"Μια καλύτερη ζωή" από το Cine-Δράση εκτάκτως την Πέμπτη
Αυτή την εβδομάδα Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου (αντί της καθιερωμένης Τετάρτης), 8.15 στο ΤΥΠΕΤ.
Μια γοητευτική, μελαγχολική και ρομαντική ταινία για το δικαίωμα και την δυνατότητα των μη προνομιούχων ανθρώπων να ονειρεύονται σε συνθήκες που είναι ευνοϊκές μόνον για προνομιούχους. Αντίθετα με τα συνηθισμένα, η οικονομική κρίση, η έλλειψη χρημάτων, οι τράπεζες, η γραφειοκρατία, η ελευθερία της αγοράς και ο τρόπος που αυτή επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων, δεν αποτελούν το κυρίως θέμα, αλλά το φόντο πάνω στο οποίο πλέκεται η ιστορία. Το φιλμ επικεντρώνεται σε κάτι περισσότερο πολύπλοκο από τα χρέη και τα οικονομικά προβλήματα, το ασίγαστο πάθος και την επίμονη προσπάθεια των ανθρώπων για επιτυχία. Προβληματίζεται για την ανθρώπινη επαφή και την ανάγκη διατήρησης της ενότητας της οικογένειας. Από αυτή την άποψη, η καλύτερη ζωή στην οποία αναφέρεται ο τίτλος δεν είναι κάτι ακατόρθωτο ούτε σε αυτό το απαγορευτικό περιβάλλον, αρκεί όσοι την επιθυμούν να προσδιορίσουν συγκεκριμένα το περιεχόμενο της και να κάνουν όλα όσα μπορούν για να την κατακτήσουν.
Ο Γιαν και η Νάντια, δυο άνθρωποι με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και κουλτούρα, εκείνος μάγειρας σε αναζήτηση εργασίας και αυτή σερβιτόρα, εκείνος Γάλλος, αυτή πρόσφυγας από το Λίβανο με ένα γιο αγνώστου πατρός σε προεφηβική ηλικία, γνωρίζονται στο Παρίσι της κρίσης και ερωτεύονται με την πρώτη ματιά. Στη συνέχεια με πείσμα και επιμονή διεκδικούν μια θέση στον ήλιο και μια καλύτερη ζωή. Με μόνα εφόδια το ταλέντο τους, τον αυθορμητισμό τους, το μεράκι και τη διάθεση τους για δουλειά θα επιδιώξουν να μετατρέψουν σε επιτυχημένο εστιατόριο ένα σχεδόν καταστρεμμένο κτίριο που η Νάντια ανακαλύπτει σε ένα προάστιο της πόλης.
Σε αυτό το στόχο θα βάλουν όσα χρήματα έχουν, θα δανειστούν από φίλους και από τράπεζες με τους γνωστούς σκληρούς όρους, θα δουλέψουν σκληρά, αλλά δεν θα τα καταφέρουν. Μέσα από αλλεπάλληλες ατυχίες το όνειρό τους θα αποτύχει και η σχέση τους θα κλονιστεί. Τότε αυτή, θα πάρει τη βιαστική απόφαση να ξενιτευτεί πάλι, αυτή τη φορά στον Καναδά όπου της έχουν υποσχεθεί μια καλή δουλειά περιορισμένου χρόνου, με έξτρα χρήματα. Φεύγει αφήνοντας στον Γιαν τα χρέη και τον μονάκριβο γιο της για τον οποίο σε κάποια άλλη στιγμή, σε μια άλλη χώρα εγκατέλειψε τις σπουδές και τις φιλοδοξίες της. Έτσι και αλλιώς δεν πιστεύει ότι θα μείνουν για πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο. Αυτή θα διερευνήσει τις συνθήκες και θα τον καλέσει κοντά της.
