Καθαρισμός δάσους Άγιου Θεόκλητου

2024-08-07 23:43

Το δάσος της Άνω Μυρτιάς ή κατ’ άλλους Τουρκοβούνι, ονομάστηκε δάσος Άγιου Θεόκλητου από τον σύλλογο πρώην υπαλλήλων της μονής Πεντέλης που διεκδικούσε το δάσος για να κοπούν οικόπεδα. Ευτυχώς αυτή η ιστορία έχει τελεσιδικήσει.

Έλαβα e-mail για να δημοσιεύσω στην ιστοσελίδα μου, από το γραφείο τύπου του δημάρχου το οποίο έλεγε ότι για πρώτη φορά γίνεται καθαρισμός του δάσους.

Λάθος, είναι η δεύτερη φορά.

Η πρώτη φορά ήταν το 2002 επί δημαρχίας Σταμάτη Λώλα.

Έγινε μελέτη από δασολόγους σε συνεργασία με το δασαρχείο Πεντέλης, μελέτη την οποία έχω στα χέρια μου γιατί ήμουν επικεφαλής την Πολιτικής προστασίας του δήμου από την ίδρυσή της μέχρι τότε.

Η μελέτη προέβλεπε τον καθαρισμό των πεύκων σε ύψος 2 μέτρων, απομάκρυνση ξερών κλαδιών και χόρτων, καθαρισμό των θάμνων και όχι το ξερίζωμά τους, άλλωστε αυτό είπε και ο νυν δασάρχης, ότι γίνεται επιλεκτικός καθαρισμός των θάμνων και όχι η καταστροφή τους.

Κατά την διάρκεια του καθαρισμού ήταν παρόντες οι δασολόγοι συντάκτες της μελέτης αλλά και υπάλληλος του δασαρχείου και εγώ από πλευράς Πολιτικής Προστασίας αλλά και σαν μέλος της τεχνικής υπηρεσίας του δήμου.

Επίσης η μελέτη προέβλεπε την δημιουργία και οριοθέτηση μονοπατιών με κάγκελα από κλαδιά σε συνεργασία με το 4^ο Σύστημα Προσκόπων του δήμου, τοποθέτηση τραπεζόπαγκων σε διάφορα σημεία για χρήση από τους επισκέπτες του δάσους, βρύσες για πόσιμο νερό, τουαλέτες στην Παύλου Μελά, στην Σεβαστιανού και στη Σολωμού, παιδική χαρά και εγκατάσταση κανονιών πυρόσβεσης. Εκτός μελέτης είχε συζητηθεί και η ιδέα που είχε παλιότερα ο επίτιμος δήμαρχος Βριλησσίων Νίκος Παπαδόπουλος, για την λειτουργία αναψυκτηρίου στο χώρο αριστερά της δεξαμενής.

Η μελέτη υπήρχε στο γραφείο δημάρχου, οι επόμενοι δήμαρχοι Ντινόπουλος, Ιωαννίδης, Μανιατογιάννης, Βαφειάδης, δεν μπήκαν στον κόπο να την ολοκληρώσουν. Μπορεί και να κατέληξε στα σκουπίδια.

Όσο για κάποιες ειρωνείες σχετικά με την πανίδα του δάσους που γράφουν μερικοί, να τους πληροφορήσω ότι και φίδια υπάρχουν και χελώνες και σκαντζόχοιροι και πολλές αλεπούδες οι οποίες έβγαιναν από τα λημέρια τους αργά την νύχτα και τις έβλεπα όταν έκανα πυρασφάλεια στο δάσος, μάλιστα δύο τις είχαμε μάθει και τις ταΐζαμε.

Το δάσος αυτό το φυλάω από το 1979 και εξακολουθώ μέχρι σήμερα, ξέρω το κάθε σημείο του, είναι κρίμα αυτό που έγινε, αυτό δεν είναι καθαρισμός, αλήθεια έχετε σκεφτεί τι θα γίνει σε περίπτωση καταιγίδας; Τα πεύκα αλλά και οι θάμνοι συγκρατούν νερό τώρα που δεν έμεινε θάμνος για θάμνος τι θα γίνει;

Θέλεις να προστατέψεις το δάσος; Φτιάξε νέο υπερυψωμένο φυλάκιο στην δεξαμενή, βάλε σύστημα πυρόσβεσης, βάλε κόσμο μέσα, φτιάξε μονοπάτια, φτιάξε υποδομές ώστε να θέλει ο άλλος να το επισκεφθεί, να δροσιστεί και να πάρει οξυγόνο. Όταν κυκλοφορεί κόσμος δύσκολα γίνεται εμπρησμός.

Και τέλος οργάνωσε την πυροφύλαξη, δεν γίνεται μετά τις 20:30 να μην υπάρχει ψυχή επάνω εκτός από τις Δευτέρες που φυλάει η Δράση. Δυστυχώς η εθελοντική ομάδα που υπήρχε κατάφερε ο αντιδήμαρχος καθαριότητας της διοίκησης Μανιατογίαννη να την διαλύσει και από εκεί που το δάσος φυλασσόταν επί καθημερινής βάσης με πάνω από 15 εθελοντές τώρα δεν υπάρχει κάνεις. Και να μην έχουμε απαιτήσεις από τους υπαλλήλους της Πολιτικής Προστασίας δεν γίνεται να είναι 24 ώρες στο δάσος.

Παλιά το κάναμε, τώρα έχουν αλλάξει οι εποχές.

Λεωνίδας Μάρκογλου