«Γκουαντάναμο 3» της Ιωάννας Καρατζαφέρη

2016-10-04 17:01

Kατά κάποιον τρόπο πρόκειται για το ίδιο θέμα, το Γκουαντάναμο, που αναφερόταν στο περιοδικό «The New Yorker» της 1ης Αυγούστου, όταν είχα ήδη γράψει αρκετά γι’ αυτό, για μια προτίμηση του Φώντα Λάδη για τη μετάφραση κάποιων ποιημάτων εγκλείστων στις φυλακές του Γκουαντάναμο.

Η πρώτη σύμπτωση ήταν, αν υπήρχαν περισσότερες τις ανακαλύπτω τώρα, η έκδοσή τους σε μια «κομψή» έκδοση με λευκό χάρτινο περιτύλιγμα των κόκκινων σκληρών εξωφύλλων, όπου υπάρχει μια ολιγόλογη εισαγωγή:

π ο ι ή μ α τ α α π ό τ ο Γ κ ο υ α ν τ ά ν α μ ο

Οι άντρες που κρατούνται στον Κόλπο του Γκουαντάναμο περνούν τις μέρες τους στην απομόνωση, καταδικασμένοι χωρίς δίκαιη δίκη, ενώ πολλοί υφίστανται βασανιστήρια. Κι όμως, κάποιοι βρίσκουν καταφύγιο στην ποίηση κι έτσι, μέσα από αυτόν το μικρό τόμο, μπορούμε να ακούσουμε τις φωνές τους και να νιώσουμε τα βαθύτερα συναισθήματά τους.

Εκδόσεις Πύλη, Σειρά Γέφυρες/3.

Στην πρώτη εσωτερική σελίδα, όπου αναγράφονται οι σχετικές εκδοτικές πληροφορίες, η σχετική με το «μικρό τόμο» είναι: πρώτη έκδοση στα Ελληνικά, Πύλη 2008.

Ήταν η χρονιά που είχε ήδη ορκιστεί ως Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα, τον είχα ψηφήσει, για τις υποσχέσεις του, που μια από αυτές ήταν το κλείσιμο των φυλακών του Γκουαντάναμο.

Ποιήματα απο το Γκουαντάναμο
Πριν από κάθε ποίημα προηγείται το όνομα του ποιητή και ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα:

ΣΑΚΕΡ ΑΜΠΟΥΝΤΟΥΡΑΧΗΜ ΑΑΜΕΡ
Ο Σάκερ Αμπουντουραχήμ Ααμέρ είναι πολίτης της Σαουδικής Αραβίας και κάτοικος της Βρετανίας. Κρατείται στον Κόλπο του Γκουαντάναμο από τις αρχές του 2002.

ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
Τους βλέπω να μιλάνε, να διαφωνούν, να παλεύουν/ Για ποια ειρήνη ψάχνουν;/ Γιατί σκοτώνουν;/ Τι σχεδιάζουν;/ Μόνο λόγια;/ Γιατί διαφωνούν;/ Είναι τόσο απλό να σκοτώνεις;/ Αυτό είναι το σχέδιό τους; Μα, βέβαια!/ Μιλάνε, διαφωνούν/ σκοτώνουν/ Παλεύουν για την ειρήνη.

ΑΜΠΝΤΟΥΛΑΖΙΖ
Ο Αμπντουλαζίς δεν επιθυμεί να αποκαλύψει το επίθετό του. Μόλις είχε τελειώσει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της γενέθλιας πόλης του, Ριάντ στη Σαουδική Αραβία, όταν δυνάμεις των ΗΠΑ άρχισαν την επίθεσή τους στο Αφγανιστάν...

Ω ΣΚΟΤΑΔΙ ΦΥΛΑΚΗΣ
Ω σκοτάδι φυλακής πίσσα οι τέντες σου./ Το σκοτάδι μας αρέσει/ γιατί μετά τις σκοτεινές ώρες της νύχτας/ θ’ ανατείλει η αυγή της περηφάνιας/ Ο κόσμος με όλη του τη μακαριότητα θα ξεθωριάσει,/ όσο εμείς θα χαριζόμαστε στον Θεό./ Ένα αγόρι μπορεί ν’ απελπίζεται μπροστά σ’ ένα πρόβλημα,/ αλλά εμείς ξέρουμε πως ο Θεός έχει σχέδιο./ Ακόμα και αν τα δεσμά σφίγγουν και φαίνονται αδιάρρηκτα, θα συντριβούν,/ Εκείνοι που επιμένουν θα κερδίσουν το σκοπό τους,/ Εκείνοι που επιμένουν να χτυπούν την πόρτα θα μπουν μέσα./ Ω κρίση δυνάμωσε!/ Κοντεύει να ξημερώσει.

ΑΜΠΝΤΟΥΛΑ ΜΑΤΖΙΝΤ ΑΛ ΝΟΑΪΜΙ,/ Ο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑΣ
Ο Αμπντουλά Ματζίντ Αλ Νοαΐμι είναι είκοσι τεσσάρων χρόνων, πολίτης του Μπαχρέιν, πρώην φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Ολντ Ντομίνιο της Βιρτζίνια.

