.png?ph=89752c26b8)
Έπαινος ή φαγητό; Τι έχει μεγαλύτερη αξία για τον σκύλο σας;
Σε πολλές περιπτώσεις, έπαινος και φαγητό μπορεί να είναι ισάξια, ωστόσο ένας έπαινος μπορεί να λειτουργήσει πολύ πιο αποδοτικά για τον σκύλο σας σε σχέση με μια λιχουδιά, υποστηρίζει μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Social, Cognitive and Affective Neuroscience. Η μελέτη είναι η πρώτη που εξέτασε με απεικονιστικές μεθόδους τον εγκέφαλο των σκύλων για να διαπιστωθεί ποια από τις δύο μορφές επιβράβευσης προτιμά.
“Προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε τον δεσμό μεταξύ ανθρώπου και σκύλου και να δούμε αν ο δεσμός αυτός βασίζεται στη μεταξύ τους σχέση ή στο φαγητό”, σημείωσε ο νευροεπιστήμονας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Emory, Gregory Berns. O Berns είναι επικεφαλής του προγράμματος Dog Project, ενός προγράμματος που αναζητά απαντήσεις σε ερωτήματα σε σχέση με τον καλύτερο και παλαιότερο φίλο του ανθρώπου, τον σκύλο.
“Από τους 13 σκύλους που μελετήσαμε, διαπιστώσαμε ότι οι περισσότεροι προτιμούσαν τον έπαινο του αφεντικού τους σε σχέση με το φαγητό ή προτιμούσαν εξίσου και τα δύο. Μόνο δύο από τα σκυλιά που έλαβαν μέρος στη μελέτη ήταν πραγματικά κοιλιόδουλα και έδειξαν έντονη προτίμηση για το φαγητό”.
"Μία θεωρία για τα σκυλιά είναι ότι αποτελούν μηχανές του Παβλόφ (του διάσημου πειράματος για την κλασική εξαρτημένη μάθηση) –ότι δηλαδή θέλουν μόνο φαγητό από τους ιδιοκτήτες τους και ότι οι τελευταίοι είναι το μέσο για να το αποκτήσουν", λέει ο Berns, προσθέτοντας ότι "μια άλλη, πιο σύγχρονη άποψη για τη συμπεριφορά των σκύλων είναι ότι εκτιμούν την ανθρώπινη επαφή".
Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος, τα σκυλιά εκπαιδεύτηκαν να μπαίνουν μόνα τους στον μαγνητικό τομογράφο και να παραμένουν ακίνητα, όσο διαρκούσε η εξέταση, χωρίς ύπνωση ή περιορισμό.
Για το πείραμα, οι ερευνητές ξεκίνησαν να εκπαιδεύουν τους σκύλους στη συσχέτιση τριών αντικειμένων με τρεις διαφορετικές εκβάσεις. Ένα ροζ παιχνίδι φορτηγάκι συσχετίστηκε με μία λιχουδιά για επιβράβευση, ένας μπλε ιππότης ήταν ένας έπαινος από το αφεντικό, ενώ μία βούρτσα δεν συνοδευόταν από τίποτα από τα δύο (ομάδα ελέγχου). Τα σκυλιά εξετάστηκαν στα τρία αντικείμενα, ενόσω ο μαγνητικός τομογράφος κατέγραφε τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους. Όλα τα σκυλιά εμφάνισαν μεγαλύτερη νευρική ενεργοποίηση στα ερεθίσματα της επιβράβευσης (λιχουδιά, έπαινος), με τέσσερις από τους σκύλους να ανταποκρίνονται καλύτερα στον έπαινο, εννέα να εμφανίζουν ανάλογη εγκεφαλική δραστηριότητα και στις δύο περιπτώσεις επιβράβευσης και δύο να ανταποκρίνονται θετικά μόνο στο ερέθισμα του φαγητού.
Ακολούθησε ένα συπεριφορικό πείραμα. Κάθε σκύλος έμπαινε σε ένα δωμάτιο όπου υπήρχε ένας απλός λαβύρινθος σε σχήμα Υ που κατέληγε σε δύο επιλογές: η μία ήταν ένα μπωλ φαγητού και η άλλη ο ιδιοκτήτης του σκύλου, με την πλάτη στραμμένη προς τον σκύλο. Τα σκυλιά αφήνονταν ελεύθερα και είχαν να επιλέξουν μονοπάτι- όταν κατέληγαν στο αφεντικό τους, εκείνος τα επαινούσε.
"Βρήκαμε ότι η απόκριση του σκύλου στο πρώτο πείραμα είχε σχέση με την επιλογή του στο δεύτερο πείραμα", σημείωσε ο Berns. "Το νευρολογικό προφίλ των σκύλων ταιριάζει με τις επιλογές που κάνουν. Τα περισσότερα σκυλιά αμφιταλαντεύονταν μεταξύ φαγητού και επαίνου, εκείνα όμως που είχαν την πιο θετική ανταπόκριση στον έπαινο, κατέληξαν στο αφεντικό τους, σε ποσοστό 80-90%. Αυτό δείχνει τη σημασία της επιβράβευσης και του επαίνου για τα σκυλιά. Πρέπει να είναι ανάλογο του πώς αισθάνονται οι άνθρεωποι όταν τους επαινούν”.
Tα πειράματα αυτά προετοιμάζουν το έδαφος για να απαντηθούν στη συνέχεια περισσότερα και πιο πολύπλοκα ερωτήματα για το πώς τα σκυλιά αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους. Ήδη στο εργαστήριο του Berns επιστήμονες εξερευνούν την ικανότητα των σκύλων να επεξεργάζονται τη γλώσσα των ανθρώπων.