Ένας ΚΕΠίστας
Αφού ο καθένας εκφράζει το καημό του με το Μένουμε Σπίτι και τον Κορωνοϊό ας γράψω και εγώ τον δικό μου.
Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να μείνω σπίτι γιατί εργάζομαι σε Κ.Ε.Π. κάπου στα βόρεια προάστια. Ζω καθημερινά με τον φόβο (όπως και όλοι οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες σε όλα τα Κ.Ε.Π.) γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζω αν ο κάθε πολίτης που έρχεται είναι φορέας ή όχι.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, την Παρασκευή ήμουν απογευματινή βάρδια από 14:00 έως 19:30 για το κοινό και 20:00 για μένα.
Μπαίνει ένας πολίτης να κάνει γνήσιο υπογραφής, πριν μου δώσει την ταυτότητά του βήχει βάζοντας την παλάμη του μπροστά, με το ίδιο χέρι μου δίνει την ταυτότητά του, τι να κάνω την πιάνω και αφού έφυγε έπλυνα τα χέρια μου, έβαλα αντισηπτικό και καθάρισα με οινόπνευμα τον γκισέ για τους άλλους που θα έρθουν.
Ελπίζω να μην είναι φορέας, δεν έχω μάσκα γιατί δεν πρόλαβα να αγοράσω πριν εξαντληθούν.
Φυσικά το ίδιο συμβαίνει με όσους έρχονται σε επαφή με το κοινό (ΙΚΑ, ΔΟΥ, Τράπεζες κ.λ.π.).
Εύχομαι σε όλους υγεία και κουράγιο.
Ένας ΚΕΠίστας.