Κινηματογράφος-«Guillermo del Toro: “Η μορφή του νερού”» της Χαριτίνης Μαλισσόβα
Με την ταινία Η μορφή του νερού (The Shape Of Water), ένα παραμύθι που τοποθετείται χρονικά στην περίοδο του ψυχρού πολέμου στην Αμερική, επιστρέφει ο χαρισματικός κινηματογραφιστής Γκιγέρμο ντελ Τόρο.
Η ταινία τοποθετείται χρονικά στη δεκαετία του ’60, με την Αμερική εναντίον της Ρωσίας, την έξαρση του ρατσισμού κατά των μαύρων, των ομοφυλόφιλων αλλά και των ατελών σωματικά ατόμων.
Η πλοκή ξεκινά όταν η κεντρική ηρωίδα, η Ελάιζα, μια μουγκή αλλά έξυπνη καθαρίστρια, αρχίζει να επικοινωνεί με ένα αμφίβιο, απόκοσμο πλάσμα που κρατείται στο εργαστήριο υψηλής ασφάλειας όπου εργάζεται.
«Η ιδέα ήταν να πούμε την ιστορία ενός διαφορετικού πλάσματος με άλλο τρόπο.
Ήθελα να δημιουργήσω μια ταινία σχετικά με ένα πλάσμα αμφίβιο που θα έρθει να αλλάξει τη ζωή εκείνου που θα το σώσει» είπε για το σενάριο ο ντελ Τόρο.
«Είναι μια ταινία που θέλει να μιλήσει για την αγάπη, για τους ξένους, την κοινή λογική. Να πει όχι στο μίσος και τον φόβο που κυριαρχούν γύρω μας σήμερα. Είτε πρόκειται για ένα κατασκεύασμα της φαντασίας ή ένα πραγματικό πρόσωπο από έναν άλλο πολιτισμό, μια διαφορετική θρησκεία, με διαφορετική σεξουαλική προτίμηση, το να μην επικοινωνούμε, να μην συμπάσχουμε και να μην αγαπούμε, ακυρώνει τον κόσμο μας, ένα μέρος του κόσμου, που είσαι κι εσύ».
Εξαιρετικό το καστ στο σύνολό του με κάθε πρωταγωνιστή να δίνει μορφή και σχήμα στο γεμάτο αλληγορίες σενάριο, χαρακτήρες, ωστόσο, που δεν εξελίσσονται επαρκώς.
Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Sally Hawkins, υποψήφια για Οscar Α΄ Γυναικείου Ρόλου, Doug Jones, Michael Shannon, Michael Stuhlbarg, Richard Jenkins, υποψήφιος για Οscar Β΄ Ανδρικού Ρόλου, και Octavia Spencer, υποψήφια για Οscar Β΄ Γυναικείου Ρόλου. Στον ρόλο του αμφίβιου είναι ο Doug Jones, ο οποίος χρειαζόταν 3 ώρες κάθε μέρα για να μπει στην στολή του.
Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία καθηλώνουν, το ίδιο και η μουσική του Ντεσπλά.
Η ταινία είναι μια παραλλαγή της Πεντάμορφης με το Τέρας, μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για την ένωση δύο πλασμάτων απόκληρων, που βρίσκουν ο ένας στον άλλον όσα δεν μπορούν να δουν οι άλλοι.
Με ενδοσκοπική, γεμάτη κατανόηση ματιά και πέρα από κάθε ρατσιστική διάθεση, ο ντελ Τόρο μας βάζει στη διαδικασία να σκεφτούμε συχνά κατά τη διάρκεια της ταινίας ποια στοιχεία συνθέτουν το τέρας και ποια τον άνθρωπο, αφού για κάθε πρωταγωνιστή η έννοια τέρας έχει διαφορετική σημασία.
Η χαρακτηριστική ατάκα της ταινίας αποδίδεται από την Elisa: «If we do nothing, neither are we» («Αν δεν κάνουμε τίποτα, τίποτα δεν είμαστε»).
Καλό είναι ο θεατής να γνωρίζει ότι θα δει μια εξαιρετικά σκηνοθετημένη μεν, αλλά με αρκετά ερωτηματικά για το σενάριό της ταινία ή, μάλλον, ένα ωραίο παραμύθι. Εξάλλου, όπως είπε και ο ίδιος ο δημιουργός της: «Εάν παραμείνετε αυθεντικοί και πιστοί στα πιστεύω σας, σε όσα πραγματικά πιστεύετε, στην περίπτωσή μου στα τέρατα, θα μπορέσετε να κάνετε όλα όσα θέλετε.»
Η ταινία τιμήθηκε με Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας και έχει λάβει 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ.
πηγή : diastixo.gr