Ελληνική πεζογραφία-Μπάμπης Αργυρίου: «Προτιμώ τα παλιά τους» κριτική του Θανάση Αντωνίου

2016-08-23 02:04

Μετά το πρώτο μυθιστόρημά του με τίτλο Έχω όλους τους δίσκους τους, ο Βορειοελλαδίτης συγγραφέας Μπάμπης Αργυρίου επιστρέφει με τη συνέχεια εκείνου του έργου, ένα νέο μυθιστόρημα που διαθέτει κι αυτό «μουσικό» τίτλο: Προτιμώ τα παλιά τους· κλασική φράση στην αργκό των μουσικόφιλων.

Το βιβλίο του Μπ. Αργυρίου είναι ένα μυθιστόρημα καθημερινών στιγμών και μικρών ανθρώπινων ιστοριών, εμπλουτισμένο με ένα μικρό «road movie» που εξελίσσεται στην Αμερική, αλλά κι ένα μικρό, εμβόλιμο επίσης, χρονικό της ιστορίας του ανεξάρτητου rock στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, έτσι όπως το βίωσαν οι πρώτοι «ζηλωτές» του.

Όταν το rock ήταν ακόμα παιδί

Το βιβλίο του Μπ. Αργυρίου είναι ένα μυθιστόρημα καθημερινών στιγμών και μικρών ανθρώπινων ιστοριών, εμπλουτισμένο με ένα μικρό «road movie» που εξελίσσεται στην Αμερική, αλλά κι ένα μικρό, εμβόλιμο επίσης, χρονικό της ιστορίας του ανεξάρτητου rock στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, έτσι όπως το βίωσαν οι πρώτοι «ζηλωτές» του. Το ιστορικό αυτό παρουσιάζεται σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση από ένα τρίτο πρόσωπο, έναν «αόρατο» αλλά πανταχού παρών αφηγητή, το alter ego του συγγραφέα.

Ο αφηγητής αυτός μας γυρνάει πίσω στο χρόνο, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές των «σκοτεινών» ‘80s, όταν η Ελλάδα άνοιγε τις πύλες της στα συγκροτήματα από το εξωτερικό, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες, όταν πρωτακούστηκαν οι πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, όταν οι ερασιτεχνικές εκδόσεις μουσικών περιοδικών πλημμύρισαν τις προθήκες δισκοπωλείων και βιβλιοπωλείων. Όταν το rock ήταν νεανικό, θορυβώδες και δημιουργικό.

Ο Μπάμπης Αργυρίου είναι ένας από αυτούς που έζησαν εκείνη την περίοδο με τον πλέον δημιουργικό τρόπο: υπήρξε εκδότης μουσικών περιοδικών, ραδιοφωνικός παραγωγός, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρείας και δισκοπωλείου, ενώ σήμερα είναι επικεφαλής σε ένα από τα κορυφαία site για τη rock μουσική (www.mic.gr), είναι ένα είδος guru του ανεξάρτητου rock στη Θεσσαλονίκη, όπου είναι η έδρα του.

Το νέο του βιβλίο συνεχίζει την αφήγηση από εκεί που είχε σταματήσει το πρώτο και ήρωάς του είναι και πάλι ο ροκάς Σίμος Μπάνσης, αρχετυπική μορφή με χαρακτηριστικά που θα βρείτε σε ένα μικρό μεν αλλά ευδιάκριτο πλήθος ανθρώπων, που αγάπησαν τη μουσική και τους πολλαπλούς κόσμους δημιουργίας και κοινωνικοποίησης που αυτή προσφέρει.

Ο 40άρης Θεσσαλονικιός Σίμος Μπάνσης, ένας εργένης μουσικόφιλος, συλλέκτης δίσκων και φανατικός θαμώνας συναυλιακών χώρων, περιστασιακά εργαζόμενος σε νυχτερινή βάρδια τηλεφωνικής εταιρείας και ερασιτέχνης κινηματογραφιστής, χάνει αναπάντεχα τον λίγα χρόνια μεγαλύτερο αδελφό του και αποφασίζει να δημιουργήσει ένα μουσικό βιογραφικό ντοκιμαντέρ για να τον τιμήσει. Ο εκλιπών ήταν επίσης μουσικόφιλος, συλλέκτης δίσκων και μουσικός παραγωγός και αποτελούσε τη μεγάλη επιρροή του μικρότερου Σίμου, το αξεπέραστο όριο αφοσίωσης στη rock μουσική και λατρείας της σχετικής δισκογραφίας.