Το παιδί, στερημένο την αγάπη της μητέρας και με έναν ξένο στο ρόλο του πατέρα, που επιπλέον δεν φαίνεται να κατανοεί τις ανάγκες του και να μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή την αναγκαστική πατρότητα, δεν θα αργήσει να μπλέξει σε μπελάδες. Αυτοί οι μπελάδες θα είναι και η αφορμή να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον και να χτίσουν μια δυνατή σχέση. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν η Νάντια εξαφανίζεται και παύει να δίνει σημεία ζωής. Τότε αυτός θα την αναζητήσει, απλά γιατί αυτό που επιθυμεί είναι να την βρει, να την ξανακερδίσει, να σώσει την αγάπη και την οικογένεια τους. Και όταν την βρει, θα σταθεί δίπλα της και μαζί θα αντιπαλέψουν τις απρόσμενα και ίσως αδικαιολόγητα, αντίξοες καταστάσεις, στις οποίες αυτή είναι βαθιά μπλεγμένη. Η αισιοδοξία και η ελπίδα που αποπνέει η ταινία προέρχονται ακριβώς από τη δύναμη που διαθέτουν οι ήρωες, κυρίως ο Γιαν, να διεκδικήσουν, πέρα από τα υλικά αγαθά, το πλέον ουσιώδες και σημαντικό, το δικαίωμα να ζουν με αυτούς που αγαπούν και να παραμένουν ενωμένοι, σε ένα περιβάλλον που όλοι οι κοινωνικοί δεσμοί έχουν καταρρεύσει.
Η ταινία μας ταξιδεύει σε ένα Παρίσι ξένο από αυτό που μας προσφέρουν οι τουριστικοί οδηγοί και οι ρομαντικές ταινίες. Εδώ είναι μια πόλη που ελάχιστα σέβεται και φέρεται σκληρά σε όσους είναι μόνοι και αδύναμοι και σε αυτούς που αναγκαστικά με την ελπίδα για μια καλύτερη τύχη, εγκαταλείπουν την πατρίδα τους γνωρίζοντας ότι πιθανότατα δεν θα την ξαναδούν ποτέ. Το σενάριο αντιμετωπίζει όλα τα θέματα με σοβαρότητα, προσοχή στη λεπτομέρεια και προσήλωση στην πραγματικότητα. Δεν ρέπει προς το δράμα, ούτε καταφεύγει σε καταγγελτικές εξάρσεις. Οι ερμηνείες και των τριών πρωταγωνιστών είναι εκπληκτικές. Ιδιαίτερα, η Leila Bekhti ως Νάντια, πρόσφυγας και ίδια, αφήνει έντονο στίγμα κυρίως με την παρουσία της στις σκηνές του τέλους. Ο ρυθμός αφήγησης και οι σεναριακές ανατροπές καταφέρνουν να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή κάνοντας την ταινία αρκετά ενδιαφέρουσα.
Το φιλμ απέσπασε το Βραβείο κοινού στο 13ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας (2012), Βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ της Ρώμης (2011) για τον Guillaume Canet και συμμετείχε επίσημα εκ μέρους της Γαλλίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο (2011).
Γαλλία, 2011. Διάρκεια: 110' Σκηνοθεσία: Cédric Kahn. Σενάριο: Cédric Kahn, Catherine Paillé. Πρωταγωνιστούν: Guillaume Canet, Leïla Bekhti, Slimane Khettabi, Abraham Belaga.
*Οι χειμερινές κινηματογραφικές προβολές του Cine-Δράση πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη, 8.15 το βράδυ στην αίθουσα "Ν. Εγγονόπουλος" του πάρκου "Μ. Θεοδωράκης" (ΤΥΠΕΤ), Π. Μπακογιάννη 38-42, Βριλήσσια. Κατ’ εξαίρεση αυτή την εβδομάδα, λόγω παραχώρησης της αίθουσας, η προβολή θα γίνει την Πέμπτη 23/2, την ίδια ώρα.