Η ΔΡΑΣΗ και το Cine – Δράση κόβουν την πίτα τους και σας περιμένουν!

                      Να παραμείνουμε παρόντες και μαχητικοί!

Την Κυριακή 21 Ιανουαρίου στις 11.00 το πρωί, στο κτήριο του πάρκου «Μ. Θεοδωράκης», (ΤΥΠΕΤ), η «Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη» και η «Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine – Δράση» κόβουν την πίτα τους και συναντιούνται με δημότες στο κατώφλι της νέας χρονιάς και της νέας δημοτικής περιόδου!

Σας περιμένουμε!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

Δημοσιοποιούμε ενδεικτικά αποσπάσματα από τον διάλογο που έγινε για την προετοιμασία της εκδήλωσής μας στο «συντονιστικό» της ΔΡΑΣΗΣ την Τετάρτη 10 Ιανουαρίου, στα γραφεία μας, ως αφορμή για «γνωριμία» με τον τρόπο λειτουργίας της Κίνησης. Ως «συντονιστικό» εννοούμε το σύνολο των παρόντων «μελών» που μετέχουν κάθε φορά στην κουβέντα και αποφασίζουν για λογαριασμό της συλλογικότητας. Χωρίς ψηφοφορίες, πλειοψηφίες και μειοψηφίες, χωρίς άλλα «όργανα», με ανοχή και επιδίωξη συνεννόησης. Το συντονιστικό είναι ανοιχτό για όποιον δημότη ενδιαφέρεται να συμμετάσχει.

Γιάννης 1: Την Κυριακή κόβουμε την πίτα μας. Κάθε χρόνο αυτή η μέρα είναι κάτι σαν γιορτή. Μια ανανέωση δεσμεύσεων. Μια συνάντηση, ένα συμβολικό νέο ξεκίνημα. Έτσι να το κάνουμε κι εφέτος. Να το γιορτάσουμε, αλλά προτείνω να ανοίξουμε και κάποια συζήτηση. Να συνδυαστεί η γιορτή με απεύθυνση προς τους δημότες. Πόσο καιρό έχουμε να μιλήσουμε με τους φίλους μας; Καταφέραμε να είμαστε εδώ μαζί. Να γίνουμε ένα κομμάτι της πόλης. Με ένα πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα που μας παροτρύνει να συνεχίσουμε, να γίνουμε ακόμη πιο χρήσιμοι και αποδοτικοί. Να διευρύνουμε δυνατότητες για λογαριασμό όλων, μέσα σε ένα ολοένα και πιο δύσκολο δημοτικό περιβάλλον, να επηρεάσουμε, να συμβάλουμε. Ποιος μπορεί να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση απέναντι στη νέα διοίκηση; Η ΔΡΑΣΗ είναι σήμερα, ακόμη πιο φανερά, το «άλλο» υπόδειγμα μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Είναι πολλά τα 5 χρόνια. Και πρέπει να κάνουμε πολλά ακόμη.  Οπότε να κάνουμε τη γιορτή, αλλά να πούμε και δυο κουβέντες.

Μάρκος: Ναι, να συζητήσουμε! Επείγει! Όχι μόνο γιορτή. Να προχωρήσουμε σε ένα «νέο» άνοιγμα στον κόσμο μας. Και να επιμείνουμε στο ζήτημα της δημοκρατίας στους Δήμους. Δεν έχουμε άλλη διέξοδο. Δεν είμαι αισιόδοξος. Είναι πιθανό να βρεθούμε μπροστά σε ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Να μην μείνει τίποτα στους Δήμους. Και σε ό,τι μας αφορά, το κρίσιμο είναι να παραμείνουμε κοντά στις ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τοπική κοινωνία. Οπότε, ναι, άνοιγμα και κουβέντες.

