.png?ph=89752c26b8)
Αθλιότητα Γερμανών δια στόματος Σόιμπλε & μια πρόταση που θα ζόριζε…
2014-10-07 16:02
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Για μια ακόμη φορά, δυστυχώς, η χώρα που είναι ο φυσικός – από γεωγραφικής και οικονομικής απόψεως – ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γερμανία, συμπεριφέρεται κατά τρόπο άθλιο απέναντι στους εταίρους της στην Ευρώπη, δείχνοντας απίστευτη μικροψυχία, αχαριστία, κυρίως όμως αδυναμία – ή ιδιοτέλεια που την εμποδίζει – να αντιληφθεί τη στρατηγική διάσταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ένωση, άρα επικίνδυνη ανικανότητα και ανεπάρκεια για να ηγείται…
Το επεισόδιο το οποίο οδηγεί στις ανωτέρω δυσμενείς κρίσεις, αφορούν τα σχέδια του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel που κυκλοφόρησε σήμερα, όπως το μεταφέρει η συνάδελφος Φαίη Καραβίτη για λογαριασμό του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, επιθυμεί τη διάθεση 100 δισεκατομμυρίων ευρώ από το σύνολο των 450 του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) ως εγγυήσεις για δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Στόχος του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι να τονωθεί η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, ένα πρόβλημα που πλέοναντιλαμβάνονται άπαντες… πλην Γερμανών, όπως προκύπτει από το δημοσίευμα του έγκυρου γερμανικού περιοδικού. Θετικοί απέναντι στην πρωτοβουλία του νέου προέδρου εμφανίζονται ο επικεφαλής του ΕΜΣ, Κλάους Ρέγκλινγκ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), Βέρνερ Χόγιερ. αλλά και ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς.
Όπως αναμενόταν, για την πρωτοβουλία βολιδοσκοπήθηκε η γερμανική πλευρά δια της ενημέρωσης του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τους κορυφαίους Ευρωπαίους αξιωματούχους ανέμενε ψυχρολουσία, αφού πιο αρνητική υποδοχή δεν θα μπορούσαν να έχουν φανταστεί… Σύμφωνα πάντα με το Der Spiegel, εισέπραξαν ένα μεγαλοπρεπές «ξεχάστε το», απορρίπτοντας κάθε τέτοια σκέψη, με το αιτιολογικό ότι ο Μηχανισμός δημιουργήθηκε για τη διάσωση του ευρώ και όχι για τη χρηματοδότηση έργων.
Δεν έλειψε και επαρκής δόση κινδυνολογίας στην απάντησή του, εκτιμώντας ότι ενδεχόμενη έγκριση τέτοιας πρωτοβουλίας, θα αναζωπύρωνε τους φόβους των αγορών για την ικανότητα της Ευρωζώνης να διαφυλάξει το κοινό της νόμισμα, παρομοιάζοντας βλακωδώς την πρόταση με την… ατομική βόμβας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου! Το επιχείρημα Σόιμπλε ήταν απολύτως ενδεικτικό της νοοτροπίας που έχει εμποτίσει τους Γερμανούς. Ο Σόιμπλε απάντησε σε αυστηρό τόνο, ότι «οι πόροι του ΕΜΣ δεν προορίζονται για να χρησιμοποιηθούν»!
Η γερμανική πλευρά καταλογίζει στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ «σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις» και μάλιστα «παλαιάς σχολής», παρότι κατήλθε ως υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών της Ευρώπης, κάτι το οποίο ευθύνεται για τη διστακτικότητα της Μέρκελ στο να προσυπογράψει την υποψηφιότητά του για να αντικαταστήσει τον Πορτογάλο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Το θέμα αυτό είναι εξόχως σοβαρό για να αντιμετωπιστεί αμιγώς στην οικονομική του διάσταση, παρακάμπτοντας την πολιτική, αλλά και την ευρύτερη γεωπολιτική. Η γερμανική απάντηση δεν ήταν «όχι αυτά τα χρήματα διότι έχουν άλλο σκοπό, ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εναλλακτικά», αλλά είχαμε απόρριψη της φιλοσοφίαςτης σκέψης και λογικής που διέπει την πρόταση.
