Αλέξανδρος Τσαγκαρέλλης-"Αλκαίος ο Λέσβιος", το τελευταίο μυθιστόρημα του καλού συγγραφέα που ζει στα Βριλήσσια

2016-10-25 08:42

Ο Αλέξανδρος Τσαγκαρέλλης γεννήθηκε στην Μυτιλήνη από γονείς μικρασιάτες, πρόσφυγες απ’ τ’ Αϊβαλί. Μεγάλωσε εκεί και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα για σπουδές στην Φιλοσοφική Σχολή, στο Πανεπιστήμιο. Άνθρωπος ιδιαίτερα αγαπητός, σεμνός και ευγενής, ζει στα Βριλήσσια εδώ και δεκαετίες, παρών σε οτιδήποτε «κινείται» στο προάστιο. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση (φροντιστήρια) για περίπου είκοσι χρόνια, αλλά παράλληλα, έκανε σημαντική καριέρα στην Ολυμπιακή Αεροπορία και ταξίδεψε σ’ όλο τον κόσμο σαν εκπρόσωπος της σε σχετικά διεθνή συνέδρια. Στην λογοτεχνία έκανε μια πρώτη εμφάνιση ενώ ακόμα ήταν φοιτητής, με δημοσιεύσεις διηγημάτων στον τοπικό τύπο της Μυτιλήνης, αλλά ουσιαστικά παρουσιάστηκε σε πανελλήνια κλίμακα με το πρώτο του μυθιστόρημα Σταγόνες στην Πέτρα που κυκλοφόρησε πολύ αργότερα, το 2001, όταν συνταξιοδοτήθηκε. Διηγήματά του, όπως και ποιήματα, έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά. Ακόμα, έχει τιμηθεί με τον Α! Έπαινο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης.

Βιβλιογραφία

(2015) Αλκαίος ο Λέσβιος, Μπατσιούλας Ν. & Σ.

(2014) Η τελευταία θυσία, Μπατσιούλας Ν. & Σ.

(2012) Εύρηκα!, Μπατσιούλας Ν. & Σ.

(2011) Τ' ανεμογκάστρι, Μπατσιούλας Ν. & Σ.

(2010) Η λίμνη της φωτιάς, Μπατσιούλας Ν. & Σ.

(2005) Αλκαίος ο Λέσβιος, Εύανδρος

(2001) Σταγόνες στην πέτρα, Εκδόσεις Καστανιώτη


Σταγόνες στην πέτρα
Η υποδοχή και η εγκατάσταση των απορφανισμένων ελληνόπουλων της Μικρασίας στο χώρο της μητέρας Ελλάδος, η άνδρωση και η ενεργή συμμετοχή τους στα γεγονότα των δεκαετιών που ακολούθησαν την Καταστροφή του ’22 είναι ένα μικρό έπος, για το οποίο μπορεί να πάρει κανείς μια ιδέα διαβάζοντας το βιβλίο τούτο. Τρία αδέλφια χωρίς πατέρα δίνουν τη δική τους μάχη εκεί όπου έταξε καθένα τους η μοίρα και τα ιδανικά του. Στο φόντο τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα της πιο ταραγμένης εποχής του εικοστού αιώνα, μιας εποχής που άρπαξε στα βρόχια της τουλάχιστον δυο γενιές και τις περιδίνισε καταστρέφοντας ανθρώπους και όνειρα. Η ιστορία του καθενός ξεχωριστά που επηρεάζει ωστόσο και τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ιδωμένη από τη σκοπιά του πρωταγωνιστή, άλλοτε τρυφερή και άλλοτε δραματική, μα πάνω απ’ όλα ανθρώπινη, είναι κομμάτι της ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας στην εποχή της μεγάλης αγωνίας της.