Νίκος: Ναι. Και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σήμερα δεν υπάρχει αυτοδιοίκηση. Ξεκινώντας από έναν κατάπτυστο νόμο που λέει ότι βγαίνει δήμαρχος όχι με το 50+1, αλλά με το 43%, συνεχίζοντας με ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά καταργεί την  έννοια της αντιπολίτευσης και καταλήγοντας στο ότι από τις χρηματοδοτήσεις προς τους Δήμους, οι οποίες είναι γνωστές, το 95% είναι προκαθορισμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άρα τί μένει; Ένα 5% για να διανεμηθεί όπως θέλουν οι Δήμοι. Παρόλα αυτά όμως προεκλογικά κάποιοι συνδυασμοί έταζαν λαγούς με πετραχήλια στους δημότες και εν γνώσει τους έλεγαν ψέματα. Την ώρα που εμείς απευθυνθήκαμε όχι απλά στους δημότες, αλλά στους πολίτες, με έναν λόγο πολιτικό, μιλώντας για ενεργό συμμετοχή των πολιτών. Πρέπει να το εξηγήσουμε αυτό, να γίνει κατανοητό ότι το «δούλεμα» πρέπει να έχει όρια. Κι’ ότι δεν γίνεται έτσι. Και βέβαια εμείς θα συνεχίζουμε, όσο υπάρχουν πολίτες πού δεν θα συμβιβάζονται με τα λίγα, αλλά θα μάχονται να κερδίζουν κάθε μέρα και κάτι περισσότερο, είτε μικρό, είτε μεγαλύτερο.

Λάμπης: Το «δούλεμα» Νίκο, το βλέπουμε εμείς. Δεν ξέρω πόσοι ακόμη το βλέπουν. Υπάρχει διάσταση απόψεων σχετικά με αυτό που εμείς βλέπουμε και αυτά που λέγονται στον περίγυρό μας. Όπως συμβαίνει σε ατομικό επίπεδο, έτσι σήμερα υπάρχει μια γενικευμένη κατάρρευση, οι Δήμοι πτωχεύουν. Πρέπει να υπερασπιστούμε τα στοιχειώδη. Για παράδειγμα, δεν μπορώ ακόμη να «χωνέψω» ότι μας κατέβασαν σε μισή ώρα τα πανό για την Παλαιστίνη. Να διεκδικήσουμε για παράδειγμα από τον Δήμο ένα χώρο όπου τουλάχιστον θα μπορούμε να διατυπώνουμε την άποψή μας. Όπου δεν θα μας λογοκρίνουν. Για όλες τις παρατάξεις. Το είχαμε θέσει και στην προηγούμενη διοίκηση αλλά δεν έγινε. Να απαιτήσουμε έναν προφυλαγμένο χώρο, όπου θα μπορούμε τουλάχιστον να βάζουμε μια ανακοίνωση, μια αφίσα, χωρίς κάποιοι να τις εξαφανίζουν. Θα μπορούσε αυτό να γίνει στον υδατόπυργο! Ας ξεκινήσουμε από τέτοια ζητήματα…

Γιάννης 2: Δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε. Αλλαγές μεγάλες δεν μπορεί να περιμένουμε σήμερα, είναι φανερό. Οι αλλαγές ωριμάζουν, δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Και ούτε μπορούμε να τα προκαλέσουμε όλα εμείς. Εξακολουθούμε να παραμένουμε μια πρωτότυπη συλλογικότητα, συνεχίζουμε λοιπόν με τον ίδιο τρόπο να δίνουμε το στίγμα μας, χωρίς ιδιοτέλεια, όπως οι άλλοι. Αυτό είναι το κρίσιμο. Χωρίς ιδιοτέλεια. Σ’ αυτή τη φάση «αρκεί να είμαστε εδώ», ας μην ανεβάζουμε τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη και μετά να περνάμε από κάτω.

