Είναι η ΔΡΑΣΗ αόρατη;

2020-06-15 15:13

Θέλουμε όλους τους εθελοντές ή μόνον όσους μπορεί και να μας ψηφίζουν;

Είναι η ΔΡΑΣΗ αόρατη; Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να διοικηθεί ένας Δήμος. Ο καλύτερος είναι αυτός που κινητοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερους δημότες, μέσα από διάφορες διαδικασίες, να ασχοληθούν και να συμβάλουν σε ένα πλήθος αναγκών, που αφορούν ζητήματα αλληλεγγύης, καθαριότητας, ανακύκλωσης, πυροπροστασίας κ.α. Δυστυχώς, όπως φάνηκε και κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης αλλά και της πανδημίας, οι ανάγκες είναι τόσο αυξημένες, σε όλα τα επίπεδα, που καμιά δημοτική αρχή δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει μόνη, χωρίς τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη των πολιτών. Για να κινητοποιηθεί όμως κάποιος πρέπει να συντρέχουν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις: Να είναι ενήμερος, να αντιμετωπίζεται με εμπιστοσύνη, η προσφορά του να αναγνωρίζεται και κυρίως, να μην καταλήγει μέρος ενός μηχανισμού που κάποιοι –εκ της θέσεως τους- τον αξιοποιούν χάριν της εκλογικής τους πελατείας. Και αυτό αφορά όλους τους δημότες. Και αυτούς που συμφωνούν μαζί μας, και εκείνους που διατηρούν τις αντιρρήσεις ή τις επιφυλάξεις τους.

Με ποια αφορμή τα λέμε αυτά; Διαβάζουμε ανακοίνωση του Δήμου Βριλησσίων στην ιστοσελίδα του*: «Σήμερα, 5 Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη ετήσια συνάντηση ΜΟΝΟ των εκπροσώπων συναρμόδιων φορέων της Πολιτικής Προστασίας και συλλόγων της πόλης, που μετέχουν στο θερινό πρόγραμμα πυροφύλαξης της δασικής περιοχής. Παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Βριλησσίων, υπηρεσιακά στελέχη της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας, εκπρόσωποι του ΣΠΑΠ, της Πυροσβεστικής, ενώ από την πλευρά των περιβαλλοντικών συλλόγων της πόλης, συμμετείχαν εκπρόσωποι του φυσιολατρικού συλλόγου «Βριλησσός» και του 4ου Σύστηματος Προσκόπων». Στην «καθιερωμένη» αυτή συνάντηση δεν κλήθηκε η ΔΡΑΣΗ, η δημοτική κίνηση που επί χρόνια μετέχει με όλη την ψυχή και όλες της τις δυνάμεις, για τρεις έως πέντε μήνες το χρόνο, κάθε Δευτέρα, σε δύο βάρδιες στη φύλαξη του δάσους του Αγίου Θεόκλητου. Για αυτή μας την προσφορά μάλιστα, μας βραβεύει σχεδόν κάθε χρόνο ο Δήμος Βριλησσίων. Μας βραβεύουν, αλλά ξεχνούν να μας καλέσουν, όχι σε κάποια έκτακτη αλλά στην «καθιερωμένη» συνάντηση! Είμαστε αόρατοι! Μόνον η ΔΡΑΣΗ απουσίαζε από την συνάντηση φορέων για την πυρασφάλεια. Αν ήμασταν ορατοί, θα είχαν φροντίσει να είμαστε εκεί. Αν μας θεωρούσαν συναρμόδιους, θα μας είχαν ειδοποιήσει. Αλλά όπως προκύπτει και από τη φωτογραφία στην ιστοσελίδα του Δήμου, (η οποία «παίζει» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), ήταν όλοι εκεί, εκτός ημών... Σε λίγο θα πρέπει και να απολογηθούμε... Εκτός της ΔΡΑΣΗΣ, (γιατί όχι και άλλων παρατάξεων;), η οποία μόλις πριν λίγες ημέρες, κατά τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της 27ης Μαΐου, είχε θέσει το θέμα της πυρασφάλειας και είχε προτείνει τη δημιουργία -με ευθύνη της Πολιτικής Προστασίας- «Ομάδας φίλων του Δάσους», ώστε να τονωθεί το ενδιαφέρον των δημοτών εν όψει της αντιπυρικής περιόδου. Και είχε ζητήσει να επανεξεταστεί το πλαίσιο της συμμετοχής των εθελοντών. Δεν πέρασε ούτε μία εβδομάδα και κατάφεραν να μας ξεχάσουν!

Διαμαρτυρηθήκαμε τηλεφωνικά στον αρμόδιο αντιδήμαρχο. Ο κ. Μαυραγάνης είχε την καλοσύνη να μας εξηγήσει ότι: α) Υπήρχε ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του Δήμου την οποία θα έπρεπε να δούμε β) Κάθε χρόνο γίνεται μια τέτοια η συνάντηση, στην οποία ουδέποτε έχουμε παρευρεθεί (ουδέποτε έχουμε ειδοποιηθεί) γ) Οι μετέχοντες είδαν την ανακοίνωση και προσήλθαν, (μάλλον έψαχναν στην ιστοσελίδα του Δήμου πότε θα βγει για να παραβρεθούν) δ) Δεν ήμασταν εμείς εκεί, αλλά ήταν ο δήμαρχος που εκπροσωπεί όλες τις παρατάξεις (!) και ε) Δεν υπήρχε πρόθεση αποκλεισμού της ΔΡΑΣΗΣ, μας ζητήθηκε μάλιστα να φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε ένα κλίμα συνεννόησης! Καλές είναι οι εκκλήσεις αλλά για να πετύχουν χρειάζονται δύο, που μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν τους αναλογούν ισοβαρείς ευθύνες. Αυτός που κατέχει την εξουσία προγραμματίζει, έχει διαφορετικού τύπου δυνατότητες, πρέπει να αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα του για να παρέχει στο «συνεργάτη» του (γιατί συνεργάτες θα έπρεπε να είμαστε) τη δυνατότητα να μετέχει και να συμβάλει. Να του προσφέρει τις καλύτερες προϋποθέσεις ώστε να υπάρξει το καλύτερο δυνατό συνολικό αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι με αυτές τις πρακτικές φτάσαμε σήμερα στο σημείο οι εθελοντές να είναι δυσεύρετοι, να μην τους διατίθεται κανένας εξοπλισμός, ενώ πριν 7-8 χρόνια το δάσος ήταν γεμάτο και η Πολιτική Προστασία οργανωμένη. Αλήθεια πώς αντιδράει κανείς απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές, που δεν είναι βεβαίως ατομικές ή προσωπικές, αλλά εκφράζουν ένα συνολικό υπόδειγμα διοίκησης;

Μαρίνα Παπαχριστοδούλου * https://www.vrilissia.gr/index.php?start=45