«Μιάμονολεξη» του Ντίνου Σιώτη

2016-11-22 08:53

Μακαταβάθος

Μπορεί να άργησες και να σου κρατάει μούτρα
μακαταβάθος ξέρεις πως ποτέ δεν είν’ αργά να
επισκευάσεις όλες σου τις καθυστερήσεις, ίσως

το όνειρο να μην πήγε καλά αλλά μη σκιάζεσαι
αφού καταβάθος ο εφιάλτης που ακολουθεί όλα
τα διορθώνει, μπορεί επιστρέφοντας στο λιμάνι

που σ’ έδιωξε να λες από μέσα σου πως το πλοίο
είναι αραγμένο μακαταβάθος ξέρεις πως το δικό
σου καράβι είναι βουλιαγμένο, μπορεί η ουτοπία

που συσσώρευες μια ζωή να ’χει χτίσει πανύψηλο
πύργο μακαταβάθος το γνωρίζεις πως τον τρώνε
τα τρωκτικά, τις Κυριακές τα γήπεδα γεμίζουν με

οπαδούς κασκόλ και σημαίες μακαταβάθος το
πραγματικό παιχνίδι παίζεται στους δρόμους τα
αμφιθέατρα τους διαδρόμους του Ανεκπλήρωτου,

τέλος μπορεί να παραπονιέσαι που απ’ τα βαθιά
βρέθηκες στα ρηχά μακαταβάθος μια ζωή στα
ρηχά έζησες κι εκεί πάντοτε θα επιστρέφεις

Αθήνα, 1 Ιανουαρίου 2016

Προστοπαρόν

Προστοπαρόν οι ήρωες λείπουν σε άδεια, το φως
το λησμονήσαμε σε κλειστά μαγαζιά, η μπόρα
δεν άρχισε ακόμα και τα μεγάλα τρομερά μας

μυστικά τα ’χουμε χώσει όσο γίνεται πιο βαθιά,
προστοπαρόν η αγάπη έγινε νυχτερίδα και τις
νύχτες πετά από κατώφλι σε κατώφλι ζητώντας

το αίμα της αγάπης μας, προστοπαρόν ο ίσκιος
του ανέμου χαϊδεύει τη σκιά μας καθώς πέφτει
αδύνατη και εξουθενωμένη πάνω σε πράγματα

χιλιοειπωμένα, προστοπαρόν φόρεσα φόβους
για να μη με αναγνωρίσει ο συνοδοιπόρος του
χρόνου που συνέχεια μου δείχνει τα δόντια του,

προστοπαρόν όλα καταγράφονται ως προσωρινά:
τα αειθαλή, τα διαρκείας, τα καταπονημένα και
υπερχρεωμένα νοικοκυριά ακόμα κι η αιωνιότητα

Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 2016

Μεταβίας

Μεταβίας το μέλλον στέκεται στα πόδια του
μόλις και μεταβίας βγάλαμε νόημα απ’ του ηγέτη
τα συμφραζόμενα που ακούγονταν σαν λογύδρια

λυόμενα έλεγε Όχι αλλά εννοούσε Ναι έδειχνε
αριστερά αλλά εννοούσε δεξιά έλεγε διάφορα
αλλά ακούγονταν αδιάφορα μεταβίας βάλαμε

το κεφάλι στο ντορβά για να μη βλέπουμε
τις στάχτες που έπεφταν απ’ το νυσταγμένο
ουρανό μεταβίας πια το Διαίρει & βασίλευε

αποδίδει ελάχιστα στους κραταιούς και στη
νέα τάξη οραμάτων μπορεί μεταβίας να προ
λάβαμε κλειστά τα μαγαζιά αλλά ακόμη κι

αν ανοιχτά τα είχαμε προλάβει πάλι θα είχαν
ενωθεί όλες οι σιωπές του κόσμου σε μία και
μοναδική κραυγή απελπισίας φόβου κι οργής

για τα τεκταινόμενα μεταβίας περάσαμε τον
Κάβο ντ’ Όρο γλιτώνοντας από την παταγώδη
υπνηλία του καπετάνιου μόλις και μεταβίας

αποφύγαμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά
όχι το Grexit και τη μεταμφίεση των πολιτικών
μας ταγών τώρα αραγμένοι σε άνυδρο ύφαλο με