Προτού αναπτύξουμε το συγκεκριμένο σημείο του δικού μας σκεπτικού, να θυμίσουμε ότι το επίμαχο ποσό αντιστοιχεί περίπου (βλ. μόλις…) στις γερμανικές εξαγωγές 40 ημερών. Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα ποσό που θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα εμπόδια στη γερμανική οικονομία που θα κατέβαλε σημαντικό μέρος του, τη στιγμή μάλιστα που θα επενδυόταν με σκοπό την ταχεία αποκατάσταση των αγορών του Νότου που τόσο πολύ συνέβαλαν στο γερμανικό «οικονομικό θαύμα», υποδεχόμενες τα γερμανικά ποιοτικά – ουδείς αντιλέγει – προϊόντα.
Τότε, οι Γερμανοί που σήμερα κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο προς την Ευρωζώνη, δεν εύρισκαν κακή κουβέντα να πουν και να προειδοποιήσουν, ή όταν το έκαναν, αυτό γινόταν τόσο αναιμικά, που ήταν σα να μην είχε συμβεί… Για την αποδοχή ενός έστω ποσοστού συνυπευθυνότητας δηλαδή, ούτε λόγος. Μέριμνα είναι μόνο το να μην καταβάλει ο Γερμανός φορολογούμενος ούτε ένα ευρώ, αν είναι δυνατό, για την αποκατάσταση της ομαλότητας στην Ευρωζώνη, παρότι τόσο πολύ ωφελήθηκε η συγκεκριμένη χώρα μεταπολεμικά από τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης – συσσωμάτωσης.
Το πλέον σκανδαλώδες όμως παραμένει, ότι τα σημερινά θύματα της πιο απάνθρωπης τιμωρίας… λαών που «αμάρτησαν» δεν επέδειξαν παρόμοια συμπεριφορά απέναντι στη Γερμανία με το αιματοβαμμένο φασιστικό της παρελθόν που τόσο πολύ θέλει να ξεχάσει, όταν και εν μια νυκτί εξαφανίστηκαν χρέη δισεκατομμυρίων, δε συζητούν την επίδειξη ούτε της στοιχειώδους επιείκειας απέναντι στους τότε ευεργέτες τους…
Στη δε ελληνική περίπτωση, η συμπεριφορά είναι διπλά και τριπλά σκανδαλώδης. Παρότι η συμπεριφορά τους εν Ελλάδι κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λίγο απείχε από το να χαρακτηριστεί ως γενοκτονία, τις τελευταίες δεκαετίες σπεύδουν ασθμαίνοντας να χρηματοδοτήσουν το 30%-50% τις εξοπλιστικές προμήθειες του Ισραήλ (π.χ. διαχρονικά, τα υποβρύχια κλάσεως Dolphin που διαθέτουν δυνατότητες εκτόξευσης βλημάτων με μη συμβατικές κεφαλές και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της αποτρεπτικής στρατηγικής του εβραϊκού κράτους), ενώ στην Ελλάδα δεν συζητούν καν να τακτοποιήσουν οφειλές οι οποίες δεν αμφισβητούνται, όπως το κατοχικό δάνειο. Ούτε καν στις πολεμικές επανορθώσεις – αποζημιώσεις δεν αναφερόμαστε…
Δεν φταίει βέβαια μόνο η Γερμανία. Ευθύνες έχει σαφέστατα η ελληνική πλευρά, αφού διαχρονικά δεν ασκεί την πρέπουσα πίεση ώστε να φέρει αποτέλεσμα, ενισχύοντας τη διαπραγματευτική της θέση. Στο σημείο αυτό, δεν μπορούμε παρά να καταθέσουμε στην ελληνική κυβέρνηση μια πρόταση: Εάν επιθυμούμε να φέρουμε αποτέλεσμα και αναγνωρίζουμε ως κράτος ότι είμαστε απλώς ανίκανοι να επιδιώξουμε τον αντικειμενικό μας σκοπό,ας φροντίσουμε να «στρατολογήσουμε» αυτούς που μπορούν να κάνουν τη δουλειά.
