H Σοφία Παπαχριστοφίλου σε α΄ πρόσωπο

2016-09-20 23:00

Η ποίηση με γοήτευε από μικρή και φυσικά μου άρεσε να τη διαβάζω και να ταξιδεύω στον φανταστικό κόσμο των λέξεων που με δεξιοτεχνία έπλεκαν οι δημιουργοί της.

Αργότερα, ως καθηγήτρια, ήθελα να μυήσω τους μαθητές μου στην παραπάνω διαδικασία, έτσι ώστε να βιώσουν τη λατρεία για τα λογοτεχνικά δημιουργήματα, πεζά και ποιητικά. Έτσι, πολλές φορές, στο πλαίσιο του μαθήματος αλλά και μέσα από πολιτιστικά προγράμματα δημιουργικής γραφής ,ένιωθα ικανοποίηση όταν άκουγα τις βαθύτερες σκέψεις των παιδιών μου να εξωτερικεύονται και να εκφράζονται στα τετράδιά τους.

Απαρχή της έμπνευσής μου υπήρξαν τα λόγια κάποιου καλού μου φίλου, ο οποίος μου αφηγήθηκε δύσκολες στιγμές που βίωσε όταν ήταν μικρό παιδάκι στην Κωνσταντινούπολη και ζούσε με την οικογένειά του στην Αντιγόνη (ένα από τα Πριγκηπόννησα), λίγο πριν από τις απελάσεις του 1964. Αυτές τις προσωπικές του στιγμές τις μετουσίωσα σε ποίημα και έκτοτε εισχώρησε μέσα μου το μικρόβιο της ποίησης. Ένιωθα πια επιτακτικά έντονη την ανάγκη να εκφράσω στο χαρτί τα συναισθήματα και τα βιώματά μου.

Έτσι προέκυψε η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο Από φεγγίτη μικρό από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης.

Είναι ο έρωτάς μου για την Κωνσταντινούπολη και τις χαμένες πατρίδες που εδραιώθηκε μέσα μου, ύστερα από την πρώτη μου επίσκεψη στη «Νέα Ρώμη» και της καρδιάς μου το σκίρτημα κάθε φορά που ακούω τη λέξη «Πόλη». Ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος μύθους, θρύλους, ιστορία, εικόνες, αρώματα, γεύσεις, ανατολίτικο μυστήριο, αξιόλογους ανθρώπους, με τη θαλασσινή αύρα του Βοσπόρου και των Πριγκηποννήσων που με σαγηνεύει διαρκώς, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί για μένα ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης.

Τα παραπάνω αποδίδονται στο πρώτο μέρος της συλλογής μου, στην ενότητα «Φεύγοντας τα καΐκια», καθώς θέλησα να αποδώσω τον πόνο των ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το βιος, τα όνειρα και την πατρίδα τους (καταστροφή της Σμύρνης το 1922, απελάσεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1964), ενώ γνωρίζουν καλά ότι ένα κομμάτι του εαυτού τους έχει μείνει πίσω μαζί με αυτά που βίαια αναγκάστηκαν να χάσουν.

Η Κωνσταντινούπολη «της ιστορίας και της θύμησης», «η Πόλη του ονείρου και του στεναγμού», με την παντοτινή της αίγλη και το διαχρονικό της μεγαλείο, τα πευκόφυτα Πριγκιποννήσια, η Ίμβρος, οι γειτονιές της Πόλης με τα αρώματα του γιασεμιού και των μπαχαρικών καθώς και το ανέμελο παιχνίδι των παιδιών στα στενά σοκάκια, η Μικρασιατική Καταστροφή και οι απελάσεις του 1964 εμφανίζονται μέσα στα ποιήματα της πρώτης ενότητας, καθώς αποτελούν στοιχεία δυνατής και συγκινησιακής έμπνευσής μου.

Στο δεύτερο μέρος της συλλογής μου, που το ονόμασα «Συλλέγοντας στιγμές», προσπάθησα να αποτυπώσω στο χαρτί συναισθήματα που βίωσα και συνεχίζω ακόμη να βιώνω για ανθρώπους και καταστάσεις που στιγμάτισαν τη ζωή μου. Ήταν το βάρος τους αβάσταχτο και σκέφτηκα να ελαφρύνω την ψυχή και την καρδιά μου, γράφοντάς τα με την ελπίδα της ανακούφισης, αν τα μοιραζόμουν με τους αναγνώστες του βιβλίου μου. Ο έρωτας, η απογοήτευση, η διάψευση των ελπίδων, η ανιδιοτελής αγάπη, ο πόνος και η συντριβή για τον αποχωρισμό ενός σημαντικού για μένα προσώπου θεωρώ ότι διακρίνονται μέσα στα ποιήματα της δεύτερης ενότητας, καθώς και η αγωνία μου να συλλέξω πολύτιμες στιγμές με το αγαπημένο πρόσωπο.
Αυτά τα ποιήματα απαρτίζουν ό,τι με ενέπνευσε, με καθήλωσε , με πόνεσε, με συντάραξε ή με εξόργισε, μια έκθεση και μαζί κατάθεση της ψυχής μου, καθώς το να γράφω πια μου έγινε απαραίτητη και ζωτικής σημασίας, γλυκιά, εθιστική ανάγκη.

Από φεγγίτη μικρό
Σοφία Παπαχριστοφίλου
Γαβριηλίδης
62 σελ.
ISBN 978-960-576-435-7
Τιμή: €8,48

 

Πηγή : diastixo.gr