Δράση Βριλήσσια // Ολοένα και πιο παρακμιακή η δημοτική πραγματικότητα

2022-02-08 18:47

Μανιατογιάννης, Ντινόπουλος, Πισιμίσης, μετατρέπουν την πόλη σε αρένα

Μικροπολιτική είναι να λες κάτι, όχι για να εισφέρεις, αλλά για να πλήξεις τον αντίπαλό σου, να τον εξοντώσεις, διαλαλώντας το, μάλιστα. Είναι να ασκείς κριτική όχι για να βελτιώσεις, αλλά για να αποδομήσεις. Επειδή μπορείς. Επειδή αυτό έμαθες. Να υπάρχεις δια της φθοράς του άλλου. Παριστάνοντας ότι πασχίζεις για την πόλη, ενώ κινείσαι ιδιοτελώς, για να μπεις στο κάδρο, λέγοντας άλλα σήμερα, άλλα χθες, αν αυτό βολεύει. Μια πολιτική δραστηριότητα χαμηλής ποιότητας, με κίνητρο το στενό συμφέρον, προσωπικό ή κομματικό.

Μικροπολιτική είναι να νομίζεις ότι είσαι αναντικατάστατος, ότι το «δικαιούσαι», ότι «ήρθε η ώρα σου», ότι είναι «η σειρά σου», «ή εσύ ή οι άλλοι», να εμφανίζεσαι αγέρωχος πάνω σε μπουλντόζες, σε αλατιέρες και εκχιονιστικά, με αλυσοπρίονα, (αναλόγως), με δηλώσεις, με ανακοινώσεις και δελτία Τύπου, με φωτογραφίες και τους κόλακες και τους αυλικούς να σε εκθειάζουν και να σε χειροκροτούν. Και οι κομματάρχες να χαμογελούν...

Όχι όταν είσαι χρήσιμος.

Είναι μια μάχη για την καρέκλα, για τη θέση, για το κόμμα, για το φαίνεσθαι, για κυριαρχία. (Κατ’ εικόνα τίνων άραγε; ) Μια κατάσταση όπου τα σημαντικά ορίζονται από τις τοπικές κομματικές συσπειρώσεις και τα συμφέροντά τους και όχι από τις ανάγκες του προαστίου.

Όχι ένας αγώνας ή μια προσπάθεια συμβολής.

Μικροπολιτική είναι να τροφοδοτείς την κοινή γνώμη με δημοσιεύματα – «αποκαλύψεις» της πλάκας, που αποσκοπούν στην κατεδάφιση του αντιπάλου, να χρησιμοποιείς ιστολόγια «αντικειμενικά» και «ανεξάρτητα», ραμμένα στο πρόσωπό σου, στις φιλοδοξίες σου, που δοξολογούν το «έργο», τις παρεμβάσεις, τις ατάκες σου και βάζουν στο στόχαστρό τους τον αντίπαλο, τις εκφράσεις του, τις αστοχίες του, χωρίς σεβασμό. Μια «ειδησιογραφία» φτηνή. Αντιδημοκρατική.

Ξεχνώντας ότι το «γήπεδο» είναι ένα και κοινό. Και παραβλέποντας ότι έτσι όλοι χάνουν, βυθίζονται από κοινού στην απαξίωση.

Προχθές ζήσαμε ακόμη ένα τέτοιο δημοτικό συμβούλιο. Με επικεφαλής συνδυασμών και αντιδημάρχους να ξιφουλκούν, όχι για να βρεθεί μια άκρη, να βγει ένα συμπέρασμα, αλλά για να εκθέσει ο ένας τον άλλον, διαμάχες στρεβλωτικές, για το τίποτα, άνευ αξίας. Και στη συνέχεια να βγαίνουν τα οκτάστηλα μαχαιρώματα και τα αντι-δημοσιεύματα. ( Ενώ αλλού είναι το θέμα... )

Μια συνεδρίαση στραμμένη στο παρασκήνιο, στις «πληροφορίες», στα μισόλογα, όχι σ’ αυτά που συμβαίνουν, τροφοδοτούμενη από διαμάχες χρόνιες και εμμονές αγιάτρευτες των τοπικών κομματικών πολυκατοικιών. ( Χωρίς να συμψηφίζουμε, αλλά και χωρίς κανείς να εξαιρείται ). Ένα συμβούλιο αρένα, που διαμορφώνει το ανάλογο κοινό, δημότες – χούλιγκανς που επευφημούν τον ένα ή τον άλλο πρωταγωνιστή, ( αδυνατώντας να διακρίνουν ότι είναι ολόιδιοι και ότι απλώς διαδέχεται ο ένας τον άλλο ), μια κατάσταση παρακμιακή, που δεν τιμά ούτε την πόλη, ούτε την πολιτική, ούτε τους συμμετέχοντες.

Ένα δημοτικό συμβούλιο που δεν μας αξίζει και μας πάει κατευθείαν στα βράχια.

Επείγει η αναστροφή!

Γιάννης Τσούτσιας, Μαρίνα Παπαχριστοδούλου, Μάρκος Κρητικός