Για τις καθαρίστριες
Ένα ακόμα στοχευμένο ποίημα του Δημοσθένη Μπούκη.
ΨΗΛΑ ΤΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΟΠΑΝΑ
Ψηλά τα σφουγγαρόπανα,
ψηλά και το κεφάλι.
Μην τους ακούτε. Ψεύδονται
και πριν και νυν και πάλι.
Σας λένε «- Μας στοιχίζετε
τα μαλλιοκέφαλά μας
και μας στερείτε αναιδώς
απ’ όλα τα καλά μας».
Για να σας πείσουν στέλνουνε
λεβέντες ματατζήδες,
να ρίχνουν ξύλο μπόλικο,
π’ ούτε στη χούντα είδες.
Δεν ντρέπεστε; Τι θέλετε;
Ψωμί κι ελευθερία;
Και δεν ακούσατε ποτέ
τί είπε η Μαρία;
Η Αντουανέτα βέβαια,
πριν απ’ την γκιλοτίνα,
που ειρωνευόταν γελαστή
τον τάδε και την δείνα.
«-Ψωμί ζητούν οι ζήτουλες;
Ας φάνε παντεσπάνι».
Κι αυτοί την εφιλέψανε
με κοφτερό δρεπάνι.
Εμπρός λοιπόν αγέρωχες,
λεβέντισσες κυρίες
να στείλετε «αδιάβαστους»
τα Μ.Α.Τ. και τις Μαρίες.
Κι εμείς, ως γνήσιοι Έλληνες,
από τους καναπέδες,
θα σας ζητωκραυγάζουμε
ρουφώντας ναργιλέδες.
Δημοσθένης Μπούκης του Γιάννη