Η Ελλάδα πρέπει να προσεγγίσει τους παγκόσμιους χρηματοοικονομικούς κολοσσούς και να τους αναθέσει τη δουλειά, έναντι ποσοστού επί του αποτελέσματος που θα φέρουν. Κι ας μπορέσει η Γερμανία να τα βγάλει πέρα μαζί τους. Η εμπειρία διαχείρισης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος αποδεικνύει, ότι έχουν τον τρόπο, ή μάλλον πλήθος μεθόδων (…) να «πείσουν» τη Γερμανία να συνεργαστεί. Εάν δηλαδή φέρουν στον ελληνικό προϋπολογισμό μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, θα μας πείραζε να δώσουμε μια προμήθεια της τάξεως ακόμα και του 10%;
Η Γερμανία, δεν είναι μυστικό ότι προκρίνει ως κατάλληλη «συνταγή» για την αντιμετώπιση της κρίσης, την ακραιφνή και μονοδιάστατη λιτότητα και την οικονομική αφαίμαξη των «αμαρτωλών» χωρών, μια συνταγή την οποία αποδεικνύεται πως δεν εξαντλεί στους συνήθειες υπόπτους και… «ασώτους» του Νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία), αλλά και στο ευρωπαϊκό της alter ego, τη Γαλλία, μια χώρα την οποία καταφανώς εντάσσει στον «αμαρτωλό» Νότο και όχι στον «πειθαρχημένο» Βορά, συμπεριλαμβανομένων στην ομάδα και χωρών της Κεντρικής Ευρώπης.
Η χώρα της Άγκελα Μέρκελ αδυνατεί να αφομοιώσει τα διδάγματα της Ιστορίας, ούτε καν αυτές καθαυτές τις αιτίες που οδήγησαν στη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης, μια διαδικασία στην οποία το Βερολίνο που αποσταθεροποιούσε τη Γηραιά Ήπειρο, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Έως πότε η Ευρώπη θα «διοικείται» από μια χώρα που συμπεριφέρεται με ασύνετη ιδιοτέλεια απέναντι σε χώρες που έχουν συγκεκριμένη θέση στην Ιστορία της;
Και έως πότε θα πορεύεται προσβάλλοντας με τον πιο βάναυσο τρόπο τις παγκόσμιες μεταπολεμικές ισορροπίες, θεωρώντας ότι το «παιχνίδι» αυτό μπορεί να έχει ευτυχές τέλος και όχι να φέρει νέα δεινά στην ανθρωπότητα; Τη στιγμή μάλιστα που η νοοτροπία και η χαρακτηριστική αδιαφορία για τη μη οικονομική (βλ. ανθρωπιστική) διάσταση της κρίσης, επαναφέρει τόσο «μαύρες» μνήμες στην Ευρώπη. Υπό το πρίσμα αυτό, πόσο προσβλητική θα έπρεπε να ακούγεται στα «γερμανικά αυτιά» η διαμαρτυρία – προειδοποίηση του Ιταλού πρωθυπουργού, Ματέο Ρέντσι, για το ότι η συμπεριφορά των Γερμανών θυμίζει δάσκαλο απέναντι σε… μαθητούδια;
Η Γερμανία είναι το απόλυτο τίποτα στον αμυντικό τομέα, οπότε είναι εύλογο να σκεφθεί κανείς, πως εάν συνεχίσει να περιφρονεί με τον τρόπο που το πράττει σήμερα τον «αγγλοσαξονικό κόσμο», στην ουσία εναλλακτική επιλογή είναι μόνο μια συμμαχία με τη Ρωσία, ένα βήμα όμως που θα παραβίαζε κάθε είδους «κόκκινη γραμμή», πυροδοτώντας παγκόσμιες εξελίξεις. Διότι πάντα λησμονούν, ότι είναι πολύ μεγάλη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση και πολύ μικρή για τα πλανητικά δεδομένα, ώστε να στέκεται γεωπολιτικά μόνη της…
Για μια ακόμη φορά, δυστυχώς, η χώρα που είναι ο φυσικός – από γεωγραφικής και οικονομικής απόψεως – ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γερμανία, συμπεριφέρεται κατά τρόπο άθλιο απέναντι στους εταίρους της στην Ευρώπη, δείχνοντας απίστευτη μικροψυχία, αχαριστία, κυρίως όμως αδυναμία – ή ιδιοτέλεια που την εμποδίζει – να αντιληφθεί τη στρατηγική διάσταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ένωση, άρα επικίνδυνη ανικανότητα και ανεπάρκεια για να ηγείται…
