάναου που έγινε τον Οκτώβριο του 1812. Το έργο ξαναπαίχτηκε τέσσερις ημέρες αργότερα και η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη ώστε το κοινό απαίτησε από τους μουσικούς να επαναλάβουν ολόκληρο το Δεύτερο Μέρος και έκτοτε συνέχισε να παίζεται ξέχωρα από τη συμφωνία. Τη χρονιά που ακούστηκε για πρώτη φορά η Εβδόμη Συμφωνία του Μεγάλου Οργισμένου γεννιέται ο Ρίχαρντ Βάγκνερ (1813-1883) και ο Τζουζέπε Βέρντι (1813-1901), ενώ κάνει έντονη την παρουσία του ο Τζοακίνο Ροσσίνι (1792-1858) με τα έργα του, «Ιταλίδα στο Αλγέρι» και «Ταγκρέδος».

Η Συμφωνία ξεκινά με εκτενή εισαγωγή, που ο ίδιος ο συνθέτης επιθυμεί να αποδίδεται «κάπως συγκρατημένα». Αντί του αργού Andante επιλέγει ένα Allegretto που το προικίζει με χάρη και σπάνιων ηχοχρωμάτων ποικίλματα. Η Μουσική του,  ευλογημένη, αναπαριστά συναισθήματα της ψυχής και του πνεύματος τις δημιουργικές συλλήψεις του. Το Πένθιμο εμβατήριο συνυπάρχει, εν αρμονία, με το Χορικό της χαράς, το Scherzo με το μεγαλόπρεπο Τρίο. Με τη δύναμη του ρυθμού, οδηγεί τη χορευτική διάθεση σε υψηλή θέαση με κορυφώσεις και εξάρσεις ασύλληπτης ομορφιάς και αρμονίας, που ανέδειξαν θαυμάσια ο Αρχιμουσικός με την Κρατική Ορχήστρα. Και αυτή είναι η ομορφιά και η αρμονία που προκάλεσε τη ρήση του Βάγκνερ, «Η Εβδόμη Συμφωνία είναι η Αποθέωση του Χορού», και είναι ο λόγος του Τιτάνα, «Ένα από τα ευτυχέστερα δημιουργήματα του φτωχού ταλέντου μου», που συγκλονίζει με το μεγαλείο της ψυχής του!

Πηγή : diastixo.gr