Δήμος Βριλησσίων-Διάλεξη Ελεύθερου Πανεπιστημίου με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών
Η Αντιδημαρχία Παιδείας και Εθελοντισμού του Δήμου Βριλησσίων ενημερώνει ότι η νέα διάλεξη του Ελεύθερου Πανεπιστημίου θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019 και ώρα 18.00, στην αίθουσα «Ν.Εγγονόπουλος» στο Πάρκο «Μ.Θεοδωράκης» (Μπακογιάννη & Πλαταιών).
Θα πραγματοποιηθεί η προβολή του ντοκιμαντέρ: «Ανάξιος για να ζήσει» του Ρόμπερτ Κριγκ και θα ακολουθήσει συζήτηση με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών.
Η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών έχει δημιουργήσει ένα ζωντανό πολιτισμό τεχνών που ενσωματώνει την ατομική και συλλογική εμπειρία της αναπηρίας και συμβάλλει στο καλλιτεχνικό τοπίο της χώρας μας. Παράλληλα και μέσα από την τέχνη προωθείται ο αγώνας για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των αναπήρων.
Θέμα: «Αν είχα ένα σφυρί. Από τις εμπειρίες του «Ανάξιου για ζωή» στην κοινωνική διεκδίκηση των αναπήρων»
Προβολή του ντοκιμαντέρ «Ανάξιος για να ζήσει του Ρόμπερτ Κριγκ
Συζήτηση με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών
Η Κίνηση Αναπήρων Καλλιτεχνών έχει δημιουργήσει ένα ζωντανό πολιτισμό τεχνών που ενσωματώνει την ατομική και συλλογική εμπειρία της αναπηρίας και συμβάλλει στο καλλιτεχνικό τοπίο της χώρας μας. Παράλληλα και μέσα από την τέχνη προωθείται ο αγώνας για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των αναπήρων. Αλήθεια ας αναρωτηθούμε εκτός από την καθημερινή πραγματικότητα πόσο βαθιά είναι ριζωμένες στις διάφορες εκφάνσεις της τέχνης οι σχετικές με την αναπηρία προκαταλήψεις και στερεότυπα; Για πολλούς, οι έννοιες της τέχνης και της αναπηρίας είναι αντίθετες, γιατί θεωρούν ότι η τέχνη αποτελεί μονοδιάστατα μια έκφραση του ωραίου, του ιδανικού. Η τέχνη όμως έχει τη δυνατότητα μέσα από την ενσωμάτωση του “διαφορετικού” ατόμου στο σύνολο, να αναδείξει την πραγματική διάσταση της ζώσας κατάστασης της αναπηρίας και των ανθρώπων που τη βιώνουν και αυτό, σύμφωνα με τον Έρνεστ Φίσερ «είναι ή θα έπρεπε να είναι και το ουσιαστικό ζητούμενο για τον καλλιτέχνη». H τέχνη που ανοίγει δρόμο προς την αλήθεια αποτελεί ζητούμενο.
Η διαφορετικότητα, η συνείδηση του ανθρώπινου «ελλείμματος» ως αυτονόητου κωδικού αλήθειας – έρωτα – συνύπαρξης, είναι η βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης σκέψης ανά τους αιώνες. Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος, ούτε η αξίωση και επιβολή της τελειότητας είναι ο επί της γης προορισμός του. Για να γίνει κατανοητή η βαθύτερη διασύνδεση της τέχνης με την ανθρώπινη “ατέλεια”, το έλλειμμα ή την αναπηρία, αρκεί να σκεφτούμε ότι τα αντίθετά τους έχουν εγγραφεί στην ανθρώπινη ιστορία ως τα αρχέτυπα του φασισμού.
Το γερμανικό ντοκιμαντέρ «Ανάξιος για να ζήσει» του Ρόμπερτ Κριγκ αναφέρεται τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που εξ αιτίας της αναπηρίας του κρίθηκαν από τους Ναζί “ανάξιοι για να ζουν”. Το κριτήριο με βάση το οποίο το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του δήμου Βριλησσίων επέλεξε να προβάλει το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είναι το ότι αυτό θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα και συγκλονιστικότερα με αυτό το θέμα. Ο ήρωας του φιλμ αφηγείται τη ζωή του με την ιδιότητα του τελευταίου επιζώντα από τα προγράμματα εξόντωσης ανθρώπων με αναπηρία που εφήρμοζαν οι Ναζί. Στην πραγματικότητα, το επιλεγέν ντοκιμαντέρ έχει την αξία του πλέον ζωντανού και ακλόνητου πειστηρίου της ναζιστικής κτηνωδίας: των αρχών που την όριζαν, των τακτικών που μεθόδευαν την εφαρμογή της στην πράξη, και των συναινετικών συνενοχών και συνενόχων που της επέτρεπαν να εξελίσσεται ανεμπόδιστη. Όλες οι αποτρόπαιες συνδέσεις που όρισαν τη δυνατότητα ύπαρξης και το πεδίο δράσης του “κτήνους” – ενοχές, συνενοχές, φοβικοί ρόλοι, ακραίος θρησκευτικός συντηρητισμός, οικονομικά συμφέροντα, συναλλαγές, ψυχιατρικός και κοινωνικός στιγματισμός - είναι ορατές, σαφείς, αποδεδειγμένες, ξεκάθαρες. Το κτήνος είναι ολόγυμνο, παραδομένο στην αλήθεια της μαρτυρίας, με όλα τα άλλοθί του “τελειωμένα”. Τα ίδια άλλοθι που και σήμερα επικαλείται για να μπορέσει να ξεγελάσει, να νεκραναστηθεί, να υπάρξει.