Αποσπασματικά-«Η» της Ιωάννας Καρατζαφέρη

2016-03-10 18:40

Η δημιουργία
Η ζωή
Η γυναίκα
Η γέννηση
Η μητέρα
Η μοίρα
Η αγάπη    
Η ηδονή         
Η πίστη  
Η ασθένεια
Η ίαση
Η θλίψη
Η ευτυχία
Η δυστυχία
Η ειρήνη
Η θρησκεία
Η εργασία
Η αμοιβή

Ασφαλώς, θα μπορούσαν να προστεθούν δεκάδες άλλες λέξεις με κύριο άρθρο το η στη γλώσσα μας, που πολλές φορές αναρωτήθηκα πώς συνέβη οι περισσότερες από αυτές να είναι θηλυκού γένους. Στις γλώσσες που γνωρίζω, δεν συμβαίνει τα άρθρα τους να έχουν την ίδια σχέση που αποδίδεται στο φύλο, ή δεν αφορά μόνο τις γυναίκες. Υπάρχει μια σειρά ουσιαστικών που το άρθρο η παραπέμπει, κυρίως, στη γυναίκα και τις πιο άμεσες σχέσεις της με τη διαχρονική της πορεία όπου, πιθανόν, κατά καιρούς κάποιες από αυτές να έχουν υποστεί κάποιες μειώσεις ή αλλαγές, ωστόσο δεν έπαψαν να παρατηρούνται ή να συνεχίζονται ακόμα, όπως, τουλάχιστον, η αμοιβή εργασίας.

Η επέτειος της 8ης Μαρτίου είναι η απόδοση ευχαριστιών και ευγνωμοσύνης προς τους αγώνες των γυναικών που προτάθηκε το 1910 να ανακηρυχθεί ως διεθνής ημέρα των εργαζομένων γυναικών, όπου γης, από την Γερμανίδα συνδικαλίστρια Κλάρα Τσέτκιν. Αιτία ήταν η πρώτη απεργία των εργατριών στον ιματισμό στις 8 Μαρτίου 1857 στη Νέα Υόρκη, όπου οι χώροι δουλειάς ήταν ανήλιαγοι και ανθυγιεινοί, ζητώντας να εργάζονται δέκα ώρες ημερησίως και να εξισωθούν οι απολαβές τους με των ανδρών/ κλωστοϋφαντουργών και τους ράφτες. Η διαδήλωση χτυπήθηκε από την αστυνομία και βάφτηκε στο αίμα.

Η επέτειος της 8ης Μαρτίου, προφανώς, δεν ανήκει μόνο στις γυναίκες και ούτε περιορίζεται σε ορισμένα είδη εργασίας, αλλά πολλαπλασιάζεται και επεκτείνεται σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη μας.

Η πρώτη καταγεγραμμένη εκδήλωση έγινε στις 8 Μαρτίου 1917 στην Πετρούπολη, όπου κατέβηκαν σε απεργία εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας με συγκεκριμένες διεκδικήσεις, όχι αόριστα μόνο τη βελτίωση της ζωής τους, αλλά κάτι περισσότερο όπως «ψωμί και ειρήνη».
Μέσα σε αυτά τα 99 χρόνια αγώνων υπήρξαν αλλαγές και βελτιώσεις κυρίως στον Δυτικό κόσμο, όπου η παιδεία, η –σε οποιοδήποτε βαθμό– ελευθερία έκφρασης, η ανεξιθρησκία, η αγωνιστικότητα των εργατριών, η αναγνώριση των ποικίλων υποχρεώσεών τους όχι μόνο στην εργασία, όπου ήταν παραγωγικές αυξάνοντας τον πλούτο, αλλά και στην οικογένεια για την ομαλή συμβίωση και ανάπτυξη των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και των ανήμπορων και τον επιμερισμό των ενδοοικογενειακών αξιώσεων.

Η πλέον γνωστή πρωταγωνίστρια, όσον αφορά τη διοργάνωση φορέων για τα δικαιώματα των εργατριών και κατ’ επέκταση των γυναικών, υπήρξε η Αλεξάνδρα Κολοντάι (1872-1952). Ρωσίδα επαναστάτρια, η οποία ίδρυσε το «Zhenotdel» (Τμήμα Γυναικών) για τη βελτίωση των συνθηκών στην καινούρια διακυβέρνηση της αχανούς χώρας, της ιστορικής Σοβιετικής Ένωσης, ενώ το 1923 στάλθηκε στη Νορβηγία ως πρέσβης. Η ίδια, πολύγλωσση και πολιτικά δραστήρια, ενέπνευσε ακόμα και τον κινηματογράφο που παρήγαγε τις ταινίες: την τηλεοπτική Κύμα πάθους: Η ζωή της Αλεξάνδρας Κολοντάι με την Γκλέντα Τζάκσον και την Νινότσκα με την Γκρέτα Γκάρμπο.

Οι εκδόσεις και τα ντοκουμέντα που υπάρχουν επιβεβαιώνουν όχι μόνο την πρώτη απεργία εργατριών του 1857, αλλά ακόμα και συναφή γεγονότα, όπως η Πρωτομαγιά στο Σικάγο το 1886, που περιγράφεται στο Θάνατος στο Χεϊμάρκετ: Η έκρηξη του εργατικού κινήματος στο Σικάγο που κλόνισε τη «Χρυσή Εποχή» της Αμερικής του Τζέιμς Γκριν, καθηγητή της Ιστορίας του εργατικού κινήματος  των ΗΠΑ,  στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, σε μετάφραση του Δημήτρη Φωτόπουλου (Εκδόσεις  Καστανιώτη).

Η επέτειος της 8ης Μαρτίου 2016 δεν αφορά, ατυχώς, μόνο τους όρους εργασίας, χρόνου και αμοιβής της γυναίκας στη χώρα μας, αλλά όλη την εργατική δύναμη, αφού από τις παγκόσμιες ειδήσεις μπορούμε να επεκταθούμε στην παγκοσμιοποίηση του θέματος. Τον περασμένο Σεπτέμβριο είχα παρακολουθήσει σ’ ένα πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης μια ημερίδα του Συνδέσμου Ρόζα Λούξενμπουργκ και σ’ ένα διάλειμμα λέγοντας σε μια καθηγήτρια/ μέλος τις προσωπικές μου διαπιστώσεις ότι στην πόλη που βρισκόμασταν, και ίσως και σε άλλες, έχει καταργηθεί το οκτάωρο εργασίας, εκείνη με κοίταξε επιθετικά ή ειρωνικά και με ρώτησε αν αυτό δεν ίσχυε στην καθημερινή ζωή των εκπαιδευτικών. 

Η επέτειος της 8ης Μαρτίου, προφανώς, δεν ανήκει μόνο στις γυναίκες και ούτε περιορίζεται σε ορισμένα είδη εργασίας, αλλά πολλαπλασιάζεται και επεκτείνεται σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη μας.

Πηγή : diastixo.gr