Η διακοπή ρεύματος στην Τήνο δεν έχει πια πλάκα
Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, η Τήνος, που είναι ένα νησί λίγες μόνο ώρες μακριά από την Αττική, με χιλιάδες μόνιμους κατοίκους και με πάνω από πενήντα ζωντανά χωριά, δεν τροφοδοτείται με ρεύμα για τρίτη συνεχόμενη ημέρα.
Ο λόγος του “ατυχήματος” είναι η ισχυρή, αλλά όχι απρόβλεπτη χιονόπτωση, τόσο στην Τήνο, όσο και στην Άνδρο, η οποία την τροφοδοτεί με ρεύμα. Η Τήνος δεν παράγει μόνη της το ρεύμα που καταναλώνει, αλλά το “φέρνει” από τη γειτόνισσα Άνδρο. Σήμερα για τη διακοπή ρεύματος διαρκείας φταίει η χιονόπτωση, το καλοκαίρι φταίνε οι νοτιάδες, άλλοτε φταίνε οι βοριάδες. Ποτέ όμως δεν φταίνε οι πολιτειακές επιλογές, οι οποίες δεν δίνουν την ευκαιρία αυτοπαραγωγής και αυτοδιάθεσης του αγαθού (πια) αυτού, δηλαδή του ηλεκτρικού ρεύματος και κατά συνέπεια δεν δίνουν ευκαιρία στην αυτονομία του νησιού. Είναι εξουθενωτικό, καταδικαστικό και αβέβαιο όταν εξαρτάσαι από άλλους.
Η ευθύνη της πολιτείας είναι, κατά τη γνώμη μου, μεγάλη, αέναη και πολυδιάστατη. Ξεκινά από τη μη έγκαιρη πρόβλεψη των δυσκολιών, αφού υπάρχει χρόνιο, “δεδικασμένο” πρόβλημα, αλλά και τη μη έγκαιρη προνόηση για λύσεις ή βελτιώσεις. Ακολουθεί η μη ύπαρξη πλάνου συνολικής υπογειοποίησης των δικτύων, προστατευμένων από καιρικά φαινόμενα. Και καταλήγει έως τη μη πριμοδότηση ή αρωγή στην ατομική ήπια παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, κάτω φυσικά από συγκεκριμένες και συμφωνημένες προϋποθέσεις φιλικές προς το περιβάλλον, το δομημένο τοπίο και τις εκάστοτε τοπικές ιδιαιτερότητες.
Όσες προσπάθειες και εάν γίνονται από ιδιωτικά ή δημοτικά μέσα, οι οποίες είναι μεγάλες και αξιέπαινες, για τη διάνοιξη του επαρχιακού και δημοτικού οδικού δικτύου, το κακό έχει γίνει. Το μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα θα εμφανιστεί την επόμενη ημέρα, όταν λιώσουν οι πάγοι και θα φανερωθούν καταστροφές σε εγκαταστάσεις, δίκτυα και καλλιέργειες.
Λίγες ώρες χωρίς ρεύμα, ίσως είναι αρεστό, ίσως έχει πλάκα. Ίσως να είναι ευκαιρία για λίγη επικοινωνία, για λίγη κοινωνική επαφή, με φίλους, με την οικογένεια γύρω από το τζάκι, με επιτραπέζια παιχνίδια ή τη γιαγιά να λέει ιστορίες, για τους τρόπους που πριν πολλά χρόνια αντιμετώπιζαν το κρύο και το σκοτάδι στο χωριό, όταν δεν είχε πάει ακόμα το “ηλεκτρικό” και η πρόοδος.
Μέχρι εκεί.
Η ίδια γιαγιά, όμως, μπορεί να αντιμετωπίζει πια σημαντικό πρόβλημα υγείας και να πρέπει να έχει άμεση πρόσβαση σε ρεύμα και σε φυσιολογικές συνθήκες διαβίωσης. Ποιος μπορεί να της το διασφαλίσει αυτό;
Όμορφες είναι οι ιστορίες για τα “παλιά”, αλλά όταν ζούμε στον 21ο αιώνα δεν νομιμοποιείται κανείς να γυρνάει τον εκσυγχρονισμό και τον πολιτισμό αιώνες πίσω. Όποια οικογένεια είχε κρατήσει παλιά μαγκάλια ή ψυγεία πάγου, ως ενθύμια, θεωρείται προνομιούχα. Και ο πάγος για το ψυγείο υπάρχει στους δρόμους άφθονος. Ας μας πει η γιαγιά πως δουλεύει.
Σύγχρονο και πολιτισμένο κράτος λέγεται εκείνο που παρέχει στους πολίτες άμεσες και ποιοτικές υπηρεσίες, που στέκεται αρωγός στις προσπάθειες και στα προβλήματά τους, που προβλέπει τις δυσκολίες και προνοεί για τις λύσεις.
Ας φανταστούμε τι θα γινόταν εάν οι χιονοπτώσεις συνεχίζονταν.
* Ο Πέτρος Μαρκουίζος είναι αρχιτέκτονας με καταγωγή από την Τήνο. αρθρογραφεί τακτικα στην ηλεκτρονική εφημερίδα μας.
Από το 2008 διατηρεί μαζί με τον αρχιτέκτονα Ζαννή Πιττακίδη, την εταιρεία αρχιτεκτονικών μελετών, επιβλέψεων και κατασκευών altera pars architects+associates με γραφεία στην Αθήνα, Τήνο και Άνδρο.
τα νέα της εβδομάδας by tiniaki.com