Αλκαίος ο Λέσβιος
Μια ιστορία πάθους και ευδαιμονίας στην Ελλάδα του 6ου π.Χ. αιώνα: Ιστορικό μυθιστόρημα. Ο Αλκαίος, ένας αριστοκράτης, ευδαιμονιστής, λάτρης του ωραίου και της καλής ζωής, άριστος ποιητής, μαζί με τον αδερφό του Αντιμενίδα -που δεν δίστασε αργότερα να πάη μισθοφόρος στην Βαβυλώνα και να πολεμήση τους Εβραίους κερδίζοντας τρόπαια εναντίον τους- είναι οι αρχηγοί του ολιγαρχικού κόμματος που αντιπολιτευόταν τον Πιττακό ύστερα από μια πρώτη περίοδο συνεργασίας του. Μαζί τους κι η Σαπφώ, η αριστοκράτισσα απ’ την Ερεσό, που ζη στην Μυτιλήνη παντρεμένη μ’ έναν πλούσιο Ανδριώτη, τον Κερκύλα και την κόρη της Κλεΐδα. Όταν τέλειωσε ο πόλεμος με τους Αθηναίους, με την διαιτησία του Κορίνθιου Περίανδρου, που έδωσε μια λύση όχι ικανοποιητική για τους Μυτιληναίους και δημιούργησε καινούργιες τριβές, οι φτωχοαγρότες και ακτήμονες καταφέρνουν πάλι να πάρουν την εξουσία, βάζοντας κυβερνήτη κάποιον Μύρσιλο, από το γένος των Κλεανακτιδών. Τούτον τον τελευταίο, οι ολιγαρχικοί, με επί κεφαλής τον Αλκαίο και Φανία αλλά και την σύμπραξη του Πιττακού, έχοντας στηρίγματα στους γεωμόρους που βαστούν την εξουσία στην Πύρρα -μια μικρή πόλη στο μέσον του νησιού, πάνω στον σημερινό κόλπο της Καλλονής-, θα προσπαθήσουν συνωμοτώντας εναντίον του να τον ανατρέψουν. Η απόπειρα αποτυγχάνει κι οι συνωμότες -εκτός από τον Πιττακό, που την τελευταία στιγμή άλλαξε στρατόπεδο προκαλώντας την διάπυρη, ισόβια μήνι του Αλκαίου- δραπετεύουν αυτοεξοριζόμενοι στην Πύρρα.


Η λίμνη της φωτιάς
«Χριστιανή θα μείνεις, γκιοζούμ! Χριστιανός θα γίνω κι εγώ για την αγάπη σου, ψυχούλα μου! Αλλά, κρυφά! Θα το ξέρουμε οι δυο μας μονάχα, ντιλνταρίμ! Είπε κι άπλωσε το χέρι του κι έκλεισε το δικό της μέσα στην απαλάμη του, που ήτανε μαλακή σαν μπαμπάκι, αρωματισμένη που ήτανε με σαφράνι και ναρδόσταχυ.» Σαν έδινε αυτήν την υπόσχεση ο Ρουστέμ ντερέμπεης, καϊμακάμης του Γκιολδζούκ, στην ρωμιά Σωσάννα, που αγάπησε παράφορα κι ήθελε να την παντρευτεί, παρόλο που γνώριζε πως έβαζε το κεφάλι του στον τορβά, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο κόσμος όλος θα γύριζε τ’ απάνου-κάτου σε λίγα χρόνια. Ακόμα, δεν φανταζότανε την αντίδραση της μοναχοκόρης του, της Ακιντέ, απ’ την Τσερκέζα, την προηγούμενη γυναίκα του. Ο Ρουστέμ θαρρούσε πως πάνω στην αητοφωλιά του Καϊμάζ θα προφύλασσε την φαμίλια του απ’ τους τσέτες και χαϊντούκους, που λυμαίνονταν το δοβλέτι. Εκεί, η φλογερή, δολοπλόκα Ακιντέ τυλίγει στα ερωτικά της δίχτυα τον ετεροθαλή αδερφό της με την διπλή γενιά, γιό της Σωσάννας, ψάχνοντας να εκδικηθεί την Ρωμιά μητριά της για την πίστη της, την γενιά της, την “κλεμμένη” αγάπη του πατέρα της. Τελικά, όμως, μπλέκει κι η ίδια, σαν την νυχτοπεταλούδα, να πετάει ολοτρίγυρα στην φλόγα του έρωτα. Μια ιστορία όπου τ’ ανθρώπινα πάθη αναδεύονται συνεχώς, πότε σε προσωπικό, πότε σε φυλετικό, πότε σ’ ιδεολογικό επίπεδο. Πάθη δυνατά και λάθη, π’ απαιτούν την κάθαρση, σαν σ’ αρχαία τραγωδία.]