Μαρία 1: Έχει δίκιο ο Γιάννης. Είμαστε πλέον «παλιοί». Οι συνθήκες, με το νέο νομοθετικό πλαίσιο της αυτοδιοίκησης, δυσκολεύουν κι άλλο τα πράγματα. Με τα χρόνια όλα δυσκολεύουν αντί να καλυτερεύουν. Να συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε, παρότι αυτό τώρα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Να παραμείνουμε παρόντες και μαχητικοί!

Βασίλης: Σκέφτομαι, αυτό που κάνουμε σήμερα, αυτήν εδώ την κουβέντα, γιατί δεν την δημοσιοποιούμε; Να κάνουμε τα συντονιστικά μας μια ανοιχτή και δημόσια διαδικασία συζήτησης! Και οι συναντήσεις μας να έχουν περιοδικότητα, π.χ. την τελευταία Τετάρτη κάθε μήνα. Να αρχίσουμε να συζητάμε τι μέλλει γενέσθαι, τα ζητήματα δεν είναι τοπικά, η εικόνα είναι μητροπολιτική, όχι τοπική. Και να βάλουμε συγκεκριμένους στόχους. Π.χ. ότι διεκδικούμε επανασύσταση της δημοτικής αστυνομίας. Ότι πρέπει να ανοίξει συζήτηση για το πώς αξιοποιεί ο Δήμος την περιουσία του, πώς ανακουφίζει τους πολίτες του με συγκεκριμένα μέτρα. Γιατί όχι ένα κοινωνικό εστιατόριο; Ό,τι κάνουμε, ό,τι σκεφτόμαστε, να το μοιραζόμαστε με τον κόσμο. Να επικοινωνούμε. Είμαστε εδώ. Οι άλλοι συνδυασμοί είναι και απονευρωμένοι και συμβιβασμένοι. Δεν μπορούν να τα κάνουν αυτά.

Χριστίνα: Συμφωνώ με τον Βασίλη. Αυτά που συζητάμε σήμερα εδώ, θα ήταν όμορφο να τα συζητάμε δημόσια. Εγώ αν ήθελα να καταλάβω τι είναι η ΔΡΑΣΗ, θα ήθελα να ακούσω αυτή τη συζήτηση! Να επιμείνουμε στο ζήτημα της συμμετοχής. Γίνεται π.χ. σήμερα μεγάλη φασαρία για τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και το ΣΒΑΚ στην οδό Κρήτης. Σκέφτομαι όμως, όταν πριν χρόνια ξεκίνησαν όλα αυτά, εμείς ζητούσαμε ουσιαστικές διαβουλεύσεις, ζητούσαμε ενημέρωση των δημοτών. Αλλά αυτό κανείς άλλος δεν το υπερασπίστηκε. Κανείς δεν έδωσε σημασία, ούτε ενδιαφέρθηκε. Τώρα οι κάτοικοι διαμαρτύρονται, αλλά εάν τότε είχαν συμμετάσχει στις διαδικασίες δεν θα φτάναμε εδώ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα και ταυτόχρονα ένα «μάθημα» που θα μπορούσε να εξηγηθεί.

Γιώργος: Εγώ νομίζω ότι η ΔΡΑΣΗ είναι ταυτόχρονα πολλά διαφορετικά πράγματα μαζί. Είναι και δημοτική παράταξη, και πολιτιστικός σύλλογος, και χώρος κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Επομένως, πρέπει να τα προχωράμε όλα μαζί. Το «πείραμα» με τα μαθήματα κοινωνιολογίας με την Τσιβάκου ήταν πολύ επιτυχημένο. Μπορούμε να ανοίξουμε και άλλα τέτοια θέματα στην τοπική κοινωνία, συνεχίζοντας το ίδιο «μοντέλο». Μπορεί π.χ. κάποιος από μας, να εισηγείται κάθε φορά ένα ζήτημα, π.χ. θέματα που σχετίζονται με την ψηφιακή εποχή (που όλοι αντιμετωπίζουν αρνητικά) ή για τις μειονότητες κ.α. Έτσι επιπλέον, θα έρθουμε σε επαφή και με διαφορετικό κόσμο. Και με την νεολαία. Όσο πιο πολλοί γινόμαστε, τόσο καλύτερα.