ΓΡΑΦΩ ΤΗΝ ΚΡΥΦΗ ΜΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Γράφω την κρυφή μου επιθυμία/ Προσπάθησα να τον υπερασπιστώ με τα μάτια,/ αλλά κοίταξα τριγύρω μου και είδα ότι ήμουν στριμωγμένος./ Με είχε βρει το πεπρωμένο./ Το πλευρό μου είναι σπασμένο/ και δεν βρίσκω κανέναν να με γιάνει./ Το κορμί μου είναι ρημαγμένο/ και δεν προβλέπω καμιά ανακούφιση. / Μπροστά μου απλώνεται μια ταραγμένη θάλασσα,/ Η γη εξακολουθεί να με καλεί,/ αλλά εγώ ανοίγω πανιά με τις σκέψεις μου./ Οι ασεβείς με σκότωσαν στην ίδια μου την πατρίδα,/ Μακάρι να με παρηγορούσε κάποιος./ Τη νύχτα καταπίνω χολή και δεν μπορώ να κοιμηθώ./ Τα δάκρυα της επιθυμίας κάποιου άλλου με ταράζουν./ Το στέρνο μου δεν χωράει το μέγεθος της συγκίνησης./ Μόνο το βιβλίο του Θεού με παρηγορεί/ και μαλακώνει τον πόνο που έχω υποφέρει./ Το βιβλίο του Θεού απαλύνει τη δυστυχία μου,/ κι ας του έχουν κηρύξει τον πόλεμο./ Στέκομαι όρθιος και χαμογελάω μπροστά στη δυστυχία.

Χαίρομαι./ Πατέρα πες σ’ αυτόν που κλαίει/ «Μη με ξεχνάς, όπως δεν σε ξεχνώ κι εγώ»./ Κι εκείνος θα καταλάβει την κατάστασή μου.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΛΗΓΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΗΤΑ
Αυτό είναι ένα ποίημα που έγραψα για τον αδελφό μου και φίλο Σαλμάν αλ Χαλίφα στη φυλακή του Γκουαντάναμο μετά από ένα μακρύ χωρισμό ανάμεσά μας. Οι Αμερικανοί ήθελαν να μας κρατάνε χώρια. Τέσσερις μήνες αργότερα έστειλε προφορικά χαιρετίσματα με τ’ αδέλφια κι έλεγε: «Μακάρι η Ειρήνη, η Ευσπλαχνία του Θεού και οι Ευλογίες Του να σε ακολουθούν. Σ’ έχω επιθυμήσει πάρα πολύ και προσπαθώ να γράψω ένα ποίημα για σένα». Ένιωσα ένοχος. Αυτός θα γράψει για μένα ένα ποίημα, ενώ δεν είναι ποιητής, κι εγώ, που ισχυρίζομαι ότι είμαι ποιητής, δεν έχω γράψει τίποτε για εκείνον;

Τότε είπα: «Αν γράψει ένα ποίημα για μένα πριν γράψω εγώ ένα γι’ αυτόν, θα πρέπει να με κοροϊδεύουν μέχρι την Ημέρα της Μεγάλης Κρίσεως». Έτσι ξεκίνησα να γράφω, αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο ποίημα. Άφησα την ποίηση κατά μέρος και άρχισα να αποστηθίζω το Κοράνι. Αλλά και πάλι δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο Κοράνι, γιατί ο νους μου ήταν στο ποίημα. Ο καιρός περνούσε με το μυαλό μου μοιρασμένο. Και τότε εμπνεύστηκα.

Η καρδιά μου πληγώθηκε από την παραδοξότητα./ Η ποίηση τώρα σήκωσε τα μανίκια και έδειξε έναν μακρύ δρόμο./ Ο καιρός περνάει. Οι δείχτες του ρολογιού μας ξεγελάνε. Ο χρόνος είναι πολύτιμος και τα λεπτά της ώρας περιορισμένα./ Μην τα βάζετε με τον ποιητή που έρχεται στη χώρα σας εμπνευσμένος, βάζοντας ρίμες στη σειρά.

ΑΜΠΝΤΟΥΛΑ ΜΑΤΖΙΝΤ ΑΛ ΝΟΑΪΜΙ
Ω, αδελφέ, που δεν χρειάζεται να ειπωθεί τ’ όνομά σου/ σου στέλνω σαν δώρο τα χαιρετίσματά μου / Στέλνω δυνατές μπόρες βροχής,/ ..../ Τελειώνω το ποίημά μου με προσευχές κι ευχές. Στον αγγελιοφόρο του Αλλάχ, Άχμεντ, τον διαλεκτό του.

Και το τελευταίο ποίημα:

Ακόμα κι αν ο πόνος
Ακόμα κι αν ο πόνος της πληγής χειροτερεύει,

θα πρέπει να υπάρχει κάποιο φάρμακο να τον θεραπεύει.

Ακόμα κι αν οι μέρες στη φυλακή παρατείνονται,
θα πρέπει να υπάρχει μια μέρα που θα βγούμε απ’ αυτήν.

ΣΙΝΤΙΚ ΤΟΥΡΚΕΣΤΑΝΙ
33 χρόνων

Πηγή : diastixo.gr