.png?ph=89752c26b8)
Η Μαρίνα Μιχαηλίδου-Καδή σε α’ πρόσωπο
Μια ερώτηση που μου κάνουν συχνά είναι αν το παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω συγγραφέας. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν, όμως κοιτάζοντας πίσω, θυμάμαι το ημερολόγιο που με συντρόφευε από τα δώδεκά μου χρόνια. Αρχικά κατέγραφα στιγμές από την καθημερινότητά μου, όμως σύντομα το μολύβι μου με οδηγούσε σε νέους δρόμους και οι σκηνές που κατέγραφα περιείχαν πολλά φανταστικά στοιχεία. Θυμάμαι ότι ένιωθα περίεργα που έλεγα «ψέματα» στο ίδιο μου το ημερολόγιο! Τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτή ήταν η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με τη δημιουργική γραφή.
Άρχισα να γράφω ξανά πολλά χρόνια αργότερα, αφού έγινα μητέρα. Με προβλημάτιζε έντονα που τα δύο μου παιδιά θα μεγάλωναν σε έναν κόσμο που νοσεί, έναν κόσμο με τόσα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Πώς θα τους μιλούσα για την καταστροφή της φύσης, τον πόλεμο, τη φτώχεια και την ανισότητα, χωρίς να σκοτώσω την αισιοδοξία, την ελπίδα, τα όνειρά τους για το μέλλον; Η ενασχόλησή μου με την παιδική λογοτεχνία γεννήθηκε ακριβώς μέσα από την ανάγκη μου αυτή να μιλήσω στα παιδιά –όλα τα παιδιά– για δύσκολα θέματα, βοηθώντας τα παράλληλα να κατανοήσουν ότι έχουν επιλογές: μέσα από μικρές, καθημερινές πράξεις, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βοηθήσει να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος.
Η συνειδητή επιλογή περιβαλλοντικών και κοινωνικών θεμάτων εμπεριέχει τον κίνδυνο μια ιστορία να πέσει στην παγίδα του διδακτισμού. Θεωρώ όμως ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις ιστορίες που επιδιώκουν να προβληματίσουν τα παιδιά για ένα θέμα και στις ιστορίες που επιδιώκουν ακριβώς να τους δώσουν ένα «μάθημα». Για τον λόγο αυτό, συχνά επιλέγω ένα ανοιχτό ή όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος, αφήνοντας χώρο στα παιδιά να προβληματιστούν και να εναποθέσουν τη δική τους κρίση στην ιστορία.
Το βιβλίο Περιμένοντας τη βροχή απευθύνεται σε μικρά παιδιά και επικεντρώνεται στο φαινόμενο της ανομβρίας και της κλιματικής αλλαγής. Ήθελα να πω μια ιστορία για το φαινόμενο αυτό, που επηρεάζει έντονα την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Στην Κύπρο διανύουμε φέτος την τρίτη συνεχόμενη χρονιά ανομβρίας, με σοβαρές επιπτώσεις στη φύση και τη βιοποικιλότητα.
Η ενασχόλησή μου με την παιδική λογοτεχνία γεννήθηκε ακριβώς μέσα από την ανάγκη μου αυτή να μιλήσω στα παιδιά –όλα τα παιδιά– για δύσκολα θέματα, βοηθώντας τα παράλληλα να κατανοήσουν ότι έχουν επιλογές: μέσα από μικρές, καθημερινές πράξεις, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βοηθήσει να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος.
Ο Μάρκος, ένα αγόρι που έχει χάσει τον παππού του, θυμάται όταν ο παππούς τού έφτιαχνε μικρές, χάρτινες βαρκούλες και μαζί τις άφηναν να ταξιδέψουν στα ποταμάκια του δρόμου, που έφερνε η βροχή. «Κάθε φορά που μια βαρκούλα ταξιδεύει, παίρνει και μια στενοχώρια μαζί της» έλεγε ο παππούς. Τώρα όμως η βροχή έχει χαθεί. Ο Μάρκος περιμένει τη βροχή, για να ταξιδέψει η βαρκούλα του μακριά και να πάρει όλη τη λύπη του μαζί. Η θλίψη κρατά καθηλωμένο τον Μάρκο και κανείς, ούτε η μαμά του ούτε η δασκάλα του, μπορούν να του δώσουν την απάντηση που ψάχνει: πότε θα έρθει η βροχή; «Οι άνθρωποι έδιωξαν τη βροχή μακριά, έκοψαν τα δέντρα, τα δέντρα που φέρνουν τη βροχή» του εξηγούν.
Η Νεφέλη, η φίλη του Μάρκου, είναι αυτή που θα τον βοηθήσει να κοιτάξει μπροστά. Η Νεφέλη, που αγαπά και φροντίζει τα πουλιά, όπως της έμαθε η δική της γιαγιά. Ο Μάρκος θα συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι ο μόνος που υποφέρει – τα ζώα και τα πουλιά υποφέρουν κι αυτά. Μαζί με τη Νεφέλη φτιάχνουν νέες βαρκούλες κι η ελπίδα κρατιέται ζωντανή, μέχρι να έρθει και πάλι η βροχή.
Την ιστορία ζωντάνεψαν τα υπέροχα σχέδια της Ρένιας Μεταλληνού, η οποία χειρίστηκε τους ήρωες με ευαισθησία και σεβασμό, ενώ την επιμέλεια της έκδοσης είχε η Βασιλική Τζόκα.
Περιμένοντας τη βροχή
Μαρίνα Μιχαηλίδου-Καδή
εικονογράφηση: Ρένια Μεταλληνού
Καλέντης
32 σελ.
ISBN 978-960-594-032-4
Τιμή €14,00
πηγή : diastixo.gr