Ψάχνοντας μέσα στην τεράστια δισκοθήκη του, φυλλομετρώντας τα περιοδικά που κρατούσε στο αρχείο του, ανοίγοντας κούτες με κασέτες και βλέποντας παλαιά βίντεο με τον αδελφό του, ο ήρωας δεν ανασυνθέτει απλώς το συγγενικό πρόσωπο που έχασε αλλά μια ολόκληρη εποχή που πέρασε αλλά, ευτυχώς, δεν λησμονήθηκε.

Μουσική με κοινωνικό πρόσημο

Δίπλα και παράλληλα με το χρονικό των προσπαθειών του Σίμου Μπάνση να συγκεντρώσει το υλικό που χρειάζεται για το ντοκιμαντέρ-αφιέρωμα στον αδελφό του, μια σειρά καθημερινές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον κεντρικό ήρωα του έργου έρχονται και διανθίζουν το κείμενο. Ένα ταξίδι μέχρι τις ΗΠΑ για να συγκεντρωθεί υλικό για ένα άλλο μουσικό ντοκιμαντέρ φέρνει τον Σίμο Μπάνση στην πατρίδα του rock and roll, ενώ, όπως και στο πρώτο βιβλίο, φίλοι και γυναίκες, δίσκοι και ταινίες, μπαρ-τοπόσημα της rock Θεσσαλονίκης και ιστορικές συναυλίες συνθέτουν το μικρόκοσμο μέσα στον οποίο κινείται ο Σίμος Μπάνσης.

Όσοι από μας είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Μπάμπη Αργυρίου πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με το μυθιστόρημα είχαμε γνωρίσει έναν παθιασμένο δημοσιογράφο με οξυμένο όχι μόνο το μουσικό αλλά κυρίως το κοινωνικό αισθητήριο. Έτσι και στο βιβλίο του: η μουσική δεν «γράφεται» για να γραφτεί, αλλά μέσα από τις μικρές διασταυρούμενες ιστορίες του, η μουσική αποκτάει συλλογικό πρόσημο και κοινωνική αναφορά.

Οι δίσκοι που αγάπησε και για τους οποίους μιλάει στο βιβλίο του «είναι σαν ομαδικές φωτογραφίες όπου εικονίζομαι κι εγώ» γράφει, και αυτό το «εγώ» αφορά τελικά όλους μας. Η φανταστική συνάντησή του με τον Dan Stuart των εξαιρετικών Green On Red είναι μια συνάντηση που όσοι αγαπούν το rock θα ήθελαν να ζήσουν, έστω κι από σπόντα. Το όνειρό του να ταξιδέψει στις πόλεις των αγαπημένων του συγκροτημάτων και να σκηνοθετήσει ένα ξεχωριστό ντοκιμαντέρ για κάθε μια από αυτές ή η δημιουργία ενός συναυλιακού χώρου με τις δικές του προδιαγραφές, είναι κάτι που όλοι έχουμε ζηλέψει.

Και αυτό το βιβλίο του Μπάμπη Αργυρίου συνοδεύεται από παράρτημα με πληροφορίες για τα δεκάδες συγκροτήματα και τα τραγούδια που «ακούγονται» στις σελίδες του και, όπως συνέβαινε και με τις punk κυκλοφορίες της δεκαετίας του 1970, προτείνεται ανώτερη τιμή πώλησης –12 ευρώ–, που καλύπτουν το κόστος της έκδοσης.

Προτιμώ τα παλιά τους
Μπάμπης Αργυρίου
Mic Books
316 σελ.
ISBN 978-618-81820-1-1
Τιμή: €12,00

 

Πηγή : diastixo.gr