Δράση για μια άλλη πόλη-Ο Δήμος Βριλησσίων σε Διαδημοτικό Καταφύγιο Ζώων στο Μαρκόπουλο

Επανέρχεται για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, (Τετάρτη 26 Ιουλίου), η λήψη απόφασης για τη συμμετοχή του Δήμου Βριλησσίων σε δίκτυο Δήμων με τη μορφή αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας (ΑΜΚΕ) με την επωνυμία «Κέντρο Περίθαλψης – Υιοθεσίας Αδέσποτων Ζώων» (ΚΕΠΥΑ – REX). Παράλληλα ζητείται η καταβολή 5.000€ ως συμμετοχή στο κεφάλαιο του Δικτύου. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός Διαδημοτικού Καταφυγίου Ζώων στην περιοχή του Μαρκόπουλου, το οποίο αρχικά θα δέχεται μόνον σκύλους. Αργότερα βλέπουμε για άλλα ζώα, όπως οι γάτες, που σήμερα αποτελούν τον μεγάλο όγκο των αδέσποτων στην πόλη μας.

Στην προηγούμενη συζήτηση που έγινε πάνω στο ίδιο θέμα, η «ΔΡΑΣΗ», μόνη από όλες τις τοπικές παρατάξεις, είχε εκφράσει την αντίθεσή της για μια  απόφαση που μεταφέρει τα αδέσποτα ζώα της πόλης σε ένα γκέτο μακριά από τους ανθρώπους που τα φρόντιζαν ή μπορούν να τα συνδράμουν και να τα προστατεύουν όταν χρειαστεί. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι εάν παραστεί ανάγκη, πρέπει να δρομολογηθεί λύση για τα αδέσποτα ΕΝΤΟΣ των ορίων του Δήμου μας. Ώστε αυτά να μην στέλνονται σε απρόσιτες εγκαταστάσεις. 

Δεν συζητάμε για το γεγονός ότι ο αριθμός των αδέσποτων σκύλων στα Βριλήσσια είναι σήμερα ελάχιστος, ακριβώς λόγω της μακρόχρονης ενεργού παρουσίας μεμονωμένων φιλόζωων και των φιλοζωικών σωματείων της πόλης. Και υπό αυτή την έννοια, ακόμη και το ποσό των 5000 ευρώ ως (αρχική) συμμετοχή στο κεφάλαιο της ΑΜΚΕ μοιάζει υψηλό, αν και εδώ η αντίρρηση αφορά μια διαφορετική προσέγγιση...

Είναι αποδεκτό ότι η συνύπαρξη ανθρώπων - ζώων έχει πολλαπλά οφέλη και για τα δύο μέρη. Οι λόγοι που οδήγησαν τον άνθρωπο να επιθυμεί τη συντροφιά των ζώων εδώ και πολλούς αιώνες, σχετίζονταν και εξακολουθούν να σχετίζονται, με την επιβίωσή του στη γη: ο σκύλος ήταν ένας χρήσιμος βοηθός για διάφορες εργασίες και φύλακας, η γάτα ένας απαραίτητος σύμμαχος εναντίον των τρωκτικών, τα αιγοπρόβατα πηγή τροφής και ένδυσης. Σήμερα, βέβαια, τα κατοικίδια έχουν χάσει σε ένα μεγάλο βαθμό αυτή την αρχική τους «χρησιμότητα». Αλλά καθόλου δεν μειώθηκε η ανάγκη του ανθρώπου να βρίσκεται σε επαφή μαζί τους. Αντίθετα μάλιστα, ο δεσμός ανθρώπων - ζώων βάθυνε τόσο, που μετέτρεψε τα ζώα από κατοικίδια, σε μέλη της οικογένειας. Αυτός ο δεσμός αναδεικνύεται σε μια αμφίδρομα ωφέλιμη και δυναμική σχέση, που επηρεάζεται από συμπεριφορές απαραίτητες για την υγεία και την ευεξία και των δύο. Δεν θα αναπτύξουμε περισσότερο το θέμα, μάλλον αυτά είναι σήμερα κοινός τόπος για πολλούς συνδημότες μας, όλους εκείνους που συνυπάρχουν με κατοικίδια ζώα ή φροντίζουν αδέσποτα στις πυλωτές, πλατείες ή σε ακάλυπτους χώρους.

Αλλά είναι και κάτι ακόμη: Μας κάνει εντύπωση η στάση των δημοτικών αρχών να εξοβελίζουν με ευκολία από το προάστιο οτιδήποτε τους φαίνεται ενοχλητικό ή δύσκολα διαχειρίσιμο. Είναι ακριβώς η ίδια λογική που οδηγεί στην αναζήτηση χώρου για τα απορριμματοφόρα μας σε άλλο Δήμο, λες και οι κάτοικοι άλλων δήμων είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Στο τέλος θα διώξουμε τα περιστέρια γιατί λερώνουν, τα άλλα πουλιά γιατί κελαηδούν θορυβωδώς, τις πεταλούδες γιατί είναι άχρηστες. Αλλά σε τι περιβάλλον θα ζει τότε ο άνθρωπος; Καθαρό, αποστειρωμένο, αλλά πληκτικό και σε μια επόμενη φάση επικίνδυνο.

Η άλλη παράμετρος αφορά την ασφάλεια των ζώων στο εν λόγω καταφύγιο. Τι είδους θα είναι το προσωπικό και ποιος ο αριθμός του; Θα είναι ειδικευμένο ή θα ξαναζωντανέψουμε το θεσμό του μπόγια καθώς εκεί μπορεί να τοποθετούνται διάφοροι ακατάλληλοι για το καθήκον αυτό πολίτες στους οποίους οι αρμόδιοι δημοτικοί άρχοντες έχουν κάποιες υποχρεώσεις ; Πώς ακριβώς θα είναι εκεί προστατευμένα τα ζώα σε ένα τεράστιο χώρο; Ποιες θα είναι οι υποδομές; Θα θυμίζουν ζωολογικό κήπο; Και σε περίπτωση μιας πλημύρας, μιας πυρκαγιάς πως θα σωθούν;

Η αρνητική εμπειρία που έχουμε όλοι από τα ζωολογικά πάρκα (πχ. Αττικό Ζωολογικό Πάρκο) και ακόμα χειρότερα, οι  πρόσφατες αδιανόητες απώλειες στη Φάρμα Αδέσποτων Ζώων Fazoo στο Λαγονήσι, όπου διασώθηκαν ελάχιστα ζωάκια, (γεγονός που προκάλεσε έρευνα από τον εισαγγελέα), αποδεικνύουν ότι τέτοιου είδους υποδομές είναι επικίνδυνες για τους φίλους του ανθρώπου.

Δεν μπορεί μια πόλη να συντηρήσει μέσα στα δικά της όρια τα λίγα αδέσποτά της;

Όσο για τα περί εκτεταμένου δικτύου υιοθεσίας, το οποίο αναφέρεται στην εισήγηση ένα θα πούμε. Χορτάσαμε από μεγάλα λόγια και υπερβολές.

Μαρίνα Παπαχριστοδούλου,

Δημοτική Σύμβουλος Βριλησσίων με την «ΔΡΑΣΗ για μια άλλη Πόλη»