Το επεισόδιο το οποίο οδηγεί στις ανωτέρω δυσμενείς κρίσεις, αφορούν τα σχέδια του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel που κυκλοφόρησε σήμερα, όπως το μεταφέρει η συνάδελφος Φαίη Καραβίτη για λογαριασμό του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, επιθυμεί τη διάθεση 100 δισεκατομμυρίων ευρώ από το σύνολο των 450 του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) ως εγγυήσεις για δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Στόχος του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι να τονωθεί η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, ένα πρόβλημα που πλέοναντιλαμβάνονται άπαντες… πλην Γερμανών, όπως προκύπτει από το δημοσίευμα του έγκυρου γερμανικού περιοδικού. Θετικοί απέναντι στην πρωτοβουλία του νέου προέδρου εμφανίζονται ο επικεφαλής του ΕΜΣ, Κλάους Ρέγκλινγκ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), Βέρνερ Χόγιερ. αλλά και ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς.
Όπως αναμενόταν, για την πρωτοβουλία βολιδοσκοπήθηκε η γερμανική πλευρά δια της ενημέρωσης του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τους κορυφαίους Ευρωπαίους αξιωματούχους ανέμενε ψυχρολουσία, αφού πιο αρνητική υποδοχή δεν θα μπορούσαν να έχουν φανταστεί… Σύμφωνα πάντα με το Der Spiegel, εισέπραξαν ένα μεγαλοπρεπές «ξεχάστε το», απορρίπτοντας κάθε τέτοια σκέψη, με το αιτιολογικό ότι ο Μηχανισμός δημιουργήθηκε για τη διάσωση του ευρώ και όχι για τη χρηματοδότηση έργων.
Δεν έλειψε και επαρκής δόση κινδυνολογίας στην απάντησή του, εκτιμώντας ότι ενδεχόμενη έγκριση τέτοιας πρωτοβουλίας, θα αναζωπύρωνε τους φόβους των αγορών για την ικανότητα της Ευρωζώνης να διαφυλάξει το κοινό της νόμισμα, παρομοιάζοντας βλακωδώς την πρόταση με την… ατομική βόμβας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου! Το επιχείρημα Σόιμπλε ήταν απολύτως ενδεικτικό της νοοτροπίας που έχει εμποτίσει τους Γερμανούς. Ο Σόιμπλε απάντησε σε αυστηρό τόνο, ότι «οι πόροι του ΕΜΣ δεν προορίζονται για να χρησιμοποιηθούν»!
Η γερμανική πλευρά καταλογίζει στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ «σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις» και μάλιστα «παλαιάς σχολής», παρότι κατήλθε ως υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών της Ευρώπης, κάτι το οποίο ευθύνεται για τη διστακτικότητα της Μέρκελ στο να προσυπογράψει την υποψηφιότητά του για να αντικαταστήσει τον Πορτογάλο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Το θέμα αυτό είναι εξόχως σοβαρό για να αντιμετωπιστεί αμιγώς στην οικονομική του διάσταση, παρακάμπτοντας την πολιτική, αλλά και την ευρύτερη γεωπολιτική. Η γερμανική απάντηση δεν ήταν «όχι αυτά τα χρήματα διότι έχουν άλλο σκοπό, ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εναλλακτικά», αλλά είχαμε απόρριψη της φιλοσοφίαςτης σκέψης και λογικής που διέπει την πρόταση.