το ένα μάτι ανοιχτό το άλλο τυφλό σιωπηλοί
δίχως άχνα θορύβου δεχόμαστε παθητικά τη
μοίρα μας ακούμε άκακες ειδήσεις βλέποντας

τα τραίνα να τρέχουν με ταχύτητα φωτός κι
εμείς ακούνητοι εδώ σαν απολιθώματα μιας
χώρας που πέφτει σε ένα φιλολαϊκό γκρεμό

Αθήνα, 8 Ιανουαρίου 2016

Μεχριπότε

Μεχριπότε θα θέλουμε να φεύγουμε για κάπου
αλλού και το αλλού συνεχώς να μετακινείται να
μεταναστεύει για άλλους τόπους πιο χλοερούς,

μεχριπότε θα τρέχουμε να προλάβουμε το πλοίο
το τελευταίο που ακόμη δεν έχει φθάσει και το
λιμάνι με την αποβάθρα απομακρύνεται προς τη

στεριά, μεχριπότε ο μακαρίτης θα ’χει τα μάτια του
κλειστά και θα μας κοιτά με το διαπεραστικό του
βλέμμα, μεχριπότε το λεωφορείο θα επιστρέφει

με τα φώτα σβηστά για να μαζέψει τους καθυστε-
ρημένους εργάτες που δεν σχόλασαν ακόμα απ’
τη δουλειά, μεχριπότε τα ανένταχτα ποιήματα θα

παραμένουν σιωπηλά σε μια σκοτεινή γωνιά με
μια σκιά που το σκιερό φως της ματώνει στην
άκρα του τάφου τους σιωπή, μεχριπότε το νερό

θα βράζει στη χύτρα ξαφνικής πυρκαγιάς λέξεων
που τρέχουν να ξεδιψάσουν σ’ ένα πηγάδι απο-
τεφρωμένο, μεχριπότε ο Μεγαλέξανδρος ανοιχτά

στο πέλαγο θα ρωτάει αν ζει η γοργόνα του ή αν
απέθανε, μεχριπότε οι τουρίστες θα απαγορεύεται
να επισκέπτονται τουριστικές περιοχές οι φτωχοί

τω πνεύματι τις εκκλησίες και οι αναγνώστες τις
βιβλιοθήκες, μεχριπότε οι πληγές που είχαν σκοπό
να γιατρευτούν θα παραμένουν ανοιχτές σε κάθε

είδους ερμηνεία, μεχριπότε τα όργανα της τάξεως
θα τρέχουν το ’να δεξιά τ’ άλλο αριστερά για να
προλάβουν την κοσμοσυρροή των διαδηλωτών,

μέχρι πότε τα μπαλκόνια θα είναι ανυψωμένα σε
σπίτια χωρίς θέα και οι προφήτες μεχριπότε θα
προβλέπουν ένα αδήλωτο και άδειο παρελθόν;

Αθήνα, 14 Ιανουαρίου 2016

Η αγκαλιά του απλού ανθρώπου

Ελάτε να δείτε πώς φέγγει ο κήπος
τη νύχτα με το φεγγάρι πώς φεύγει
το κενό απ’ το πλήρωμα του χρόνου

πώς πέφτει έξω η ματιά του νέου
δημοσκόπου όταν μένει άδεια η
αγκαλιά του απλού ανθρώπου

Αθήνα, 10 Νοεμβρίου 2016

Συνάντησέ με

Συνάντησέ με το βράδυ συνάντησέ με στο σταθμό
στο πάρκο στο λιμάνι έλα να με βρεις στην καυτή
άσφαλτο στην πλατεία στη λιτανεία των νεκρών

στις καμάρες στη στάση των λεωφορείων έλα πιο
κοντά στα πρόθυρα μιας αβέβαιης τρέλας χωρίς
γραμματική χωρίς πουλιά στα κλουβιά έλα στο

φεγγίτη στα θυρανοίξια της αγάπης συνάντησέ
με μέσα σ’ ένα βαθύ όνειρο που δεν λέει να
βουλιάξει σε μια στάλα που δεν λέει να στάξει

Αθήνα, 3 Νοεμβρίου 2016

 

 

Πηγή : diastixo.gr