Τ’ ανεμογκάστρι
Ένα θαύμα αναγγέλλεται στην αρχή του έργου. Η οποιαδήποτε παραβατική συμπεριφορά θα είναι αδύνατη και θα επικρατήσει η αρετή και το δίκιο. Η επίδρασή του θα είναι άμεση, ή όχι, ανάλογα με το πόσο διεφθαρμένος είναι κανείς. Ο πρώτος που δείχνει να δέχεται την επίδραση του θαύματος – απόδειξη του ότι είναι ο αγαθότερος – εκλέγεται κυβερνήτης και εξαγγέλλει αλλαγές στην νομοθεσία που κρίνονται απαραίτητες εξ’ αιτίας της νομοταγούς και ηθικής συμπεριφοράς των πολιτών, αλλά και της ανάγκης για να εξοικονόμηση πόρων, κάτι που βέβαια έχει αντίκτυπο στην οικονομική ευημερία ορισμένων. Έτσι, ξεκινούν οι πρώτες αντιδράσεις, ενώ αρχίζει επίσης να διαφαίνεται μία φθορά στην επίδραση του θαύματος. Ακόμα και οι ευεργετημένοι νοσταλγούν τις παλιές, καλές ημέρες, οπόταν μπορούσαν να επιλέξουν ελεύθερα ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Το έργο, αποτελούμενο από 1.040 ζευγαρωτούς ομοιοκατάληκτους στίχους επιχειρεί να σατιρίσει την πολιτική και κοινωνική κατάσταση κατά τα Αριστοφανικά πρότυπα.


Εύρηκα!
Η Έρρικα, η νεαρή σύζυγος ενός ανώτερου υπαλλήλου της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, λάτρης της Ελλάδας, τον εγκαταλείπει αηδιασμένη απ’ το ρόλο του στην επιβολή του πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών. Αποζητώντας την ψυχική της γαλήνη ταξιδεύει ανά την Ελλάδα, επιλέγοντας το πλοίο της γραμμής για Μυτιλήνη. Στο ίδιο πλοίο, ο Αλέξης, γόνος εύπορης οικογένειας που κατάγεται απ’ τη Λέσβο, αιώνιος φοιτητής, playboy, αλλά και επίδοξος αντιστασιακός, της πιάνει κουβέντα προκειμένου να περάσει πιο εύκολα η ώρα. Το επόμενο βράδυ, όταν ο Αλέξης επιστρέφει χαράματα στο πατρογονικό του σπίτι στην πόλη, μετά από μια ονειρική βραδιά που πέρασε με την Έρικα, βλέπει ένα τζιπ της ΕΣΑ να περιμένει με αναμμένη μηχανή στο δρόμο εκεί μπροστά, και τα προβλήματα αρχίζουν. Ο Αστυνόμος Γρηγόρης Καράμπελας, απ’ την μια, που ερευνά την εξαφάνιση της Έρρικας, αλλά και η Φαίδρα απ’ την άλλη, αδερφή του Αλέξη, που καταφθάνει στην πόλη προκειμένου να εντοπίσει τον επίσης αγνοούμενο αδερφό της, καλούνται να συνθέσουν το πάζλ των σκόρπιων στοιχείων και να τους βρουν το συντομότερο. Η Ελλάδα της δικτατορίας που ποδηγετείται απ’ τους Αμερικανούς και οι απαρχές της αντίστασης εναντίον της, αποτελούν τον καμβά επάνω στον οποίο η κοινωνική και πολιτική ιστορία του τόπου διαπλέκεται με την ερωτική ιστορία των πρωταγωνιστών.


Η τελευταία θυσία
Τις μέρες εκείνες του Νοέμβρη του ’73, όταν μ’ αφορμή την κατάληψη του Πολυτεχνείου απ’ τους φοιτητές εκδηλώνεται η γενικότερη έκρηξη αντίστασης ενάντια στην Χούντα των συνταγματαρχών, τέσσερεις άνθρωποι που εκπροσωπούν διαφορετικές γενιές και αντιλήψεις έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν και το παρόν τους. Ο έρωτας που ενώνει, τα στερεότυπα που χωρίζουν και η συγχώρεση που δεν δόθηκε ποτέ, ακολουθούν πορεία παράλληλη με τις δραματικές εξελίξεις, μπλέκονται μαζί τους, για να κορυφωθούν την ύστατη ώρα, την ώρα της τελευταίας θυσίας. Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα αφιερωμένο σε όσους κι όσες πόνεσαν, μάτωσαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά η σεμνότητα κι ανιδιοτέλειά τους δεν τους επέτρεψε να εξαργυρώσουν την όποια προσφορά τους.

Πηγή : Deyteros.com