Προτού αναπτύξουμε το συγκεκριμένο σημείο του δικού μας σκεπτικού, να θυμίσουμε ότι το επίμαχο ποσό αντιστοιχεί περίπου (βλ. μόλις…) στις γερμανικές εξαγωγές 40 ημερών. Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα ποσό που θα δημιουργούσε ανυπέρβλητα εμπόδια στη γερμανική οικονομία που θα κατέβαλε σημαντικό μέρος του, τη στιγμή μάλιστα που θα επενδυόταν με σκοπό την ταχεία αποκατάσταση των αγορών του Νότου που τόσο πολύ συνέβαλαν στο γερμανικό «οικονομικό θαύμα», υποδεχόμενες τα γερμανικά ποιοτικά – ουδείς αντιλέγει – προϊόντα.
Τότε, οι Γερμανοί που σήμερα κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο προς την Ευρωζώνη, δεν εύρισκαν κακή κουβέντα να πουν και να προειδοποιήσουν, ή όταν το έκαναν, αυτό γινόταν τόσο αναιμικά, που ήταν σα να μην είχε συμβεί… Για την αποδοχή ενός έστω ποσοστού συνυπευθυνότητας δηλαδή, ούτε λόγος. Μέριμνα είναι μόνο το να μην καταβάλει ο Γερμανός φορολογούμενος ούτε ένα ευρώ, αν είναι δυνατό, για την αποκατάσταση της ομαλότητας στην Ευρωζώνη, παρότι τόσο πολύ ωφελήθηκε η συγκεκριμένη χώρα μεταπολεμικά από τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης – συσσωμάτωσης.
Το πλέον σκανδαλώδες όμως παραμένει, ότι τα σημερινά θύματα της πιο απάνθρωπης τιμωρίας… λαών που «αμάρτησαν» δεν επέδειξαν παρόμοια συμπεριφορά απέναντι στη Γερμανία με το αιματοβαμμένο φασιστικό της παρελθόν που τόσο πολύ θέλει να ξεχάσει, όταν και εν μια νυκτί εξαφανίστηκαν χρέη δισεκατομμυρίων, δε συζητούν την επίδειξη ούτε της στοιχειώδους επιείκειας απέναντι στους τότε ευεργέτες τους…
Στη δε ελληνική περίπτωση, η συμπεριφορά είναι διπλά και τριπλά σκανδαλώδης. Παρότι η συμπεριφορά τους εν Ελλάδι κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λίγο απείχε από το να χαρακτηριστεί ως γενοκτονία, τις τελευταίες δεκαετίες σπεύδουν ασθμαίνοντας να χρηματοδοτήσουν το 30%-50% τις εξοπλιστικές προμήθειες του Ισραήλ (π.χ. διαχρονικά, τα υποβρύχια κλάσεως Dolphin που διαθέτουν δυνατότητες εκτόξευσης βλημάτων με μη συμβατικές κεφαλές και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της αποτρεπτικής στρατηγικής του εβραϊκού κράτους), ενώ στην Ελλάδα δεν συζητούν καν να τακτοποιήσουν οφειλές οι οποίες δεν αμφισβητούνται, όπως το κατοχικό δάνειο. Ούτε καν στις πολεμικές επανορθώσεις – αποζημιώσεις δεν αναφερόμαστε…
Δεν φταίει βέβαια μόνο η Γερμανία. Ευθύνες έχει σαφέστατα η ελληνική πλευρά, αφού διαχρονικά δεν ασκεί την πρέπουσα πίεση ώστε να φέρει αποτέλεσμα, ενισχύοντας τη διαπραγματευτική της θέση. Στο σημείο αυτό, δεν μπορούμε παρά να καταθέσουμε στην ελληνική κυβέρνηση μια πρόταση: Εάν επιθυμούμε να φέρουμε αποτέλεσμα και αναγνωρίζουμε ως κράτος ότι είμαστε απλώς ανίκανοι να επιδιώξουμε τον αντικειμενικό μας σκοπό,ας φροντίσουμε να «στρατολογήσουμε» αυτούς που μπορούν να κάνουν τη δουλειά.
