Η Δήμητρα Ψυχογυιού σε α΄ πρόσωπο

2017-01-11 10:12

Το Μαζί είναι η τρίτη ιστορία που γράφω και εικονογραφώ, μετά τη Μυγδαλιά και το φεγγάρι και τον Κηπουρό του ουρανού. Δε θα την ονόμαζα παραμύθι, μιας και απευθύνεται περισσότερο σε ενήλικες και μεγαλύτερα παιδιά. Μιλάει για ένα μοναχικό κορίτσι που, μια μέρα, μέσα στην παγωνιά, συναντάει το πιο ζεστό πλάσμα που έχει δει ποτέ, ένα πουλί, κι από τότε ξεκινάει μια τρυφερή σχέση αγάπης και μοιράσματος, μέχρι τη στιγμή που το πουλί φεύγει μέσα στην καταιγίδα – «... η καταιγίδα πήρε τη μουσική του αέρα...».

Ήθελα από καιρό να περιγράψω με εικόνες τα στάδια του πένθους που είναι η άρνηση, ο θυμός, η ενοχή, η θλίψη, η διαπραγμάτευση και, τέλος, η αποδοχή και το προχώρημα. Προσπάθησα να μην έχει πολλά λόγια το βιβλίο, έτσι ώστε να αφήνει ελεύθερο τον αναγνώστη να αισθανθεί. Οι εικόνες λένε όσα δε λένε οι λέξεις. Είναι ζωγραφισμένες με απλότητα και μόνο με τρία χρώματα. Αυτό ήταν και για μένα το μεγαλύτερο στοίχημα, αφού σε προηγούμενες δουλειές μου δεν μπορούσα να αφήσω κανένα χρώμα απ’ έξω!

Το Μαζί μάς εξηγεί πώς να προχωράμε μπροστά μετά από μια απώλεια, και πώς να αγαπάμε τους άλλους, ακόμη κι αν δεν είναι κοντά μας. Να μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό και να προχωράμε μπροστά έχοντας την αγάπη μέσα μας.

Ένα άλλο σημαντικό που ήθελα να πω μέσα από το Μαζί ήταν το ότι περιμένουμε να βιώσουμε την ολοκλήρωση και την αγάπη προσδοκώντας πως υπάρχει κάτι εκεί έξω κι όχι μέσα μας. Στην ιστορία αυτό το «απ’ έξω» περιγράφεται με το πουλί. Κι έρχεται η απώλεια να μας ταρακουνήσει και να μας φέρει σε επαφή με το μέσα μας και να αντιληφθούμε πως αυτό που ψάχνουμε απεγνωσμένα πολλές φορές απ’ έξω, φωλιάζει μέσα μας και περιμένει καρτερικά να το αφουγκραστούμε, να το αγαπήσουμε όπως η κοπέλα που βάζει στο αυτί της το κοχύλι, κι εντέλει να γνωρίσουμε την αγάπη «... εκεί που ο άνεμος ξαποσταίνει», «... εκεί που όλα μπορούν να συμβούν...», όπως λέει κι η ιστορία.

Λίγα λόγια για μένα...

Γεννήθηκα στη Χαλκίδα κι από παιδί μού άρεσε να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου, με υλικά που έβρισκα στη θάλασσα. Δε ζωγράφιζα, αλλά μέσα στο μυαλό μου γεννιόντουσαν διαρκώς εικόνες και έβλεπα τα μαύρα χρωματιστά!

Σπούδασα γραφιστική και διακόσμηση στη Σχολή Βακαλό κι έμαθα πολλά τα οποία καταλαβαίνω τώρα, μετά από πολλά χρόνια.

Όλες αυτές τις εικόνες και τα χρώματα τα πήρα μαζί μου μια μέρα και τα ταξίδεψα ως την Κρήτη, όπου έμεινα 13 χρόνια. Εκεί γέμισα το σακούλι μου μυρωδιές κι αρμύρα από το Λιβυκό και νοσταλγία. Έτσι τα μάζεψα όλα αυτά και ήρθα πίσω στην Αθήνα. Και άρχισαν όλες αυτές οι εικόνες να βγαίνουν στο χαρτί, να γίνονται ιστορίες.

Εμπνευστής μου σε αυτό το μαγικό ταξίδι των χρωμάτων ήταν ο δάσκαλός μου Γιώργος Κόρδης, που με έμαθε τι θα πει να μη χορταίνεις να ζωγραφίζεις.

Έχω εικονογραφήσει μέχρι τώρα 24 βιβλία. Παράλληλα, έφτιαξα το εργαστήρι μου «Πέτρα-ψαλίδι-χαρτί», όπου κάνω μαθήματα ζωγραφικής και ραπτικής, παντρεύτηκα, έχω έναν γιο και συνεχίζω να γεμίζω το σακούλι μου ομορφιά και μουσική.

Πριν τρία χρόνια μου ήρθε η ιδέα να ζωγραφίζω παραμύθια πάνω σε παπούτσια και κατάφερα να έχω φτιάξει εκατοντάδες ζευγάρια κι οι ιστορίες να ταξιδεύουν, περπατώντας, σε όλο τον κόσμο.

Μαζί
Δήμητρα Ψυχογυιού
Εικονογράφηση: Δήμητρα Ψυχογυιού
Εν πλω
44 σελ.
ISBN 978-960-9550-84-0
Τιμή: € 9,60

 

 

 

πηγή : diastixo.gr