Εύη Τσιτιρίδου-Χριστοφορίδου: «Ο Αντίλ έχει πατρίδα»

2018-10-25 18:57

«Εμείς, όπως όλα τα παιδιά του πολέμου, που περιμένουν αβοήθητα να τους συμβεί το κακό· εμείς, όπως τα παιδιά όλου του κόσμου, που, χωρίς να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων, υφίστανται όλες τις συνέπειες· εμείς, όπως τα παιδιά που οι φωνές τους είναι πολύ μικρές και βρίσκονται πολύ μακριά για να ακουστούν. Νιώθουμε φόβο, όταν δεν γνωρίζουμε αν θα ζούμε αύριο. Νιώθουμε θυμό, όταν κάποιοι άνθρωποι θέλουν να μας σκοτώσουν ή να μας πληγώσουν ή να μας κλέψουν το μέλλον. Νιώθουμε λύπη, επειδή το μόνο που θέλουμε είναι μια μαμά και έναν μπαμπά που να ξέρουμε ότι θα βρίσκονται μαζί μας για πάντα. Τέλος, νιώθουμε μπερδεμένα, επειδή δεν ξέρουμε τι λάθος έχουμε κάνει», είπε στη συγκλονιστική ομιλία της, σε μια συγκέντρωση υπέρ της Ειρήνης το 2003, στην Αμερική, η δωδεκάχρονη μαθήτρια Carlotte Aldebron.

Η φρίκη του πολέμου και η κατάρα της προσφυγιάς, σε αντιδιαστολή με τις εικόνες μιας ξεχασμένης ειρηνικής καθημερινότητας μέσα από τον απλό, τον χωρίς πομπώδεις φράσεις λόγο της, στέλνουν παντού την έκκληση για τη φροντίδα των βασανισμένων παιδιών. Των παιδιών που είδαν τη ζωή τους να διαλύεται και τους δικούς τους ανθρώπους να χάνονται στον βωμό του κέρδους και του θρησκευτικού φανατισμού.

Η συγγραφέας Εύη Τσιτιρίδου, με καταγωγή από τον Πόντο, δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητη, να μην αφουγκραστεί τη φωνή τους. Στο βιβλίο της Ο Αντίλ έχει πατρίδα επιλέγει θέμα οικείο για εκείνη, όπως και για τους περισσότερους Έλληνες. Με τρυφερότητα και ευαισθησία μιλάει για τη ζωή, τις σκέψεις και τα συναισθήματα ενός παιδιού που μετά τον βίαιο ξεριζωμό από την πατρίδα του, την αγωνία στη θάλασσα, τον χαμό του παππού στα άγρια κύματα, βρίσκει με την οικογένειά του καταφύγιο σε ένα αντίσκηνο: «Ο Αντίλ δεν είχε ύπνο. Βγήκε νυχοπατώντας από το αντίσκηνο, προσπαθώντας να μην ξυπνήσει την υπόλοιπη οικογένεια. Τυλίχτηκε με μια πολύχρωμη λεπτή κουβερτούλα και κάθισε ανακούρκουδα στο νοτισμένο από την υγρασία χώμα. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και το χωριό αντίκρυ αναπαυόταν από τον κάματο της προηγούμενης μέρας, βυθισμένο στη σιωπή».

Η φύση και το περιεχόμενο του κειμένου, και ιδιαίτερα το γεγονός ότι η συγγραφέας επιλέγει να κινηθεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, δικαιολογούν τη λυρική και ποιητική της διάθεση, τα εκφραστικά μέσα (όπως τις παρομοιώσεις, τις μεταφορές και τις αντιθέσεις) που κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης.

Και εκεί, στην ησυχία της νύχτας και ενώ η πολιτεία που πίστεψε για γη της επαγγελίας κοιμάται, το μικρό παιδί σκέφτεται με θλίψη τη διαδρομή του από τη ρημαγμένη πατρίδα στο μικρό αντίσκηνο. Αφήνεται στο όνειρο. Το πεφταστέρι τού υπόσχεται να τον ταξιδέψει στους γαλαξίες, όπου «θα ζήσει τα θαύματα του Διαστήματος, κρυφά για τους πολλούς και απροσπέλαστα». Η Γοργόνα η Θάλασσα, «που είχε στη θεόρατη ουρά της όλα της τα πλάσματα φορτωμένα, από το πιο μικρό και ταπεινό ψαράκι μέχρι τα γιγάντια θεριά, τις φάλαινες» υπόσχεται ότι θα τον πάει «εκεί όπου το χαμόγελό του θα ανθίσει». Την ίδια υπόσχεση δίνει και ο Άνεμος «με το άλικο μεταξένιο άλογο» που είχε ματωμένη φτέρνα και μαύρο χαλινάρι. Την ίδια και η περήφανη Καμήλα δρομάδα «με τα χρυσοποίκιλτα σκουτιά».

Η φύση και το περιεχόμενο του κειμένου, και ιδιαίτερα το γεγονός ότι η συγγραφέας επιλέγει να κινηθεί ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, δικαιολογούν τη λυρική και ποιητική της διάθεση, τα εκφραστικά μέσα (όπως τις παρομοιώσεις, τις μεταφορές και τις αντιθέσεις) που κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης. Ο λόγος ωστόσο δεν αποτελεί «έκρηξη» ευαισθησίας κάποιας στιγμής. Είναι λόγος που βγαίνει αυθόρμητα από την ψυχή ενός ανθρώπου, που διατυπώνει, σε όλα τα βιβλία που έχει γράψει, τις σκέψεις του απλά και ξεκάθαρα. Η Τσιτιρίδου γνωρίζει επίσης καλά –εκτός από συγγραφέας, είναι και παιδαγωγός– την ανάγκη του παιδιού να καταφεύγει στο όνειρο, προκειμένου να ξεφύγει από τη σκληρή πραγματικότητα. Γι’ αυτό και θεωρεί την ανάγκη αυτή ως έναν από τους βασικούς στόχους του κειμένου που παραδίδει.

Ο ήρωας του βιβλίου θαμπώνεται στην αρχή από τα λόγια και τις υποσχέσεις, που πρώτη φορά άκουγε στη μικρή του ζωή. Νιώθει ωστόσο ότι όλα όσα του υπόσχονται δεν του ταιριάζουν, δεν είναι για εκείνον, ώσπου η αγαπητική φωνή της μητέρας του, η ζεστή αγκαλιά της θα τον βοηθήσει να «δει» κάτι πολύ σημαντικό, που αποκαλύπτεται στο τέλος του βιβλίου.

Ενός βιβλίου που, με την εξαιρετική εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου και την αφηγηματική δεξιοτεχνία της Εύης Τσιτιρίδου, θα συγκινήσει τους μικρούς και τους μεγάλους αναγνώστες του.

 

Ο Αντίλ έχει πατρίδα
Εύη Τσιτιρίδου-Χριστοφορίδου
εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
Ελληνοεκδοτική
36 σελ.
ISBN 978-960-563-163-5
Τιμή €13,50

 

 

πηγή : diastixo.gr