Η Ελλάδα πρέπει να προσεγγίσει τους παγκόσμιους χρηματοοικονομικούς κολοσσούς και να τους αναθέσει τη δουλειά, έναντι ποσοστού επί του αποτελέσματος που θα φέρουν. Κι ας μπορέσει η Γερμανία να τα βγάλει πέρα μαζί τους. Η εμπειρία διαχείρισης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος αποδεικνύει, ότι έχουν τον τρόπο, ή μάλλον πλήθος μεθόδων (…) να «πείσουν» τη Γερμανία να συνεργαστεί. Εάν δηλαδή φέρουν στον ελληνικό προϋπολογισμό μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, θα μας πείραζε να δώσουμε μια προμήθεια της τάξεως ακόμα και του 10%;
Η Γερμανία, δεν είναι μυστικό ότι προκρίνει ως κατάλληλη «συνταγή» για την αντιμετώπιση της κρίσης, την ακραιφνή και μονοδιάστατη λιτότητα και την οικονομική αφαίμαξη των «αμαρτωλών» χωρών, μια συνταγή την οποία αποδεικνύεται πως δεν εξαντλεί στους συνήθειες υπόπτους και… «ασώτους» του Νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία), αλλά και στο ευρωπαϊκό της alter ego, τη Γαλλία, μια χώρα την οποία καταφανώς εντάσσει στον «αμαρτωλό» Νότο και όχι στον «πειθαρχημένο» Βορά, συμπεριλαμβανομένων στην ομάδα και χωρών της Κεντρικής Ευρώπης.
Η χώρα της Άγκελα Μέρκελ αδυνατεί να αφομοιώσει τα διδάγματα της Ιστορίας, ούτε καν αυτές καθαυτές τις αιτίες που οδήγησαν στη δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης, μια διαδικασία στην οποία το Βερολίνο που αποσταθεροποιούσε τη Γηραιά Ήπειρο, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Έως πότε η Ευρώπη θα «διοικείται» από μια χώρα που συμπεριφέρεται με ασύνετη ιδιοτέλεια απέναντι σε χώρες που έχουν συγκεκριμένη θέση στην Ιστορία της;
Και έως πότε θα πορεύεται προσβάλλοντας με τον πιο βάναυσο τρόπο τις παγκόσμιες μεταπολεμικές ισορροπίες, θεωρώντας ότι το «παιχνίδι» αυτό μπορεί να έχει ευτυχές τέλος και όχι να φέρει νέα δεινά στην ανθρωπότητα; Τη στιγμή μάλιστα που η νοοτροπία και η χαρακτηριστική αδιαφορία για τη μη οικονομική (βλ. ανθρωπιστική) διάσταση της κρίσης, επαναφέρει τόσο «μαύρες» μνήμες στην Ευρώπη. Υπό το πρίσμα αυτό, πόσο προσβλητική θα έπρεπε να ακούγεται στα «γερμανικά αυτιά» η διαμαρτυρία – προειδοποίηση του Ιταλού πρωθυπουργού, Ματέο Ρέντσι, για το ότι η συμπεριφορά των Γερμανών θυμίζει δάσκαλο απέναντι σε… μαθητούδια;
Η Γερμανία είναι το απόλυτο τίποτα στον αμυντικό τομέα, οπότε είναι εύλογο να σκεφθεί κανείς, πως εάν συνεχίσει να περιφρονεί με τον τρόπο που το πράττει σήμερα τον «αγγλοσαξονικό κόσμο», στην ουσία εναλλακτική επιλογή είναι μόνο μια συμμαχία με τη Ρωσία, ένα βήμα όμως που θα παραβίαζε κάθε είδους «κόκκινη γραμμή», πυροδοτώντας παγκόσμιες εξελίξεις. Διότι πάντα λησμονούν, ότι είναι πολύ μεγάλη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση και πολύ μικρή για τα πλανητικά δεδομένα, ώστε να στέκεται γεωπολιτικά μόνη της…