Μαρίνα: Να προσγειωθούμε λίγο. Υπάρχει σήμερα και για τα επόμενα πέντε χρόνια μια νέα διοίκηση. Πρέπει σιγά – σιγά να συζητήσουμε την τακτική μας απέναντι σε αυτήν. Πρέπει να δούμε ποια θέματα θα ανοίξουμε. Ποιες προτεραιότητες θα βάλουμε. Σκεφτόμουν για παράδειγμα, γιατί κάθε φορά  ο ΟΚΠΑ καταλήγει ένα «μαγαζί»; Από την εποχή της διοίκησης Ιωαννίδη, Μανιατογιάννη, μέχρι σήμερα; Και γιατί δεν θα γίνει πάλι το ίδιο; Έχουμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό; Πώς θα διαμορφώσουμε και θα παλαίψουμε μια διαφορετική πρόταση; Έχουμε κι εμείς ευθύνη απέναντι στον δημότη. Να βάζουμε στο τραπέζι θέματα που τον αφορούν. Ο κόσμος έχει «κάτσει», είναι απογοητευμένος και πρέπει να αναρωτηθούμε πώς μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Πώς θα «ανοίξουμε» και θέματα που μένουν εκτός συζήτησης, π.χ. όπως η ακρίβεια; Μπορούμε να κάνουμε κάτι;

Αντρέας: Ωραία. Καταρχάς, την Κυριακή να κάνουμε μια εκδήλωση που να μπορεί να έχει ενδιαφέρον και για τους νέους. Αυτό θα έπρεπε να μας απασχολεί. Πώς θα έρθει νεολαία; Αυτές οι διαδικασίες είναι ψυχρές και απωθητικές. Θα ήθελα η εκδήλωσή μας να έχει και κάτι ακόμα, π.χ. μια ταινία μικρού μήκους. Και να είμαστε σύντομοι. Τα προβλήματα του Δήμου είναι αυτά, η δική μας αντιμετώπιση θα ήταν αυτή. Και να συνεχίσουμε να δίνουμε βάρος στον πολιτισμό. Επίσης, θέλω να προτείνω, μετά από όσα άκουσα, ότι θα ήταν καλό στα δημοτικά συμβούλια που έχουν σοβαρή ατζέντα, να έχουμε «πολυπληθή» παρουσία.

Μαρία 2: Το δικό μου ενδιαφέρον, είναι να γίνονται τα πράγματα ολοένα και πιο συμμετοχικά. Και να  λειτουργήσουμε λίγο πιο ακτιβιστικά, να μην μείνουμε στις κουβέντες, να γίνουμε πιο ενεργοί, οι άνθρωποι έχουν κλειστεί. Η εμπειρία από την «συμμετοχική κουζίνα» που οργανώσαμε με τον σύλλογο γονέων στο 3ο δημοτικό ήταν εξαιρετική. Μπορούμε να σχεδιάσουμε ανάλογες παρεμβάσεις.

Μαρίνα:  Ωραία, πάμε λοιπόν την Κυριακή 21 Ιανουαρίου, στις 11.00 το πρωί, στο ΤΥΠΕΤ, να κόψουμε την πίτα μας, να πούμε καλή χρονιά και να πιούμε με τους φίλους μας έναν καφέ και να συζητήσουμε και λίγο. Να αναλάβεις Γιάννη να θέσεις μερικά ζητήματα. Πώς βλέπουμε τα πράγματα στην κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τις δημοτικές εκλογές. Κι εσύ Μάρκο. Να ξεκινήσουμε μια κουβέντα. Και θα δούμε αν υπάρχει ανταπόκριση ενδιαφέρον. Να το δοκιμάσουμε! Και να το κάνουμε μαζί με το Cine-Δράση! Ας μην κάνουμε εφέτος δυο ξεχωριστές εκδηλώσεις!